چاپ

آریا بانو - خراسان / در آیه 144 سوره نساء می خوانیم
یَا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَتُرِیدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَیْکُمْ سُلْطَانًا مُبینًا.
ای کسانی که ایمان آورده‏اید! کافران را به جای مؤمنان دوست و سرپرست خود نگیرید، آیا می‏خواهید برای خداوند دلیل و حجّت آشکار علیه خودتان قرار دهید؟
استاد قرائتی در تفسیر این آیه می‌گوید:
پذیرش ولایت کفّار با ایمان سازگار نیست. یک دل، دو دوستی برنمی‏دارد.
تولّی و تبرّی، دوستی با مؤمنان و دوری از کافران، لازمه‏ ایمان است.
از هر نوع اختلاط، رفاقت و قراردادی که نتیجه‏اش به زیان مسلمانان باشد، باید پرهیز کرد.
در سیاست خارجی، روابط سیاسی و اقتصادی، گزینش‏ها و عزل و نصب‏ها، هر اقدامی که به سلطه‏ کفّار بر مسلمانان انجامد، محکوم است.
مسلمان ذلّت پذیر، در برابر خداوند پاسخی ندارد.