چاپ

آریا بانو - خراسان / خودمهرورزی داشته باشیم
خودمهرورزی یعنی با خودمان همدلی کنیم، همدلانه با خودمان صحبت کنیم. در مقایسه با خودمان، ما معمولا با دیگران مهربانانه‌تر رفتار می‌کنیم. کافی ا‌ست با خودمان مهربان‌تر باشیم. اگر در خودگویی‌تان در حال سرزنش کردن خودتان هستید، از خود بپرسید: «اگر این اتفاق درباره شخص دیگری افتاده بود، چه فکری می‌کردم؟ آیا همین احساس را درباره آن‌ها داشتم؟» همان مهر و همدلی را که به دیگران نشان می‌دهید، نثار خودتان کنید. احساس خجالت زدگی بخشی از روند درمان است و باعث می‌شود در آینده هوشیارانه به‌دنبال راه‌هایی برای انجام بهتر کارها و اجتناب از اشتباه باشیم. همچنین کمک می‌کند هنگام تصمیم گیری های دشوار، بتوانیم نتایج و پیامدها را بپذیریم. اما بدانید که برای ایجاد تغییرات چشمگیر، نمی‌توانیم پیوسته با ترس و شرم زندگی کنیم.
احساس گناه را از خودمان دور کنیم
احساس گناه نه‌تنها کمکی به بهبود وضعیت یا تقویت خودمان نمی‌کند، بلکه روح‌مان را فرسوده می‌کند. شاید برای مدتی کوتاه و پس از ارزیابی خودمان، مؤثر باشد اما در نهایت ما انسان هستیم و نیاز به همدلی و مهربانی داریم. احساس گناه باعث می‌شود، آن چه را نیاز به تغییر دارد شناسایی کنیم اما این حس نباید درون‌مان ماندگار شود. احساس گناه ممکن است باعث شود گمان کنیم به‌اندازه کافی خوب یا شایسته بخشیده شدن نیستیم، درنتیجه نمی‌توانیم به زندگی طبیعی‌مان برگردیم و به جایگاهی که توانایی و شایستگی‌اش را داریم، برسیم. اگر عشق می‌ورزیم، باید آن را نثار خودمان هم بکنیم. حتی اگر شکست‌خورده هستیم باید بدانیم که ارزشمند و شایسته عشق هستیم. نگذارید احساس گناه، خوبی را در درون‌‌تان خاموش کند، انگیزه‌ و نیروی تان را برای زندگی از بین ببرد و شادی شما را نابود کند.
یاریگر دیگران باشیم
رنج‌ها و زخم‌های ما می‌توانند دلیلی باشند برای انجام کارهای خیر بیشتر، حتی اگر نتوانیم اوضاع را روبه‌راه کنیم. این دردها و رنج‌ها، درس‌هایی هستند که فرا گرفته‌ایم. ما می‌توانیم خودمان را ببخشیم و همزمان به دیگران نیز کمک کنیم. کمک‌های ما تنها به امور خیریه محدود نمی‌شود، تصمیم گیری‌ بهتر ما می‌تواند کار خیر باشد. می‌توانیم به نیازمندان کمک کنیم. فعالیت داوطلبانه داشته باشیم، کسانی را که احساس تنهایی می‌کنند، همراهی کنیم، به درد دل آدم‌ها گوش دهیم. با کمک به دیگران، به‌تدریج خودمان را می‌بخشیم.