چاپ

آریا بانو - جیم / بعضی‌ها مقصدشان ازدواج است، یعنی می‌خواهند که ازدواج کنند و تمام! فقط همین! مقصد که ازدواج شد، به فرض به مقصد هم رسیدید، خب که چی؟! واقعا که چی؟ با ازدواج می‌خواهید چه کنید؟ با زندگی مشترک می‌خواهید چه کنید؟ می‌خواهید با یک نفر دیگر که حالا با شما همراه است چه کنید؟ با نیازها، با دغدغه‌ها، با تفاوت‌ها، با سبک زندگی، با فرهنگ، با دین، با عقاید طرف مقابل‌تان می‌خواهید چه کنید؟ پِی چه چیزهایی را به تن مبارک‌تان کشیده‌اید؟
موضوع این است که انتخابِ ازدواج یا همان تشکیل زندگی مشترک به عنوان مقصد، اشتباه است! اشتباه محض! مقصد که ازدواج شد یعنی فقط و فقط تمرکز کرده‌اید روی این‌که بخواهید یک خانه و زندگی برای خودتان دست و پا کنید و حالا زنی داشته باشید یا شوهری و به خودتان بگویید ما هم بعله!
اما اصل موضوع اینست که ما انسانیم و تشنه رشد و پیشرفت؛ رشد و پیشرفت و سعادتی که ما را به اوج ببرد، ما ازدواج می‌کنیم چون می‌خواهیم رشد کنیم. اما هر کدام‌مان تعریف متفاوتی از رشد داریم. بیشتر افراد وقتی حرف از رشد می‌شود، اغلب اوقات منظورشان رشد و پیشرفت‌های مادی است، در صورتی که اگر پیش فرض را قبول داشته باشیم خدا، ازدواج را زمینه‌ای برای رشدمان قرار داده است و یکی از بهترین راه‌هایی است که به واسطه آن ما بزرگ می‌شویم و رشد صعودی داریم؛ پس باید ببینیم مقصود خدا از رشد چه بوده! نه این‌که تعریف‌های شخصی خودمان را بکنیم معیار و بر اساس آن انتخاب کنیم و ازدواج کنیم و فرزند بیاوریم و دوباره همین موضوع نسل به نسل برایمان تکرار شود! بالاخره باید از یک‌جایی جلوی این نسل اندر نسل را بگیریم دیگر! یعنی یک جایی باید بفهمیم منظور خدا از رشد چه بوده و چرا یکی از راه‌های رشدمان را ازدواج قرار داده، تا سرخوشانه تن به وادی ازدواج ندهیم...
رشد یعنی...
شما به جایی برسید که شایستگی و لیاقت اداره و نگه‌داری و بهره‌برداری یکی از سرمایه‌ها و امکانات مادی یا معنوی که بهتان سپرده می‌شود را داشته باشید. (به آثار شهید مطهری رجوع کنید!)
رشید مثل سرو، آن هم در ازدواج!
همسر یک سرمایه است. سرمایه مادی و معنوی! سرمایه‌ای که خدا با در نظر گرفتن ازدواج برای ما، به ما هدیه می‌دهدش! همسر شما حکم پر پروازی را دارد که قرار است با او اوج بگیرید. سرمایه‌ای است که نصیب‌تان می‌شود تا از او بهره برداری کنید، طوری که خودتان و او به بهترین‌های معنوی و مادی از مسیر درستش و حقش برسید. شاید این مدل بهره‌برداری بهترین نوع بهره‌برداری باشد، که شانس داشتنش برای همه تقریبا یکی است! برای خدا فرقی هم ندارد که از کدام کیش و مسلک باشی! ازدواج که کنی، سرمایه‌دار شدی... سرمایه‌ای که برای نگه‌داشتنش باید خیلی از ویژگی‌ها را داشته باشی یا خیلی از ویژگی‌ها را نه؛ مثلا مهربانی یا صبوری را داشته باشی و تنبلی و بی‌مسئولیتی را نه! این طوری است که بعضی از آدم‌ها رشیدالازدواج می‌شوند، یعنی در نوع خودشان و ازدواج‌شان بی‌نظیر می‌شوند چون مقصودی به نام رشد دارند و به رشد فکر می‌کنند؛ آن‌ها حاضرند از هر سرمایه‌ای برای بهترشدن استفاده کنند، بهترشدن در چشم خدا نه خلق خدا...