چاپ

آریا بانو - خراسان / حکایت است که روزی ملا نصرالدین به یک مهمانی رفت و لباس کهنه ای به تن داشت. صاحبخانه با داد و فریاد او را از خانه بیرون کرد. او به منزل رفت و از همسایه خود، لباسی گران بها به امانت گرفت و آن را به تن کرد و دوباره به همان مهمانی رفت. این بار صاحبخانه با روی خوش جلو آمد و به او خوش آمد گفت و او را در محلی خوب نشاند و برایش سفره ای از غذاهای رنگین پهن کرد. ملا از این رفتار خنده اش گرفت و پیش خود فکر کرد که این همه احترام بابت لباس نوی اوست. آستین لباسش را کشید و گفت:«آستین نو بخور پلو، آستین نو بخور پلو.»صاحبخانه که از این رفتار تعجب کرده بود از ملا پرسید که چکار می کنی؟ ملا گفت:«من همانی هستم که با لباسی کهنه به مهمانی تو آمدم و تو مرا راه ندادی، حال که لباسی نو به تن کرده ام، این قدر احترامم می گذاری. این احترام بابت لباس من است نه به خاطر من. پس آستین نو بخور پلو...