چاپ

آریا بانو - زیبایی مهم است اما همه‎ چیز نیست
١٣١
٠
خراسان / «خیلی چاق شدی. صورتت چقدر جوش زده. بینی‎ات واقعا بزرگه». احتمالا شما هم یکی از این جمله‎ها را از دوستان نزدیک و خانواده‌تان شنیده‌باشید، شاید هم خودتان از این حرف‎ها به اطرافیان‎تان بزنید. چه کسی زیباست؟ معیارهای زیبایی چه چیزهایی هستند؟ با عوامل ژنتیکی که بخش مهمی از ظاهر و زیبایی ما را تعیین می‎کنند، چه می‎شود کرد؟ در دورهمی این هفته با «کیانا ادیبی» و «حنانه سازگار»16 ساله و «پرنیان دوراندیش»14ساله درباره زیبایی و بازخوردهایی که در این زمینه از اطرافیان گرفته‌اند، گفت‌وگو کردیم. اگر شما هم به ظاهر خودتان و زیبا بودن فکر می‌کنید، با ما همراه باشید.
چه کسی زیباست؟
کیانا معتقد است که زیبایی فقط منحصر به چهره نیست: «آدم‌هایی هستند که صورت‎های خیلی معمولی دارند و شاید از نظر اطرافیان زیبا نباشند اما از نظر من بی‎نقص و عالی هستند چون با حرف‎های‎شان حالم خوب می‎شود، کنارشان چیزهای زیادی یاد می‌گیرم و اطلاعاتم بالا می‎رود. از نظر من زیبایی درونی خیلی مهم‎تر از زیبایی ظاهری است. حتی فکر می‎کنم درون افراد است که باعث می‌شود صورت آن‌ها زیبا به نظر برسد. افراد زیادی را می‎شناسم که صورت زیبایی دارند اما کنارشان احساس خوبی ندارم و بعد از چند دفعه معاشرت، دیگر آدم‌های خوش‎چهره‌ای به نظرم نمی‌رسند. وقتی بچه بودم به سمت کسانی که فقط چهره زیبایی داشتند، جلب می‌شدم اما کم‌کم افکار آدم‌ها برایم مهم‌تر شد و زیبایی را در تفکرات انسان‌ها دیدم».
من دارم تغییر می‌کنم
پرنیان در 12سالگی داشت تغییر می‌کرد. هر قدر ورزش می‌کرد، باز وزنش ثابت بود و به قول خودش حتی اگر هوا هم می‌خورد، چاق می‌شد. اما این همه ماجرا نبود، شنیدن توصیه‎هایی مثل «مواظب وزنت باش» بیشتر اذیت اش می‎‏کرد. این درگیری ذهنی با تغییرات ظاهری که برای همه‎مان در نوجوانی پیش می‎آید، برای پرنیان سخت‎تر شد چون دیگران مدام درباره ظاهرش نظر می‎دادند. او حالا دیگر دغدغه اضافه وزن ندارد، مثل کیانا که در 12سالگی ترجیح می‌داد چشم‌های بزرگ و کشیده و قد بلندی داشته‎باشد و امروز چیزهای دیگری برایش مهم هستند.
چقدر‌ چاق شدی دختر!
پرنیان با نظر دادن درباره ظاهر افراد کاملا مخالف است: «فقط یک بار به دوست صمیمی‌ام گفتم چقدر چاق شدی. به محض گفتن اش، ناراحت و پشیمان شدم و از دوستم عذرخواهی کردم. فکر کردم ظاهر هرکس به خودش ربط دارد و همان‌طور که نظر دادن دیگران راجع به ظاهر من برایم آزاردهنده است، من هم نباید به اطرافیانم بازخورد بدی بدهم.» حنانه هم ترجیح می‎دهد چیزی درباره ظاهر دیگران نگوید اما دربرابر واکنش‎های اطرافیان به ظاهر خودش، سخت‌گیری نمی‎کند، چون: «اخلاق آدم‎ها با هم فرق دارد. من انتظار ندارم همه مثل من، درباره صورت و اندام دیگران نظر ندهند. معمولا دربرابر نظر دیگران درباره خودم، لبخند می‎زنم. شاید حتی ناراحت شوم اما بروز نمی‎دهم. بعضی‎ وقت‎ها هم به حرف‎شان فکر می‎کنم. اگر نظرشان، درست باشد شاید در
خودم تغییراتی بدهم».
زیبا و زیبا‌تر و باز هم زیباتر!
حنانه مثل هرکس دیگری، طرفدار زیبایی است اما به‎نظرش اهمیت دادن به زیبایی، حد و حدود دارد. او درباره کسانی حرف می‎زند که بزرگ‌ترین مشکل‎شان در زندگی زیبا نبودن است: «دوستی دارم که چشم‎هایی گرد و درشت دارد اما هر روز افسوس می‌خورد و فکر می‌کند که زیبا نیست چون چشم‎هایش به‎نظر خودش ریز هستند. من اما ترجیح می‌دهم به مسائل دیگری فکر کنم و انرژی‎ام را روی موفقیت ام بگذارم. این روزها بیشتر به آینده فکر می‎کنم و دوست دارم مایه افتخار خودم و اطرافیانم باشم». کیانا راجع به وابستگی یکی از دوستانش به زیبایی می‎گوید: «دوستم به‎شدت به ظاهرش اهمیت می‌دهد. او باید در هر موقعیتی زیباترین فرد باشد و موفقیت و شکست اش را فقط در این مسئله می‎بیند. به همین دلیل همیشه تحت فشار و استرس است و از زندگی و زیبایی ذاتی‌اش لذت نمی‎برد. زیبایی اما برای من اولویت نیست چون از داشتن یک زندگی معمولی متنفرم و دوست دارم تمرکزم را بگذارم روی موفق بودن». پرنیان هم در ادامه حرف
دوست اش می‎گوید: «ترجیح می‌دهم روی چیزی تمرکز کنم که بتوانم تغییرش بدهم و با آن تغییر، آینده‌ام را بسازم».