چاپ

آریا بانو - درد و رنجی فراتر از دیالیز
٠
٠
ایرنا / بیماران کلیوی با تکرار تلخ دیالیز هر هفته سه نوبت و هر دفعه چهار ساعت، برای ادامه زندگی در نبرد هستند، این بیماران در خراسان جنوبی با مشکلاتی دیگری نیز دست و پنجه نرم می‌کنند که نیاز به توجه ویژه مسئولان و خیرین دارند.
درباره افراد دیالیزی زیاد شنیده بودم اما هیچوقت درد و رنج آنها را لمس نکرده بودم تا اینکه روزی تصمیم گرفتم به مرکز بیماری‌های خاص بروم و از نزدیک زندگی، دردها و مشقت‌های بیماران کلیوی را ببینم.
از نگهبان دم در برای حضور در بخش دیالیز اجازه ورود می‌گیرم به محض ورود، با نگاه کردن به سمت چپ سالن با زنی جوان چشم در چشم می‌شوم و با لبخندی به هم سلام می‌کنیم.
مردان دیالیزی روپوش آبی آرامش‌بخش و زنان روپوش صورتی همان رنگ محبوب و دوست داشتنی دختران و زنان را بر تن دارند.
تخت‌های بیماران در موازات هم قرار گرفته‌اند، از تمامی سنین نوجوان، جوان، میانسال و سالخورده زن و مرد در این سالن که فضای غریبش مقداری آزارم می‌دهد به چشم می‌آید.
بدن‌هایی بی‌رمق و نیمه جان با چشمانی که زیر آن گود افتاده است، خیره به شیلنگ یا لوله‌ای که حیات آنان را رقم می‌زند، شیلنگ پرخونی که یکسر آن به سرخرگ و سیاهرگ و سردیگر آن به دستگاه دیالیز متصل است.
فریادهای سکوت را می‌شنوم، پای مرگ و زندگی درمیان است همه برای زنده ماندن با یک دستگاه و چند لوله به خدا وساطت می‌کنند.
لحظه به لحظه انتظار اینجا معنا پیدا می‌کند، انتظار رهایی، رهایی از غم و بیماری، رهایی از سرنگ‌های خونی، رهایی از تخت دیالیز، رهایی از هزینه‌های سنگین بیماری و دارو و ...!
بیماران باید به طور معمول سه بار در هفته به واحد دیالیز مراجعه کنند، اینجا بدن‌ها تشنه نشاط و تحرک هستند چراکه هر نوبت درمان 2 تا چهار ساعت طول می‌کشد.
در طول این مدت پرسنل بخش دیالیز بطور مداوم فشارخون بیمار را چک می‌کنند و دستگاه دیالـیز را تنظیم می‌کنند تا مطمئن شوند که مقدار درستی مایع از بدن بیمار خارج شده است، بیماران می‌توانند در این فاصله مطالعه کنند، بخوابند یا فقط به شیلنگ‌های خونی خیره شده و برای رهایی انتظار بکشند.
به سراغ یکی از بیماران زن رفته و خود را خبرنگار معرفی می‌کنم به او پیشنهاد مصاحبه می‌دهم ابتدا قبول نمی‌کند و می‌گوید دوست ندارم کسی من را در این وضعیت ببیند، اما وقتی شنید قرار نیست تصویری از او منتشر شود ادامه می‌دهد.
حدود پنج سال است که هفته‌ای سه روز از اسدیه به بیرجند آمده و سه تا چهار ساعت دیالیز می‌شوم و بعد از آن مجدد به روستا برمی‌گردم.
38 سال سن دارم، 15 سال پیش ازدواج کردم و در این مدت هشت مرتبه باردار شدم اما در ماه‌های آخر یا چند هفته بعد از تولد، نوزادم فوت می‌کرد و هنوز طعم مادر شدن را نچشیده‌ام، دکترها گفته‌اند دیگر مادر نخواهی شد و این سخت‌ترین و غیرقابل تحمل‌ترین رنج بیماری من است.( در حالیکه لبخند به لب دارد اما اشک چشمانش را با کنج چارقدش مخفیانه پاک می‌کند)
وی که خود را منصوره سلطانی معرفی کرد ادامه می‌دهد: از رفت و آمدهای مسیر خسته و درمانده شده‌ام، یک روز در میان باید با ماشین‌های عبوری کنار جاده خود را به شهر بیرجند برسانم، هزینه‌های مسیر از یک طرف و ترس از جاده از طرفی دیگر امانم را بریده است.
بارها تصمیم گرفتم برای دیالیز به شهر نروم اما مگر تنگی نفس، تورم دست و پا و فشارخون بالا امان می‌دهد نفس بکشم، به محض اینکه دیرتر به شهر می‌رسم انگار نفس‌های آخر زندگی‌ام است.
شوهرم جوان و شغل آزاد دارد اما درآمد ماهانه او کفاف هزینه‌های درمان، رفت و آمد و خرجی زندگی را نمی‌دهد از طرفی کمیته امداد می‌گوید شوهرت جوان است و می‌تواند کار کند لذا ما را تحت پوشش قرار نمی‌دهند، هزینه‌های بالای زندگی دردم را بیشتر می‌کند.
یکی دیگر از بیماران دیالیزی که جوانی حدود 33 ساله و لاغر اندام است گفت: 4.5 سال است دیالیز می‌شوم اما به گفته دکتر هر دو کلیه‌ام کوچک شده و چهار سال است در نوبت پیوند کلیه هستم.
سید حسین حسینی که متاهل و دارای یک فرزند است افزود: هر 6 ماه یکبار باید آزمایشاتم را تکرار کنم، در حالیکه هزینه‌های آن بالا و مشمول بیمه نمی‌شود.
در این مرکز دیالیز به صورت رایگان انجام می‌شود اما هزینه‌های جانبی، آزمایشات، دارو و رفت و آمدها هم برای فردی بیکار و مستاجر مانند من کم نیست، به‌خاطر اینکه باید روز در میان برای دیالیز مراجعه کنم نمی‌توان در روستای پدری خود رفته و آنجا امرار و معاش کنم تا حداقل هزینه اجاره منزل کمتر شود چون هزینه رفت و آمد بیشتر خواهد شد.
در مکان‌های مختلفی مشغول به‌کار شدم اما به دلیل اینکه هفته‌ای 12 ساعت را باید روی تخت دیالیز سپری کنم صاحب کار من را اخراج می‌کند، یا اگر برای کار به‌جایی مراجعه می‌کنم وقتی در جریان بیماری‌ام قرار می‌گیرند جواب منفی است و بس.
علاوه بر بیماری کلیوی، ناراحتی قلبی هم دارم لذا نمی‌توانم در هر محیطی یا هر کاری را انجام بدهم، حدود 10 ماه است تحت پوشش کمیته امداد قرار گرفته‌ام و ماهی 300 هزار تومان مستمری دریافت می‌کنم، فعلا گذران زندگی‌ام با این پول و یارانه است و دیگر هیچ.
مسلم بعد از اینکه چهار ساعت روی تخت دیالیز باشم بعد از آن با افت فشار مواجه می‌شوم و باز هم باید رو به سوی خدا کرده و در خانه دراز بکشم چون قادر به انجام کاری نیستم و اینگونه روزهای جوانی خود را سپری کنم.
در حال حاضر 327 بیمار دیالیزی در 10 مرکز دولتی و تامین اجتماعی خراسان جنوبی خدمات درمانی دریافت می‌کنند.
تعداد تخت‌های فعال دیالیز استان 77 تخت است که بر اساس استاندار کشور، به ازای هر چهار بیمار یک دستگاه دیالیز نیاز است و اکنون به ازای هر 4.1 نفر یک دستگاه دیالیز در استان فعال است.