چاپ

آریا بانو - خراسان / میز باشد چیزکی محبوب و ناب
ارزشش بالاتر از درس و کتاب
حد آن را ژن مشخص می‌کند
دلبری از جان هرکس می‌کند
میز باشد عشق و ناموس و عیال
با خودش آورده چون هم حال و مال
اول آن‌هایی که می‌کردند ناز
دست‌شان باشد کنون زیرش دراز
گوش ما از پندش آکنده شده‌ست
میز را بسیار خواهنده شده‌ست
از زن و مرد و جوان و پیرمرد
یا که نوزادی که پوشک کرده زرد
کل جمعیت شده مجنون میز
کرده دندان را برایش تیز تیز
گرچه دارد آن پوئن‌هایی شدید
هیچ‌کس از پشت آن خیری ندید
ول کن آن را شرم کن از مرد و زن
تا تک و تنها بماند مال من!
سحر بهجو