بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا /استاد زبان فارسی دانشگاه دولتی زبان‌های خارجی ایروان یادگیری زبان فارسی را در سرنوشت خود دانست و گفت: نام من آرمینا است و در کتیبه بیستون اسم من آمده و در دانشگاه نیز رشته شرق‌شناسی مسیر زندگی‌ام را به سمت یادگیری زبان فارسی تغییر داد.
به نقل از روابط عمومی بنیاد سعدی، آرمینا سارگیسیان از چرایی انتخاب آموزش زبان فارسی و خاطراتش در ایران گفت و ایام دانشجویی در ایران را جزء بهترین روزهای زندگی‌اش عنوان کرد.
او با بیان این‌که «زبان فارسی» او را انتخاب کرده است گفت: من دانش‌آموز شاگرد اول دبیرستان بودم و قصد انتخاب رشته گردشگری را در دانشگاه داشتم، اما وقتی رئیس دانشگاه معدلم را دید پیشنهاد کرد یک سال رشته شرق‌شناسی را، که بهترین رشته دانشگاه بود، بخوانم و اگر نپسندیدیم، ترم دوم تغییر بدهم اما وقتی حروف الفبای فارسی را یاد گرفتم، علاقه شدیدی به آن پیدا کردم.
این استاد ارمنستانی زبان فارسی درباره این‌که آیا از انتخاب رشته زبان فارسی راضی است، یا خیر، تصریح کرد: بله، تصور نمی‌کنم غیر از این باشد و چنین حسی دارم که انگار همیشه فارسی‌زبان بوده‌ام و الآن که مرور می‌کنم فکر می‌کنم در دوران تحصیل در ایران و شهر اصفهان بهترین دوستان را پیدا کردم که هرگز فراموش‌شان نمی‌کنم. من این‌جا مانند ایران دوستی که بتوانم نام او را دوست بگذارم، ندارم. درست است که خیلی درگیرم و نمی‌توانم سراغ دوستان ایرانی‌ام را بگیرم، اما همیشه دعاگوی آن‌ها هستم و برای همه آرزوی موفقیت دارم.
سارگیسیان با اشاره به این‌که دوستان اصفهانی‌اش میزبانان خوبی بودند و در تمام مراسم‌ و عیدها او را دعوت می‌کردند، گفت: 40 روز مهمان یک خانواده شهید بودم و بیشتر با آن‌ها رفت و آمد داشتم. من شب یلدا زیر کرسی کنار آن‌ها بودم و تمام آداب و رسوم را از آن‌ها یاد گرفتم و با آن‌ها به مراسم سالگرد شهیدان رفتم. به طور کلی بودن کنار این خانواده حس عجیبی برایم داشت و با آن‌ها احساس غریبه بودن نداشتم.
این استاد دانشگاه والری بریوسوف که می‌تواند فارسی را با لهجه اصفهانی صحبت کند درباره ارتباط با ارمنی‌های منطقه جلفای اصفهان گفت: در دوران دانشجویی بسیار مشغول بودم چون همزمان با تحصیل در دوره دکترا، در دانشگاه تدریس می‌کردم و فرصت زیادی برای ارتباط با ارمنی‌های ایران نداشتم اما با یک خانم ایرانی - ارمنی رفت و آمد داشتم و به جز این، دوستان دیگری در خوابگاه پیدا کردم که خیلی دوست‌شان دارم. علاوه بر این یک دوست اصفهانی دارم که وقتی با او صحبت می‌کنم، لهجه او را می‌گیرم و می‌توانم راحت اصفهانی صحبت کنم.