آریا بانو - غزل شماره 351 حافظ در دوره کمال شاعر، در دفاع از فلسفه خیامی سروده شده و او با همه تظاهر به رندی در مواردی باطن پاک خود را در شعر می‌نمایاند. حافظ در این غزل لاف عقل می‌زند و می‌گوید به سبب عاقل بودن هرگز در فصل بهار شراب را ترک نمی‌کنم. سپس سراغ مطرب را می‌گیرد تا حاصل عبادت و دانشش را صرف
موسیقی و آوازخوانی او کند.
سرویس فرهنگ و هنر
حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف عقل می‌زنم این کار کی کنم
مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم
از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم
کی بود در زمانه وفا جام می بیار
تا من حکایت جم و کاووس کی کنم
از نامه سیاه نترسم که روز حشر
با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم
کو پیک صبح تا گله‌های شب فراق
با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم
این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست
روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
پنجره‌ای نو از زندگی به رویت باز شده و وارد مرحله جدیدی از عمرت شده‌ای. از نظر عقلی به رشد کافی رسیده‌ای؛ پس ایمان و عملت را نیز کامل کن. از تزویر و ریا در اطرافت ناراحت هستی. لطف خدا شامل حالت شده و نامه‌ای با ارزش به تو می‌دهند که بسیار خوشحال می‌شوی. توشه‌ای هم برای آخرت خودت اندوخته کن.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 352 - روزگاری شد که در میخانه خدمت می‌کنم
http://www.banounews.ir/fa/News/106271/غزل-شماره-351-حافظ--حاشا-که-من-به-موسم-گل-ترک-می-کنم