چاپ

آریا بانو - غزل شماره 377 حافظ در زمان استقرار حکومت امیر مبارزالدین و پیش از آنکه شاه ابواسحاق گرفتار و کشته شود سروده شده است. حافظ که دلتنگ دیدار یار است، می‌گوید شبی دست دعا بر آستان خدا دراز کرده و برای غم دوری تو چاره‌ای می‌یابم. دل رنجور حافظ از دست رفت، دوستان کمک کنید و طبیب یا همان معشوق را برای درمان به بالینش بیاورید.

سرویس فرهنگ و هنر
ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم
غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم
دل بیمار شد از دست رفیقان مددی
تا طبیبش به سر آریم و دوایی بکنیم
آن که بی جرم برنجید و به تیغم زد و رفت
بازش آرید خدا را که صفایی بکنیم
خشک شد بیخ طرب راه خرابات کجاست
تا در آن آب و هوا نشو و نمایی بکنیم
مدد از خاطر رندان طلب ای دل ور نه
کار صعب است مبادا که خطایی بکنیم
سایه طایر کم حوصله کاری نکند
طلب از سایه میمون همایی بکنیم
دلم از پرده بشد حافظ خوشگوی کجاست
تا به قول و غزلش ساز نوایی بکنیم
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
تعبیر فال حافظ شما
راه رسیدن به مقصود بسیار سخت است و اراده‌ای محکم و استوار را طلب می‌کند. باید هوشیار و مراقب باشی تا دچار لغزش و خطا نشوی. از دوستان مشفق و آگاه راهنمایی بطلب و با آنها مشورت کن. صبر و حوصله داشته باش تا بتوانی با آرامش خاطر به کار خود ادامه بدهی.
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
شاهد فال:
غزل شماره 378 - ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم