آریا بانو -
گریه کودکتان را ترجمه کنید
٢٣٧
٠
کودکت / گریه
کودکان یک امر طبیعی است.
پدر و مادر‌ها ممکن است بار‌ها به خاطر گریه
کودکان کلافه شده باشند. والدین معمولا نمی‌دانند که
کودکان به چه علتی گریه می‌کنند. قبل از اینکه کودک شروع به صحبت کند، فهمیدن علت گریه‌ی آنها مشکل است. حتی، زمانی که شروع به بیان احساسش می‌کند، باز هم ممکن است دلیل گریه
کودکان چندان منطقی نباشد.
کودکان به دلایل جالبی شروع به گریه می‌کنند. توجه داشته باشید که گریه
کودکان در هر سنی می‌تواند یکی از نشانه‌های سلامتی او باشد. نتیجه‌ی یک مطالعه در مجله‌ی Journal of Research and Personality نشان داده، گریه کردن در وضعیت‌های روحی مختلف به مردم کمک می‌کند که احساس بهتری داشته باشند. محققان می‌گویند زمان‌هایی که نیاز به حمایت عاطفی، درک و سازگاری با شرایط ناراحت‌کننده یا هیجان‌انگیز و شاد وجود دارد، گریه کردن منجر به ایجاد احساس بهتری در آنها خواهد شد. بنابراین همیشه سعی نکنید که جلوی گریه
کودکان را بگیرید. چند قطره اشک برای
کودکان مفید است. قبل از اینکه به دنبال راهی برای آرام کردن کودک باشیم، علت گریه‌ی آنها را درک کنیم. بعضی از علت‌های گریه
کودکان در ادامه آمده است.
1. خستگی بیش از حد یکی از مهم ترین دلایل گریه کودکان
شاید برای شما هم پیش آمده که از کودک خواسته‌اید که کفشش را بپوشد و او شروع به گریه کرده است. کم‌خوابی و خستگی بیش از حد می‌تواند یکی از علت‌های گریه
کودکان باشد. هر چند شما نمی‌توانید صد در صد مانع خستگی کودک شوید، اما می‌توانید با در نظر گرفتن یک برنامه‌ی خواب روزانه از میزان خستگی او کم کنید. این برنامه شامل دو بار خواب نیمروز قبل از سن 15 تا 18 ماهگی، یک بار خواب نیمروز تا سن 3 تا 4 سالگی و خواب کامل شبانه است. البته زمان خوابیدن و بیداری کودک، بستگی به سن او دارد؛ ولی به طور میانگین میزان خواب شبانه‌ی کودک بین 7 تا 9
ساعت است. حالت خواب‌آلوده‌ی چشم‌ها، مالیدن آنها و خمیازه کشیدن از نشانه‌های آمادگی کودک برای خوابیدن است.
2. گرسنگی
معمولا
کودکان نوپا قادر به بیان احساس گرسنگی هستند؛ مگر اینکه به شدت مشغول بازی و سرگرمی باشند. اما برای کودکانی که هنوز قادر به صحبت کردن نیستند، بیان اینکه گرسنه‌اند، بسیار سخت است. برای همین کودکانی که هنوز قادر به صحبت نیستند، در صورت احساس گرسنگی سه تا چهار
ساعت بعد از آخرین وعده‌ی غذایی شروع به گریه کردن می‌کنند. همچنین ممکن است با شکم گرسنه از خواب بیدار شوند و بیقراری کنند. در
صورتی که کودک میلی به خوردن غذا ندارد و در عین حال ناآرام است، بهتر است او را تشویق کنید که حداقل مقدار کمی از غذا را بخورد.
3. ترسیدن بیش از حد
مکان‌هایی مانند باغ وحش یا شهربازی‌هایی با سر و صدای زیاد و جشن‌ها و مهمانی‌های شلوغ باعث ترس و وحشت
کودکان می‌شود.
کودکان معمولا قادر به بین احساس ترس خود نیستند؛ به همین دلیل شروع به گریه کردن می‌کنند. زمانی که کودک شروع به گریه کردن با منشا ترس می‌کند، سعی کنید او به بیرون از آن مکان یا جای ساکت‌تری ببرید.
4. استرس یکی از دلایل گریه کودکان
استرس یکی از دلایل گریه
کودکان به ویژه
کودکان بزرگتر است. ممکن است به عنوان یک
پدر و
مادر نگران پرداخت صورت حساب‌های خود باشید یا محیط خانوادگی ناآرامی داشته باشید.
کودکان تحت تاثیر استرس شما قرار می‌گیرند. همچنین
کودکان به شدت تحت تاثیر اتفاقاتی قرار می‌گیرند که در حال رخ دادن است. مثلا
ازدواج مجدد والدین، اخبار و حوادثی که در طول روز شنیده‌اند، تغییر مدرسه می‌تواند باعث ایجاد استرس و ناراحتی آنها شود. کودکانی که هنوز کمی کوچکتر هستند، نیاز به حمایت والدین یا سایرین برای سازگاری با شرایط استرس‌زا هستند.
کودکان بزرگتر می‌توانند از مهارت‌های یادگیری برای مقابله با شرایط استرس‌زا استفاده کنند. این مهارت‌ها شامل تمرینات تنفس، مدیتیشن و فعالیت‌های سرگرم‌کننده است. فعالیت‌های مربوط به کاهش استرس به کودک کمک می‌کند که راحت‌تر احساسات خود را کنترل کند.
5. نیاز کودک به توجه
مثلا تصور کنید که کودک در حال بازی کردن است، شما در آن لحظه او را نادیده گرفته‌اید و او شروع به گریه می‌کند. کودک می‌داند که گریه‌ی او یک راه عالی برای جلب توجه شما است. توجه‌ی منفی در قالب سوالاتی مانند «چرا گریه می‌کنی» یا «گریه نکن» باعث تقویت رفتار او خواهد شد. هر زمان که امکان دارد، سعی کنید که تلاش کودک برای جلب توجه‌ی شما را نادیده بگیرید. از تماس چشمی یا مکالمه با او در آن زمان خودداری کنید. بنابراین زمانی که کودک واکنشی از طرف شما نبیند، متوجه می‌شود که جیغ زدن و گریه کردنش چندان تاثیری در شما ندارد. به کودک نشان دهید که او می‌تواند با بیان چند کلمه، بازی کردن و پیروی از قوانین، نظر مثبت شما را جلب کند. پاداش دادن بابت این رفتار‌ها به کودک باعث می‌شود که او از اهرم گریه در این شرایط استفاده نکند.
6. خواسته‌ی کودک
بچه‌های کوچک اغلب تفاوت بین خواسته‌ها و نیاز‌ها را درک نمی‌کنند. بنابراین زمانی که درخواست چیزی را دارند، به شدت اصرار دارند که در همان لحظه برای آنها فراهم شود. اگر شما به خواسته‌ی او پاسخ منفی بدهید و بعد دچار عذاب وجدان شوید یا طور رفتار کنید که گویی تحمل شنیدن گریه‌های او را ندارید، او هم متوجه می‌شود که می‌تواند از گریه کردن به عنوان ابزاری برای کنترل شما استفاده کند. بنابراین بهتر است به کودک بگویید:
7. مخالفت با تقاضای والدین
زمانی که
کودکان مایل به انجام کاری که شما از آنها تقاضا دارید، نیستند بلافاصله شروع به گریه می‌کنند. مثلا ممکن است از آنها بخواهید که اسباب‌بازی‌هایش را جمع کند یا بخوابد. خیلی وقت‌ها این اشک‌ها ممکن است واقعی باشد؛ اما گاهی این اشک‌ها واقعی نیست. کودک می‌تواند شما را برای دقایقی با لجبازی‌اش همراه کند. می‌توانید به او بگوید:
می‌دانم مرتب کردن اسباب‌بازی‌‌ها در حالی که
دوست داری با آنها بازی کنی، چه قدر سخت است.
در مواقع لزوم می‌توانید از یک هشدار استفاده کنید و به کودک عواقب لجبازی‌اش را گوشزد کنید. مثلا به او بگویید:
اگر الان اسباب‌بازی‌هایت را مرتب نکنی و در جای مخصوص خودشان قرار ندهی، بعد از ناهار نمی‌توانی با آنها بازی کنی.
کافی است که به کودکتان آموزش دهید که با وجود ناراحتی‌اش از وضعیت موجود، همچنان می‌توانید قوانین را رعایت کند.
ممکن است گریه
کودکان طبیعی نباشد و بیش از اندازه بیقراری کنند. در این موارد لازم است با یک متخصص اطفال حتما صحبت کنید. شاید کودک دچار یک بیماری جسمی مانند عفونت
گوش شده باشد. وقتی از نظر جسمی مشکلی نداشته باشد، آنوقت نوبت این می‌رسد که از روش‌های مناسبی برای کم کردن گریه‌ی او استفاده کنید. اگر او قادر به صحبت کردن است با او درباره‌ی ناراحتی‌اش صحبت کنید.