آریا بانو - خراسان/ مو قع درس خواندن برای امتحان‎ها، به بعضی فصل‎ها و بخش‎های کتاب که می‎رسید از روی آن‎ها می‎پرید چون به‌‏نظرتان زیادی طولانی هستند و هیچ‎جوره نمی‎توانید تمرکز کنید؟ پای متن دوست‎های‎تان در فضای مجازی، کامنت می‎گذارید که «طولانی بود، نخواندم»؟ اسم این قضیه را گذاشته‎اند سندروم «TLDR» یا «Too long; didn"t read». شاید شنیده‎باشید که ما تحت تأثیر فضای مجازی و محدودیت کلمه در این فضاها، مدتی است به متن‎های کوتاه عادت کرده‎ایم و توانایی تمرکز روی مطالب طولانی‎تر را نداریم. خب واقعیت‌اش این است که بعضی‎ها به دلایل مختلف نمی‎توانند زمان زیادی روی یک موضوع تمرکز کنند ولی پژوهشگران دانشگاه ملبورن می‎گویند: «فراخنای توجه» یعنی مدت زمانی که یک فرد می‎تواند بدون حواس‎پرتی روی فعالیتی تمرکز کند، در طول سال‎ها تقریبا ثابت بوده‎است. یعنی مثلا فراخنای توجه یک فرد 20ساله در سال 2015 تقریبا به اندازه یک فرد 20ساله در سال 1935 است. چیزی که تغییر کرده میزان بسیار زیاد اطلاعاتی است که ما در معرض آن‌ها قرار داریم. درواقع حواس‎پرتی و بی‎حوصلگی‎ که این روزها در خودمان تشخیص می‎دهیم و روی درس‎مان تأثیر می‎گذارد، یک اتفاقِ حتمی گریزناپذیر نیست. ما هنوز هم می‌توانیم به رسم قدیمی‌ها متن‌های طولانی را مطالعه کنیم به شرط این که عوامل ایجاد حواس‌پرتی را حذف کنیم. خب حتما حدس می‎زنید این عوامل حواس‎پرتی چه چیزهایی هستند؛ آلارم‎ گوشی، لپ‎تاپ و تبلت را خاموش کنید. جای خلوتی بروید و هربار که بی‎حوصله شدید یا تمرکزتان رفت، به گوشی پناه نبرید. به‎مرور همان‎طور که به خواندن متن‎های کوتاه و عکس‎دار و نکته‎ای عادت کرده‎اید می‎توانید عادت‎تان به خواندن متن‎های بلند را برگردانید.

http://www.banounews.ir/fa/News/251136/سندروم-«طولانی-بود،-نخواندم»-چیست؟