چاپ

آریا بانو - حکایت/ کسی که فقط به زبان شکر میکند
١٥١
٠
خراسان / یکی، بزرگی را پرسید که چیست شُکر دو چشم؟ گفت: آن که اگر نیکی بینی، نگاه داری و اگر بدی بینی، بپوشی.
گفت: چیست شکر دو گوش؟ گفت: اگر نیکو شنوی، نگاه داری و اگر بد شِنَوی، فراموش کنی.
گفت: چیست شکر دو دست؟ گفت: نگیری آن چه ناشایست باشد و باز نداری حقِّ خدای را.
گفت: چیست شکر زبان؟ گفت: آن که غیبَت نکنی و استغفار کنی.
گفت: چیست شکر پای؟ گفت: به مسجد روی و به جایی نروی که نباید رفت.
اگر این به جای آری شاکر باشی به سزای شکر. اما آن که به زبان شکر کند و به دیگر‌ اندام‌ها نکند، مَثَلِ وی چون کسی باشد که جامه برگیرد و در نپوشَد.
مجله گنجینه