چاپ

آریا بانو - خراسان / سریع‌ترین دختر ایران از مسیر پر فراز‌و‌نشیب اما هیجان‌انگیزی می‌گوید که به ثبت یک رکورد خیره‌کننده ختم شد
قبل از شروع به خواندن این مطلب، از شما می‌خواهم که کورنومتر گوشی خود را فعال کنید و این یک جمله را بخوانید: «به احتمال زیاد و در این چند روز، خبر رکوردشکنی دختر 27 ساله‌ ایرانی را که مثل برق و باد می‌دود و رکورد ملی ایران را که در اختیار خودش بود، و آن راشکست، شنیده‌اید». بله، درست متوجه شدید! در مدت خواندن همین یک جمله که بیش از 7 ثانیه طول کشید، «فرزانه فصیحی»، سریع‌ترین دختر ایران که حالا در دو سرعت کاملا بدون رقیب به حساب می‌آید، 60 متر را می‌دود و از خط پایان عبور می‌کند. بانوی دونده ایران، چند روز پیش و در دو 60 متر کاپ بین‌المللی استانبول دوید و رکورد ملی ایران را که پیش از این هم در اختیار خودش بود، شکست. «فصیحی» در این مسابقات زمان 25/7 را ثبت کرد و 4 صدم ثانیه رکورد قبلی خود را ارتقا داد. فدراسیون جهانی هم این رکورد فصیحی را مانند رکوردهای قبلی‌اش ثبت کرد تا هیچ شک و شبهه‌ای در این زمینه به وجود نیاید. به همین بهانه و در پرونده امروز زندگی‌سلام، با این دونده آینده‌دار گفت‌و‌گویی داشته‌ایم تا بیشتر در جریان مسیر پر فراز و نشیب اش برای دستیابی به این رکورد هیجان‌انگیز، قرار بگیریم.کسی که با کمبود امکانات و با اتکا به تلاش خودش گام های بزرگی برداشته است .
داشتن خانواده‌ای علاقه‌مند به ورزش، نعمت است
فصیحی متولد 13 دی‌ 71 در اصفهان است. او در یک خانواده ورزشکار به دنیا آمده است و تنها یک برادر دارد. در همین‌باره می‌گوید: «به دنیا آمدن در خانواده‌ای که اهل ورزش و علاقه‌مند به آن باشند، یک نعمت بزرگ است. این اتفاق، نقش بزرگی در مسیر موفقیت من داشته است و کمتر به آن اشاره کرده‌ام. پدرم والیبالیست و تنها برادرم مربی شطرنج است. مادرم هم مشوق و حامی من و آن‌هاست، به همین دلیل از همان کودکی ورزش در خانواده ما به صورت حرفه‌ای جریان داشته است. البته این‌که من چطور با داشتن پدری والیبالیست و برادری شطرنج‌باز وارد دو‌و‌میدانی شدم، تعجب برانگیز به نظر می‌رسد!»
به زور و توسط معلم ورزشم وارد این رشته شدم!
یک قهرمان ژیمناستیک، چرا باید تصمیم بگیرد که مسیر فعالیت اش به صورت حرفه‌ای در یک رشته ورزشی را تغییر دهد، آن هم در روزهایی که در اوج بوده و آینده خوبی هم برایش پیش‌بینی می شده است؟ فصیحی به این سوال، این‌گونه پاسخ می‌دهد: «راستش ورود من به دوومیدانی کاملا اتفاقی بود. خیلی اتفاقی در یکی از مسابقاتی که مدارس برگزار می‌کردند، تقریبا می‌توانم بگویم به زور وارد رقابت شدم! معلم ورزش ما به من گفت در مسابقه شرکت کن و تا آخر هم با تمام سرعت بدو. من هم گفتم اصلا از این کار بدم می‌آید و نفسم بالا نمی‌آید! با این‌که گفتم نمی‌توانم مسابقه دهم، با اصرار معلم ورزش وارد مسابقه شدم. در همان مسابقه قهرمان شدم و رکورد مدارس اصفهان را جابه‌جا کردم. کسب این موفقیت، باعث شد تا استعدادم را در این رشته کشف کنم.»
برای ارتقای هر یک صدم‌ثانیه رکوردم، ماه‌ها عرق می‌ریزم!
«فصیحی» در مسابقات اخیر و برای دو 60 متر، زمان 25/7 را ثبت کرد و 4 صدم ثانیه رکورد قبلی خود را ارتقا داد. او درباره این‌که در چند سال اخیر به چه میزان موفق شده است که رکورد خود را ارتقا دهد، می‌گوید: «سال 93 بود که تقریبا به صورت جدی وارد حوزه رکوردشکنی در دو 60 متر شدم. آن زمان، رکوردم 35/7 ‌ثانیه بود اما هر چه تلاش می‌کردم، حتی یک صدم ثانیه از این زمان کم نمی شد! ماه‌ها عرق می‌ریختم تا رکوردم را یک صدم ثانیه ارتقا دهم. همان‌طور که می‌بینید هم اکنون و بعد از پنج سال از اولین رکوردم در این رشته، موفق شدم تا زمان لازم برای دویدن 60 متر را یک دهم ثانیه کاهش دهم و این موفقیت بزرگی برای من است. دوومیدانی یک رشته انفرادی و خیلی خشک است. تصور کنید مدام استارت و پایان و دوندگی و چک کردن صدم ثانیه است. بقیه رشته‌ها حداقل یک توپی دارند، یک تکنیکی دارند، بالاخره کار تاکتیکی دارند که از خشکی دربیایند اما این ورزش فقط یک انگیزه خیلی بالا برای ادامه دادن می‌خواهد.»
به فوتبال علاقه ندارم چون حق بقیه رشته‌ها را ضایع می‌کند
فکر می‌کنید که فصیحی، طرفدار استقلال است یا پرسپولیس؟ و به نظرش، امسال کدام تیم قهرمان لیگ خواهد شد؟ او در پاسخ به این سوال که تمایلی برای پاسخ دادن به آن نشان نمی‌دهد، می گوید: «خیلی‌ها این سوال را از من می‌پرسند و نمی‌دانم که چرا این‌قدر برای مردم جذاب است! من خیلی از مواقع در طول سال درگیر تمرین هستم و فرصت تماشای فوتبال ندارم. کلا هم به فوتبال خیلی علاقه‌ای ندارم چون حس می‌کنم این رشته حق برخی از رشته‌های دیگر را ضایع می کند. درباره احتمال این‌که کدام تیم قهرمان لیگ امسال می‌شود که لیگ داغی هم شده است، می‌گویم هر تیمی که قهرمان شد، مبارکش باشد!»
از نان شب واجب‌تر، ثبت‌نام بچه‌ها در کلاس‌های ژیمناستیک است
دختر باد یکی از دلایل موفقیتش در رشته دو‌و‌میدانی را، قهرمانی در مسابقات ژیمناستیک بیان می کند و این رشته را، مادر همه رشته‌های ورزشی می‌داند و می گوید: «حتما به والدین توصیه می‌کنم که کودک‌شان را خیلی زود و حتی قبل از تلاش برای کشف استعدادشان در کلاس‌های ژیمناستیک ثبت‌نام کنند. این مورد از نان شب واجب‌تر است. من قبل از این‌که وارد رشته دو‌و‌میدانی بشوم، قهرمان ژیمناستیک بودم و فعالیت در این رشته، مسیر پیشرفت را برای من خیلی هموار کرد. یادم هست که آن روزها، هیچ فردی باور نمی‌کرد من با این فیزیک بدنی بتوانم در دو و میدانی مدال بگیرم یا رکورد بزنم. قد خیلی بلندی ندارم یا گام‌هایم کشیده نیست. این‌ها برای یک ورزشکار دوومیدانی حسن نیست اما به دلیل سابقه ژیمناستیک و بدن عضلانی که دارم، توانستم این مشکل فیزیکی را برطرف کنم و عوض جثه‌ریزم، انفجاری می‌دوم.»
ازدواج اصولی باعث حرفه‌ای شدن می‌شود
فصیحی امسال ازدواج کرد و هم اکنون متاهل است. او درباره تاثیر ازدواج در موفقیت و نحوه آشنایی با همسرش می‌گوید: «زمانی که سال گذشته رکورد 60 متر را زدم، همسرم که خبرنگار است از من گفت وگویی گرفت و همان بابی شد که آشنا شویم و تا این‌جا پیش برویم. در کل از نظر من زندگی با یک خبرنگار ورزشی اتفاق خیلی خوبی است به دلیل این‌که همسرم می‌تواند مرا به عنوان یک ورزشکار، درک کند. شاید هر کسی با این موضوع کنار نیاید که من صبح و عصر تمرین کنم و به مسابقات بروم و خیلی مواقع خسته باشم بنابراین اگر ازدواج اصولی و به‌موقع باشد، نه تنها هیچ مشکلی برای یک ورزشکار پیش نمی‌آورد بلکه باعث حرفه‌ای‌تر شدن او هم خواهد شد. البته که شرایط اقتصادی این روزها، کار را برای ازدواج کردن جوانان سخت کرده است.»
نه باد هستم نه غزال تیزپا، فرزانه فصیحی‌ام!
باد، تندباد یا غزال تیزپا؟! کدام لقب، بیشتر برازنده سریع‌ترین دختر ایران است؟ فصیحی در این باره می گوید: «لقب دختر باد از زمان خانم «لیلا ابراهیمی» وجود داشت و بعد از آن هم به دختران دونده این لقب را می‌دادند. به من هم این لقب را دادند اما برای من خیلی فرقی نمی‌کند که چه لقبی دارم. من هر جا می‌روم، می‌گویم «فرزانه فصیحی» هستم. لقب من اسم و فامیلم هست. حتی برخی به من لقب «غزال تیزپا» را دادند؛ البته که این لقب برای خداداد عزیزی است. بازهم می گویم خیلی به این القاب کاری ندارم.»
با کمترین امکانات برای موفق شدن تلاش می‌کنم
فصیحی در قسمتی از گفت و گویش با ما، انتقادهایی هم به دلیل نبود پیست تمرینی مناسب دارد و از مسئولان امر گلایه می‌کند که چرا به این رشته توجهی ندارند. او در این باره می‌گوید: «همان‌طور که می‌دانید من اصفهانی هستم و در همین شهر هم تمرین می‌کنم. البته که اصلا شرایط مناسبی در این شهر نداریم. تنها یک پیست به نام انقلاب در اصفهان داریم و من به ناچار آن‌جا تمرین می‌کنم. محل این پیست اصلا خوب نیست و جزو آلوده‌ترین مناطق شهر محسوب می‌شود. این روزها هم که فصل زمستان است و شرایط بدتر و سخت‌تر هم شده است. ورزشگاه سرپوشیده‌ای نداریم و مجبوریم در زمستان با وجود سرما و آلودگی هوا آن‌جا تمرین کنیم.»
عاشق پرچم کشورم هستم
فصیحی مانند همه ورزشکاران موفق دیگر در مسیر رسیدن به کسب مدال و رکوردشکنی، سختی‌های زیادی کشیده‌ است. خودش در این باره می‌گوید: «هدف. داشتن هدف، مهم‌ترین عاملی بود که خسته بشوم، شکست بخورم، ناامید بشوم اما دست از تلاش برندارم. هدفم هم در مرحله اول، شکستن چندین و چندباره رکورد ایران، سپس ورودی قهرمانی آسیا، بعدش ورودی قهرمانی جهان و دست آخر هم، حضور در المپیک است. رویای هر ورزشکاری رسیدن به المپیک است. البته و به نظر من رویا سقف ندارد و من هم سقفی برای رویاهای خودم در نظر نمی‌گیرم. فعلا رویای نزدیک من کسب ورودی جهانی و بعد از آن ورودی المپیک است که امیدوارم تحقق یابد و به آن دست پیدا کنم اما واقعیت است که ورودی‌های المپیک بسیار سطح بالا و ثبت آن بسیار سخت است. البته من این رویا را غیرقابل دسترس نمی‌دانم. دختران ایرانی چیزی برای کسب ورودی المپیک کم ندارند. همه کشورها برای مدال المپیک تلاش می‌کنند، چرا ما نباید بتوانیم ورودی را کسب کنیم؟ در ضمن من در ایران شکوفا شدم و عاشق این هستم که پرچم کشورم را بالا ببرم نه کشور دیگری را.»
نویسنده : مجید حسین‌زاده | روزنامه‌نگار