چاپ

آریا بانو - روزنامه سازندگی / شهاب حسینی چند روز پیش یادداشتی در صفحه خود منتشر کرد که به انتقاد از تحریم کننده‌های جشنواره فجر می‌پرداخت. یادداشتی که به خبر پربازدید رسانه‌ها تبدیل شد اما واکنش‌های متفاوت و حمله کاربران مجازی را در پی داشت. روزنامه‌ی سازندگی در گزارشی به تحلیل بیشتر این اتفاق پرداخته و به کارنامه غیر وابسته شهاب حسینی اشاره کرده است. در ادامه بخش‌های از این گزارش را خواهید خواند.
شهاب حسینی بازیگر کم حاشیه‌ای است. نه اهل سیاست است و نه حضور فعالی در صفحات اجتماعی دارد. چه بخواهیم و چه نخواهیم جزو یکی دو بازیگر محبوب مرد سینمای ایران است. با همه ابایی که از جنجال سازی دارد آنقدر میان مردم و سینماگران تاثیرگذار است که کوچک‌ترین موضع گیری‌ او جنجالی بزرگ به پا کند. او چند روز پیش درباره‌ی تحریم نکردن جشنواره فیلم فجر یادداشتی منطقی و بدون هیچ گونه موضع گیری سیاسی یا جنایی منتشر کرد و از مردم و دوستان و همکارانش خواست برای یک بار هم شده با عقل و منطق تصمیم بگیرند و از غلبه احساسات بر تصمیم گیری‌هایشان پرهیز کنند.
حسینی در یادداشت خود از سقوط سهمگینی گفت که همه ما را تهدید می‌کند. اما همین سقوط سهمگینی که او در یادداشتش به آن اشاره کرده بود، بلافاصله پس از انتشار، دست و پاگیر خودش شد. بسیاری از طرفداران تحریم جشنواره بدون توجه به هشدارهای حسینی برای جلوگیری از اتفاقات بد ناشی از تقویت دو قطبی شدن جامعه به او تاختند. حسینی در یادداشت خود به موج سواران و ماهیگیران آب گل آلود در احوالات مواج و گل آلود جامعه اشاره کرده بود و اتفاقا همان‌ها برسرش ریختند و فریاد زنان و هیاهو کنان او را مورد سرزنش و فحاشی قرار دادند.
او در این دو یادداشت هم انتقاداتش را به صراحت مطرح کرد و هم از عدم وابستگی خود به نهادهای قدرت و حکومت گفت. مانند بسیاری از دیگر هنرمندان هم فیلم‌ها و سریال‌های دولتی در کارنامه دارد و هم آثاری مستقل که نمونه‌ای از سینمای روشنفکری است. چرا که برای کسی که در این کشور زندگی و کار می‌کنند، راهی جز ادامه زندگی حرفه‌ای غیر از این نیست. اما این روزها به قول شهاب حسینی آنقدر ریاکاری و دروغ عادت این روزهای مردم ما شده که تصور می‌کنند با انصراف از جشنواره‌ای که زمانی برای حضور در آن سر از پا نمی‌شناخته و با نامزدی و دریافت سیمرغ آن به همه عالم فخر می‌فروختند، می‌توانند گذشته و سابقه خود را از ذهن مردم پاک کرده و به فراموشی عمومی بسپارند.»