چاپ

آریا بانو - ته‎وتوی بیماری دیگران را درنیاوریم
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6030475
١٧٥
٠
خراسان / دوست‎مان، قرصی از توی کیفش درمی‎آورد و می‎خورد. ما چه کار می‎کنیم؟ 1. هوار می‎زنیم که «واااااای چه قرصی می‎خوری؟»، 2. خودمان را کنترل می‎کنیم و آرام می‎پرسیم «پیس، پیس! چه قرصی می‎خوری؟»، 3. بغض گلوی‎مان را می‎گیرد و نگران می‎پرسیم «بمیرم! چه قرصی می‎خوری؟»، 4. هیچ‎کدام، به ما ربطی ندارد چه قرصی می‎خورد. بله، آفرین جواب درست گزینه چهار است. ما هرچقدر هم که صمیمی و نگران و بست فرند باشیم، نباید از رفیق‎مان یا هرکس دیگری درباره نوع و علت و شدت بیماری و نوع و میزان و ساعت مصرف داروهایش چیزی بپرسیم. وضعیت سلامت جسم و روان، به هیچ‎وجه مایه خجالت و شرمندگی نیست ولی آدم‎ها حق دارند دوست نداشته‎باشند درباره جزئیات مربوط به این‎ها با دیگران صحبت کنند. بدتر از کنجکاوی در این مسائل، واکنش‎های نسنجیده به بیماری دیگران است. خوب است که مراقب خودمان باشیم ولی این توجه و مراقبت نباید در واکنش به بیماری دیگران باشد؛ «آخ آخ! تو آسم داری؟ پس من بیشتر مراقب خودم باشم». اگر دوست‎مان دلش خواست درباره بیماری‎اش حرف بزند، باید به همان میزان اطلاعاتی که خودش می‎دهد، اکتفا کنیم و اصرار نکنیم در آن حوزه پزشکی خاص، تخصص‎ بگیریم. ابراز نگرانی بیش‎ازحد و پرسیدن درباره میزان خطرناک بودن بیماری فرد و پیداکردن نمونه‎های مشابه در فامیل و همسایه و توصیه‎ و تجویز هم که هیچ‎جوره مجاز نیست.