آریا بانو - حوزه / ای حجّت غایب زمانها
در مدح تو، نارسا، بیانها
ای سایه لطف و رحمت حقّ
امام زمین و آسمانها
در مکتب هجر، غیبت توست
جانکاه ترین، امتحانها
بسیار شکوفه ها شکفتند
بگذشت، بهارها، خزانها
باز آ، که دوباره فصل گل شد
ای زیور حسن بوستانها
بس در، که ز باغها گشودند
بستند بخدمتت میانها
در راه تو، یاسمن گل افشان
فرش قدم تو، ارغوانها
سرو است به حالت خبردار
صف بسته به رسم پادگانها
اشک غم تو به چشم نرگس
مرغان چمن، سرودخوانها
چشم همه مانده بر در باغ
آماده موکبت، مکانها
آنقدر نیامدی تو مهدی
تا پیر شدند، باغبانها..
پروانه ز بس نشست و برخاست
شد خسته دگر به گلستانها
نومید ز باغ، پر زنان رفت
بویت چو نجست بین آنها
سوی ده و شهر، رهنمونش
سوسوی چراغ خانمانها
پنداشت که نور منزل توست
از دور فروغ آستانها
خاکستر او، کنون توان یافت
در اشک مذاب شمعدانها
منبع : پرتوی از سیمای مهدویت در قرآن و حدیث، ص: 205

http://www.banounews.ir/fa/News/225096/هوای-تازه--ای-حجّت-غایب-زمانها