چاپ

آریا بانو - سلامانه: این روزها بیش از گذشته در مورد روابط جنسی و نقش آن در ایجاد و ثبات یک ارتباط یا ازدواج صحبت می‌شود. در نتیجه حساسیت و توجه افراد به این مقوله هم افزایش داشته است. اما به گفته دکتر مهدی سودآوری، روانشناس در مقابل این افزایش حساسیت متاسفانه افزایش اطلاعات و یادگیری اتفاق نیفتاده است. در نتیجه بسیاری از افراد عدم مهارت خود یا عدم شناخت نیازهای خود را به حساب طرف مقابل گذاشته و با دلخوری یا ترک رابطه واکنش نشان می‌دهند. توضیحات او را در این خصوص در ادامه متن بخوانید: رابطه جنسی صرفا بخشی از یک ارتباط عاطفی است
این افزایش حساسیت باعث شده است که اصل موضوع، ایجاد یک رابطه عاطفی معنادار و خشنود کننده، به حاشیه برود و برقراری رابطه جنسی، به مهمترین و تنها عامل ایجاد و حفظ یک رابطه عاطفی بدل شود. اما باید به خاطر داشت که رابطه جنسی صرفا بخشی از یک ارتباط عاطفی است و همه آن نیست.
وقتی شخصی حاضر به تحمل تحقیر و خیانت و تنش مداوم در یک رابطه می‌شود چون از رابطه جنسی خود با طرف مقابل راضی است؛ گویی برای خوردن سس گوجه فرنگی، سیب‌زمینی سرخ کرده خریده است.
رابطه جنسی مانند سس گوجه فرنگی نقش طعم‌دهنده رابطه عاطفی را بر عهده دارد که قاعدتا همانگونه که نوع طعم سس انتخابی به ذایقه افراد بستگی دارد، نوع، میزان، شکل و...رابطه هم به ذائقه طرفین بستگی مطلق دارد اما اگر چون کودکان که معمولا برای خوردن سس گوجه فرنگی، غذاهایی را انتخاب می‌کنند، فرع بر اصل اولویت بیابد، قطعا دچار مشکل خواهیم شد.
هدف از یک رابطه ایجاد حمایت عاطفی، دوست داشتن و دوست داشته شدن، احساس پذیرش مطلق توسط طرف مقابل، گفتگوهای لذت‌بخش برای طرفین و حمایت از یکدیگر در شرایط بحرانی است، حال رابطه جنسی در خلال یک رابطه عاطفی ارضا کننده، بسیار جذاب و لذت‌بخش خواهد بود چون به شیوه‌ای برای بیان دوست داشتن و یکی شدن و پذیرش کامل یکدیگر و کنایه‌ای از قرابت روحی روانی زوجین تبدیل می‌شود. آنجاست که فرم و سایز اندام‌ها، چاقی و لاغری، قدبلند و کوتاه... هیچ اهمیتی نخواهد داشت.
در آخر باید ذکر شود که میزان لذت فیزیکی که هر شخصی در یک رابطه جنسی احساس می‌کند، فقط و فقط به میزان تحریک پذیری بدن خود او وابسته است و بس. این میزان لذت هیچ ربطی به میزان جذابیت فیزیکی طرف مقابل ندارد. در نتیجه ارتباط صرفا فیزیکی با اشخاص مختلف، میزان ثابتی از تحریک و لذت را ایجاد می کند و تنها تفاوت بزرگ، میزان لذت روحی روانی است که انسان از برقراری رابطه با شریک خود تجربه می‌کند. لذتی که هیچ ربطی به اندام‌ها ندارد و در ذهن انسان به واسطه احساس‌های خوشایند از کلیت یک ارتباط عاطفی شکل می‌گیرد.