چاپ

آریا بانو - خراسان / دختری 24 ساله هستم که پدری بداخلاق، عصبانی و بددهن دارم. همیشه بارفتارش ما را آزار داده است. از وقتی 4 یا 5 سالم بود به بهانه‌های مختلف من یا مادرم را با کمربند کتک می زد. این رفتارها آن‌قدر ادامه پیدا کرد که من از پدرم به شدت فاصله گرفتم و از او دلسرد شدم. حالا در 24 سالگی به تازگی عقد کرده‌ام اما رفتار بد پدرم همچنان ادامه دارد. یک روز که عصبانی شدم به او بی‌احترامی کردم و او گفت دیگر فرزندی به اسم من ندارد. شنیده‌ام اگر پدری فرزندش را عاق کند، آن فرزند عاقبت به خیر نمی‌شود. شما بگویید نفرین چنین پدری می‌تواند زندگی مرا تحت تاثیر قرار دهد؟ من با این پدر چه‌کار کنم؟
به نظر من، این‌که از کرده خود نادم هستید و نگران عاق ایشان، نشان از شناخت و بصیرت شما درباره گناه بی‌احترامی به والدین است. بله، قابل درک است که پدر گرامی شما باعث آزردگی خاطرتان در این سال‌ها شده است. باید بدانید در درصد بسیار کمی، فرد دارای بیماری‌های جدی روان شناختی است و فاعل به عصبیت و تحقیر و توهین به فرزندان خود و در بیشتر موارد به دلایل دیگری رابطه بین والد و فرزند آشفته وگاه به جدل‌های کلامی و خدای نکرده به برخورد فیزیکی نیز منجر می‌شود.
از پدرتان عذرخواهی کنید
در مجموع اگر پدر گرامی اختلال روان شناختی جدی نداشته باشد که با مصاحبه بالینی متخصص مشخص می‌شود، وی بیشتر نیاز به آموزش و مهارت‌آموزی در مدیریت بحران‌های پیش آمده بین خود و دیگر اعضای خانواده دارد. اما شما باید چه کنید؟ بهترین و پسندیده‌ترین کار، عذرخواهی از پدرتان است و اصلا نگران هم نباشید که عاق وی مخرب زندگی شماست. در اولین فرصت بابت اتفاق‌های آن روز از پدر خود عذرخواهی کنید چراکه این کار باعث می‌شود سبک و از هجوم افکار و احساس گناه و تقصیر و موارد این چنین عاری شوید. دقت کنید که ممکن است پدر شما عذرخواهی‌تان را نپذیرد، مهم نیست شما فقط با احترام و خویشتن داری پشیمانی خود را از خطای رخ داده مطرح کنید.
خطا کردید، باید توبه کنید
نکته مهم دیگر امکان خطا و اشتباه کردن ما آدم‌هاست. ما جایزالخطا هستیم ولی واجب‌التوبه هم هستیم. برگشت و ترمیم و جبران شما بر خطایتان اصل است نه خود خطا که این وعده آفریدگار شماست بنابراین از بزرگ کردن خطا بپرهیزید و به بزرگی و لطف بیکران خدای توبه‌پذیر پناه ببرید.
اما با پدر گرامی از این به بعد چه کنید؟
مشخص است که شما و ایشان سال‌هاست که رابطه پر چالشی دارید. حال این‌که دلایل آن چیست بماند، شما امروز فرد عاقل و بالغی هستید و می‌توانید بر رفتار و هیجان خود کنترل و خویشتن داری بیشتری داشته باشید. تلاش کنید از این پس با پدر گرامی‌تان به هیچ‌وجه جدل نکنید. جالب است شما شاید حتی یک بار هم نتوانسته‌اید، وی را مجاب کنید که حرف شما درست است. بنابراین عقل حکم می‌کند دست از این کار بردارید، حتی اگر ایشان جدل را آغاز می‌کنند، شما آن را ادامه ندهید و با زیرکی ختم به خیرش کنید. با مراجعه خانوادگی به یک متخصص روان پزشک یا روان شناس تمام علایم رفتاری و کلامی و هیجانی پدرتان را شرح دهید و گزیده مختصر و مفیدی از اتفاقات مهم زندگی خود و پدر را نیز بیان کنید تا تشخیص ایشان را بشنوید. البته مراجعه خود وی لازم است تا تشخیص معتبرتری ارائه شود. با این حال، اگر وی مراجعه نمی‌کند، چاره‌ای نیست و شما باید بدانید با اختلال روان شناختی احتمالی پدر چگونه برخورد کنید. آیا نیاز به دارو درمانی دارند یا صرفا با روان درمانی بهبود خواهند یافت یا شاید نحوه مدارای شما و دیگر اعضای خانواده کفایت کند. همان طور که مطرح کردید، مادر شما و خواهر و برادرتان نیز با پدر مشکلاتی دارند که این امر کمک حال آن‌ها نیز خواهد شد.
نویسنده : رضا زیبایی | روان‌شناس عمومی