چاپ

آریا بانو - خراسان / زینب دهگانی به عاشقان دوخت، مد و پارچه راه و رسم ورود به این حرفه را یاد می‎دهد
من کی‎ام؟
زینب دهگانی هستم، 31ساله‎ام و اهل اصفهان. شغل من طراحی و دوخت لباس است.
چطور طراح لباس شدم؟
در هنرستان طراحی دوخت خواندم. راستش به پیشنهاد پدرم این رشته را انتخاب کردم و تصوری از آن نداشتم. این رشته آن وقت‎ها وجهه خوبی نداشت. یادم است مدیر هنرستان به من گفت با این معدل خوب یا کامپیوتر بخوان یا حسابداری. بقیه هم تا اسم طراحی دوخت را می‎شنیدند، می‎گفتند «این چه رشته‎ایه؟». سال اول گذشت و هنوز خیلی به این رشته علاقه پیدا نکرده‎بودم، فقط طبق عادت همیشگی‎ام سعی می‎کردم کارهایم را درست و دقیق انجام بدهم. آن سال، رتبه اول مدرسه شدم. مربی‎‎ها و پدرم هم مشوقم بودند. کم‎کم فهمیدم طراحی دوخت را دوست دارم البته خیلی روی آینده‎اش حساب نمی‎کردم و تصور روشنی از آن نداشتم؛ برای همین در دانشگاه گردشگری خواندم ولی دوباره برگشتم به این کار.
شما چطور می‎‏توانید همکار من بشوید؟
اگر فقط برای درآمد وارد فضای مد و لباس بشوید، خیلی زود خسته و دلسرد می‎شوید. اگر واقعا به این فضا علاقه دارید، می‎توانید در هنرستان رشته‎های مربوط به مد و لباس را بخوانید یا در آموزشگاه‎ها ثبت‎نام کنید. مدرک دانشگاهی در این رشته، شرط نیست ولی اگر دوست داشته‎باشید در دانشگاه هم می‎توانید طراحی لباس را ادامه بدهید. شاخه‎های مختلفی وجود دارد؛ تکنولوژی دوخت، طراحی مد و طراحی دوخت که متناسب با علاقه‎تان می‎توانید یکی از این‎ها را انتخاب کنید. مثلا کسانی که مد و لباس برای‎شان جذاب است ولی دوخت‎ودوز را دوست ندارند، می‎توانند بروند سراغ طراحی مد.
پیش‎‎زمینه‎ای برای این رشته نیاز است؟
قبلا برای طراح شدن، لازم بود حتما نقاشی‎تان خوب باشد ولی الان با وجود نرم‎افزار، نیازی به این مهارت ندارید. نرم‎افزارها خیلی کار را راحت کرده‎اند؛ در آن‎ها می‎توانید حتی جنس پارچه، رنگ و بافت پارچه و اندازه مدنظرتان را مشخص کنید. نتیجه‎اش هم از طراحی دستی، دقیق‎‏تر درمی‎آید. تنها چیزی که نیاز دارید، علاقه است. در این‎صورت همه‎چیز را خیلی سریع یاد می‎گیرید. البته نباید از مطالعه غافل شوید؛ مبانی رنگ‎شناسی و اصول ست [هماهنگ]‎کردن، چیزهایی است که باید ازشان سررشته داشته‎باشید.
کارم را چطور انجام می‎دهم؟
یکی از کارهایم یعنی طراحی اختصاصی را توضیح می‎دهم؛ اول با مشتری قرار ملاقات می‎گذارم. چیزهایی را که درباره رنگ و مدل لباس، توی ذهنش است به من می‎گوید. با توجه به اندازه، فرم اندام و رنگ پوستش بهش مشاوره می‎دهم که چه مدل‎هایی بیشتر به او می‎آید. فصل و مکانی را که می‎خواهد لباسش را در آن بپوشد درنظر می‎گیرم و لباس را طراحی می‎کنم. کار با الگوکشی شروع می‎شود. بعد، الگو را روی یک پارچه ارزان، پیاده می‎کنم. مشتری آن را می‎پوشد و ایرادهایش را برطرف می‎کنم. درنهایت پارچه اصلی را برش می‎زنم و کار تازه شروع می‎شود؛ این فرایند یک تا دو هفته طول می‎کشد.
چه آینده‎ای درانتظار طراحان لباس است؟
برای شروع یک چرخ خیاطی، یک سردوز و اتو کارتان را راه می‎اندازد. با روزی یک کار شروع و از ظرفیت شبکه‎های اجتماعی استفاده می‎کنید و کم‎کم به کارتان وسعت می‎دهید. بعد می‎توانید با تولیدی‎ها و مزون‎ها کار کنید؛ خودتان تولیدی و مزون بزنید یا فقط طراحی کنید و طرح‏‎ها و الگوهای‎تان را داخل یا خارج از کشور بفروشید. اگر کارتان خوب باشد، می‎توانم بگویم این رشته پردرآمد است و اصلا شبیه باورهای رایج نیست که می‎گویند چشم‎ات ضعیف می‎شود، زود پیر می‎شوی و از این چیزها. کاری هنرمندانه و آرامش‎بخش است.