چاپ

آریا بانو - خراسان / باران که می بارد، دانه هایی که روی زمین‌اند و خودنمایی می کنند و طالب و دوستدار دیده شدن هستند، سرانجام سر از فاضلاب و منجلاب در می آورند و دانه هایی که زیر زمین‌اند و دور از چشم دیگران و در دل خاک نشسته اند، سبز می شوند و رشد می کنند. قرآن کریم چیزی شبیه باران است و ما همچون بذر که اگر افتادگی کنیم، ما را سبز کرده و بالا می‌کشد و اگر بخواهیم خودی نشان دهیم و سرکشی کنیم، کنار زده می‌شویم.
حجت الاسلام رنجبر | سلوک باران