چاپ

آریا بانو - لست سکند / در جنوب شرقی ایران در شهر چهابار، استان سیستان و بلوچستان روستایی باستانی با قدمتی حداقل 2300 ساله وجود دارد روستایی که اعتقادات مردم بلوچ در سکوت عمیق طبیعت با راز آمیزی و درهم آمیخته است، در پیشنهاد ایرانگردی امروز سفری اسرار آمیز خواهیم داشت به این روستای قدیمی و اما راز آمیز با ما همراه شوید.
از این رازهای این منطقه روستای است که به 2300 سال قبل بر می گردد و نام آن نیز در کتاب‌هایی که در مورد فتوحات اسکندر مقدونى به چاپ رسده به‌عنوان تیز مشهور بوده که به مرور زمان به تیس تبدیل شده است؛ گورستان جن ها که در زبان بلوچی به جن سنط نیز معروف است گورستانی تاریک و مرموز با سنگ‌ قبرهای عظیم ‌الجثه می باشد که به مکانی جالب برای ماجراجویانی ست که به دنیای ماورالطبیعه علاقه دارند.
سنگ قبرهای عجیب و بزرگ که محلی‌ها را به این باور رسانده که این گورها محل دفن آدمیزاد نیست. در این گورستان قبرها کنار هم روی سطحی صخره‌ای حفر شده‌اند که این شیوه‌ی حفاری پرسش‌های زیادی را به وجود آورده است. چه کسانی این گورها را حفر کرده‌اند؟ چرا سطح سنگی را برای حفر انتخاب کرده‌اند؟ با چه وسیله‌ای حفر شده است؟ و در نهایت پاسخ را به دنیای دیگری کشیده است.
در پاسخ به این پرسش ها مانند این گورستان جز سکوت و خاموشی چیزی نمی شنویم. شاید به دلیل حفظ مردگان و در گذشتگان از گزند جانوران و خورندگان زیر زمینی اجساد، رنج کندن سنگ را بر خود هموار می کردند و گورها را اینچنین می ساختند. شاید برای احترام به مردگان بوده و شاید هم باور مردم محلی درست باشد که «این گورها متعلق به جن هاست. آنها مردگان خود را در حصار این سنگ ها دفن کرده اند، شب که می رسد، جنها بر سر گور از دست رفتگان خود حاضر می شوند و به مویه و مرثیه سرایی مشغول می گردند. هر کس که شبانگاه گذرش بر این گورستان بیفتد، مورد نفرین جن ها قرار می گیرد و با عذابی سخت بعد از چند روز می میرد.»
بشر امروزی با وسایل ابتدایی به دشواری توانایی حفر این گورها را بر روی سطح سخت سنگی دارد. شاید به همین دلیل است که مردم محلی حفر این گورها را به نیرویی مافوق بشر نسبت می دهند.