چاپ

آریا بانو -

الف / گاهی سوال می کنند: مگر می‌شود خدا زنان شل حجاب را به خاطر چند تار مو عذاب کند؟! این چه خدایی است که از یک طرف می‌گویند مهربان تر از مادر است و از طرف دیگر نیز می‌گویند زنان و دختران مسلمان را به دلیل چند تار مو در آتش جهنم می سوزاند؟!
فکر نکنم کسانی که با قرآن آشنا باشند و در سوره زلزال آیه «فمن یعمل مثقال ذره شرا یره» را خوانده باشند پاسخ به این سوال برایشان سخت باشد چرا که خداوند وقت حساب و کتاب اعمال ما ذره ذره اعمال خوب و بد را محاسبه می‌کند و بر اساس آن پاداش یا عقوبت خود را قرار می‌دهد.
اما در یک کلام باید گفت همه کارهایی که فراتر از عرصه فردی، پیامدهای اجتماعی دارند از منظر خداوند اهمیت بیشتری دارند اگر کسی کار خوبی انجام دهد که جامعه‌ای را به سوی کمال و تعالی ببرد قطعا پاداش بزرگتری خواهد داشت و اگر کسی گناهی انجام داد که پیامد اجتماعی داشت و دیگران را هم به سوی غفلت از خدا و معصیت فرامین او کشاند مجازات دردناکتری دارد و چه کسی است که پیامدهای اجتماعی جلوه گری، طنازی و بی‌حجابی زنان و دختران را انکار کند؟
امام رضا علیه السلام و ایشان از پدران گرامی خود نقل می‌کنند که حضرت علی علیه السلام فرمود: من و فاطمه سلام الله علیها بر رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد شدیم دیدیم آن جناب بشدت گریه می‌کند من عرض کردم پدر و مادرم فداى شما چرا گریه می‌کنید؟ فرمود: یا على آن شبى که به معراج برده شدم، زنانی از امتم را در عذابی شدید مشاهده کردم ... سپس وضعیت آنان را شرح داد ... فاطمه سلام الله علیها عرض کرد: ای حبیب من و ای روشنی چشمم! عمل آن زنان چگونه بوده است؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: «فَقَالَ یَا بُنَیَّتِی أَمَّا الْمُعَلَّقَهُ بِشَعْرِهَا فَإِنَّهَا کَانَتْ لَا تُغَطِّی شَعْرَهَا مِنَ الرِّجَال»، یعنی اى دخترک من اما آن زنان که به موى خود آویزان بودند، کسانی بودند که موى خود را از مردان نمیپوشیدند....». (عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج2، ص:11)
رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز به حولاء که یکی از زنان مسلمین بود اینگونه توصیه فرمود:«یَا حَوْلَاءُ مَنْ کَانَتْ مِنْکُنَّ تُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ لَا تَجْعَلُ زِینَتَهَا لِغَیْرِ زَوْجِهَا وَ لَا تُبْدِی خِمَارَهَا وَ مِعْصَمَهَا وَ أَیُّمَا امْرَأَهٍ جَعَلَتْ شَیْئاً مِنْ ذَلِکَ لِغَیْرِ زَوْجِهَا فَقَدْ أَفْسَدَتْ دِینَهَا وَ أَسْخَطَتْ رَبَّهَا عَلَیْهَا»؛«ای حولاء! هر زنی که به خداوند سبحان و روز قیامت، ایمان دارد، زینتش را برای غیر شوهرش، آشکار نمی‌کند و هم چنین موی سر و مچ خود را نمایان نمی‌سازد و هر زنی که این کارها را برای غیر شوهرش انجام دهد، دین خود را فاسد کرده و خداوند را نسبت به خود خشمگین کرده است» (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج14، ص:244)
مساله مساله چند تار مو نیست بلکه مساله، شکسته شدن حریم بندگی خدا و پاره شدن تارهای عروه الوثقای پروردگار و از بین رفتن عطر معنویت در فضای جامعه ای است که قرار است آرمان بندگی، پاکی و آسودگی را برای انسان به ارمغان بیاورد.
خدا رحمت کند استاد علی صفایی حائری را که می گفت: «مسأله این نیست که من پاکم، مسأله این است که اگر کسی با عمل من گندید، ناچار گند او به من هم سرایت می‌کند، که من در جامعه‌ی مرتبط زندگی می‌کنم. (روابط متکامل زن و مرد، ص42)