چاپ

آریا بانو - آنا / تاریخ پر است از افراد ظالم و خون خواری که در برهه ای از زمان با جنگ و خونریزی حکومت یک کشور را به‌دست می آورند و بخاطر حفظ کردن این جایگاه، به آدم‌ها و جوامع تحت حکومتشان ظلم می کنند. این ظلم به بدترین شکل ممکن صورت می گیرد که بعد از سال ها در تاریخ ماندگار شده و از این افراد با عنوان دیکتاتورهای خونخوار و بی رحم یاد می شود.
رادوان کاراجیچ _ جمهوری صرب بوسنی
پس از جنگ جهانی دوم رادوان کاراجیچ یکی از شدیدترین فجایع ضد حقوق بشری را در خاک اروپا مرتکب شد. او ستادی برای پاکسازی مسلمانان بوسنی تشکیل داد و حتی برخی معتقدند فرمان قتل‌عام سربرنیتسا را او صادر کرد که در آن بیش از 8000 مسلمان بوسنیایی در سه روز کشته شدند.
کارلوس مانوئل آرانا اوسوریو _ گواتمالا
این رییس‌جمهور دیکتاتور در زمان ریاستش تمام شورش‌های مسلحانه، آزار و اذیت دانشجویان تندرو، گروه‌های کارگری و مخالفان سیاسی دولت‌اش را آرام کرد و بر اساس آمار حدود 20 هزار نفر توسط دولت او کشته یا ناپدید شدند.
خورخه رافائل ویدلا _ آرژانتین
دولت ویدلا حکومت آرژانتین را در کودتای 1976 به‌دست گرفت و در نظر داشت که با اصلاح بازار آزاد، رشد اقتصادی این کشور را به حالت اول بازگرداند ولی جنگ کثیفی راه انداخت، که در آن هزاران نفر اعم از روشن‌فکران، روزنامه‌نگاران و فرهیختگان به عنوان خراب‌کار و توطئه‌گر کشته شدند که تعداد آنها طبق آمارها 9هزار نفر بوده ولی برخی اعتقاد دارند شمار کشته ها 15 تا 30 هزاز نفر است.
یحیی‌خان _ پاکستان
این دیکتاتور خونخوار در سال 1969 در پاکستان حکومت نظامی تاسیس کرد و بیش از نیم‌میلیون نفر از بنگلادشی‌ها و دیگر اقلیت‌ها را در هندوستان قتل‌عام کرد.
فرانسیسکو ماسیاس انگوئما _ گینه‌ی استوایی
انگوئما نخستین رییس‌جمهور گینه‌ی استوایی بود که از او با عنوان روان گسیخته یاد می شود. او برنامه‌های کار اجباری برای مردم چیده بود و حدود 100 هزار نفر از جمعیت کشورش را کشت یا تبعید کرد.
یحیی جامع _گامبیا
دولت جامع از سال 1996 یکی از سرکوب‌گرترین دولت‌های دنیا را به وجود آورده است. شیوه‌ی حکومت او دستگیری و شکنجه‌ی خودسرانه ی افراد است و حتی او تهدید کرده که گردن مردان هم‌جنس‌گرا را با دستان خودش می زند.
فرانسیسکو سولانو لوپز _ پاراگوئه
در طول جنگ میان پاراگوئه و همسایگانش برزیل و آرژانتین، لوپز به اجبار کودکان را به جنگ فرستاد و صدها نفر از دستیاران‌اش را اعدام کرد به طوری که ویرانی‌ها و آسیب زیادی به کشورش وارد شد و به مدت 8 سال تحت اشغال نظامیان آرژانتینی بود. در پایان جنگ جمعیت پاراگوئه از 525 هزار نفر به 221 هزار نفر کاهش پیدا کرد.