چاپ

آریا بانو - غزل شماره 376 حافظ در خلال مدت حکومت شش ماهه شاه یحیی که مردی سخت لئیم و بخیل و نسبت به شاعران و هنرمندان بی‌اعتنا بود سروده شده است. حافظ این شعر را در فصل بهار سروده و به یارانش می‌گوید به خوشگذرانی بپردازیم و به سخن اهل دل عمل کنیم؛ کسی بخشندگی ندارد و زمان خوشی دارد از دست می‌رود، پس سجاده را فروخته و شراب بخریم.

سرویس فرهنگ و هنر
دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم
نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد
چاره آن است که سجاده به می بفروشیم
خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست
نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم
ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است
چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم
گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی
لاجرم ز آتش حرمان و هوس می‌جوشیم
می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم
چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم
حافظ این حال عجب با که توان گفت که ما
بلبلانیم که در موسم گل خاموشیم
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
تعبیر فال حافظ شما
غم‌ها و ناراحتی‌ها را از دل بیرون کن و به فکر شادی و شادمانی زندگی باش. اگر عاقل باشی می‌توانی غم‌ها را به شادی تبدیل کنی. اگر به نتیجه مطلوب نرسیدی ناامید نباش، زندگی فراز و نشیب بسیار دارد.
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
شاهد فال:
غزل شماره 377 - ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم