چاپ

آریا بانو -

برای دیدن این کلیپ لطفا امکان استفاده از جاوا اسکریپت را در مرورگر خود فعال نمایید،و از مرورگر خود را بروزرسانی نمایید

سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6059296
٤٢٨
٠
یک پزشک / هر روز ممکن است عزیزی را از دست بدهیم. یک دوست، یک عضو خانواده، یک همکار یا فردی که نقش پررنگی در زندگی ما داشته است.
گاهی غم از دست دادن نزدیکان بسیار سخت، طاقت‌فرسا و غیرقابل تحمل است که زندگی عادی را مختل می‌کند. تمام آرزو و خواسته ما دیدن یک بار دیگر او، شنیدن صدایش و احساس اینکه هنوز زنده است و در واقعیت حضور دارد.
از نظر روان‌شناسی، برخی افراد با از دست دادن عزیزان خود و بعد دیدن‌شان در خواب یا تصور خود می‌توانند آرام‌تر شده و بهتر و سریع‌تر به زندگی عادی خود برگردند یا با واقعیت روبرو شوند.
فناوری واقعیت مجازی (VR) می‌تواند چنین دیدارهایی را تدارک ببیند. در حقیقت، ما با کاربرد تازه و بسیار مهم و انسانی از VR مواجه شدیم.
در کره جنوبی، یک زن به نام «جانگ جی سونگ»، در سال 2016 دخترش «نائیون» را به خاطر یک بیماری غیر قابل درمان از دست می‌دهد. سه سال بعد، واقعیت مجازی به این مادر اجازه می‌دهد دوباره دخترش را دیدار و چند دقیقه‌ای با او زندگی کند.
فیلم مستندی از این دیدار مجازی از تلویزیون کره جنوبی پخش شده و با بازتاب‌های مثبت و احساسی بسیار زیادی در شبکه‌های مجازی روبرو است. این مستند به نام «I Met You» روی یوتیوب و بسیاری از پلتفرم‌های ویدیویی دیگر قرار گرفته است و مرز بین خیال و واقعیت را نشان می‌دهد.
در واقعیت، خانم جانگ هدست واقعیت مجازی روی سر خود قرار داده و در یک محیط با دیوارهای سبزرنگ قرار دارد. صورتش در پشت هدست VR پنهان است و دستکش‌هایی به دست دارند که ظاهرا احساسات لمسی را منتقل می‌کنند.
زنده کردن خاطرات با وی‌آر
اما در دنیای مجازی پشت هدست VR، این مادر چیز دیگری مشاهده می‌کند؛ صحنه‌هایی که بقیه خانواده نمی‌توانند ببینند. خانم جانگ، دخترش نائیون را در حال بازی می‌بیند. به سوی او می‌رود و شروع به صحبت کردن می‌کند؛ دست‌هایش را دراز کرده تا او را بغل کند و سرش را نوازش می‌کند.
این مادر خوب می‌داند این صحنه‌ها واقعی نیست ولی گاهی اوقات باور کردن توهم راحت‌تر از مواجه شدن با واقعیت است. جانگ در گفت‌وگو با نشریات می‌گوید: «شاید این بهشت واقعی باشد. من نائیون را ملاقات کردم. او به من لبخند زد و چند دقیقه بسیار خوشحال‌کننده همراه او داشتم. فکر می‌کنم رویایی که همیشه می‌خواستم داشته باشم را دیدم.»
اما در پشت صحنه، یک تیم حرفه‌ای بیش از 8 ماه روی این پروژه وقت گذاشتند. ابتدا یک محیط پارک مجازی طراحی کردند و به دنبال خاطرات و حافظه واقعی خانم جانگ از دخترش رفتند تا آن‌ها را در فضای مجازی پیاده‌سازی کنند.
این تیم علاوه بر فناوری واقعیت مجازی، چندین فناوری دیگر مانند موشن کپچر را هم به خدمت گرفتند. یک بازیگر کودک را استخدام و تمام حرکات او را ضبط کردند. بعد مدل دیجیتالی نائیون را روی او پیاده‌سازی کردند و صحنه به صحنه پیش رفتند تا فرصا ملاقات یک مادر و دختر برای چند دقیقه را فراهم کنند.
طبیعی است که با دیدن این ویدیو، عواطف و احساسات ما برانگیخته شود و شروع به اشک ریختن کنیم. فناوری اکنون می‌تواند خاطرات شما را زنده کند و به ملاقات کسانی ببرد که شاید عمری در آرزو و حسرت یک لحظه دیدارشان هستید.