چاپ

آریا بانو - خراسان / «الهی شکر» صیغۀ شکر است؛ نه خود شکر. مثل این که «استغفر ا... ربی و اتوب الیه» صیغۀ توبه است؛ نه خود توبه. خود شکر یعنی حرکت کردن، عمل کردن، به کار انداختن نعمت در مسیری که خدا این نعمت را برای آن مسیر آفریده است. شکر چشم، مطالعه علم است؛ شکر گوش، حقایق را شنیدن؛ و شکر دل و ذهن، فکر کردن و تجزیه و تحلیل و استدلال کردن است.
شهید مطهری | مسئله شناخت.