بزرگنمايي:

آریا بانو - مجله ایلیاد /ستاره‌شناسان با استفاده از داده‌های تلسکوپ اشعه‌ی ایکس روزیتا، در رصدخانه‌ی SRG، توانسته‌اند یک ابرخوشه‌ی کهکشانی ناشناخته را شناسایی کنند.
دکتر «ویتوریو جیراردینی» از موسسه‌ی ماکس پلانک، می‌گوید: «ساختارهای کیهانی در میدان‌های چگال باقی‌مانده از روزهای نخستین پس از انفجار بزرگ تکامل پیدا می‌کنند و این ساختارها تحت نیروی گرانش تشکیل کهکشان‌ها، گروه‌های کهکشانی و خوشه‌های کهکشانی را می‌دهند. در سناریوهای مربوط به تشکیل ساختارهای بزرگ پیچیده، این کهکشان‌ها، گروه‌ها و خوشه‌های کهکشانی از طریق ساختارهای رشته‌ای به یکدیگر متصل می‌شوند و ترکیب ایجاد شده را «شبکه‌های کیهانی» می‌نامند. این شبکه‌های کیهانی می‌توانند ابرخوشه‌های کهکشانی را تشکیل دهند.»
ابرخوشه‌ای که دانشمندان اخیراً کشف کرده‌اند در فاصله‌ی 4 میلیارد سال نوری از زمین قرار گرفته است. 8 خوشه‌ی کهکشانی عظیم در کنار یکدیگر این ابرخوشه‌ را تشکیل داده‌اند. ابرخوشه‌ی کشف شده حدود 1.5 درجه در جهت شمال به جنوب نسبت به صفحه‌ی آسمان‌ها انحراف دارد. با در نظر گرفتن فاصله‌ی فیزیکی بین دورترین خوشه‌های موجود در این ابرخوشه، می‌توان گفت این میزان انحراف برابر با 88 میلیون سال نوری است.
دکتر جیراردینی و همکارانش این سیستم را با استفاده از داده‌های بسیار قدیمی که تلسکوپ روزیتا مخابره کرده، شناسایی کرده‌اند. آن‌ها مشخصات اعضای این ابرخوشه را با استفاده از اشعه‌ی ایکس، نوری و رادیویی مشخص کرده‌اند.
آن‌ها می‌گویند: «ما از تلسکوپ‌های مختلفی برای پیدا کردن مشخصات اعضای این خوشه استفاده کردیم و توانستیم پل‌های موجود بین اعضای این ابرخوشه را پیدا کنیم. کار ما نشان می‌دهد که تلسکوپ روزیتا نه تنها می‌تواند نقشه‌ی ساختارهای عظیم کیهانی را مشخص کند، بلکه خصوصیات فیزیکی اعضای این ساختارها را نیز به‌دست می‌دهد. پیش‌بینی‌های ما نشان می‌دهد که ما در آینده 450 ابرخوشه شامل 3000 خوشه‌ی کهکشانی را کشف خواهیم کرد. این ابرخوشه‌ها همگی در میدان دید تلسکوپ روزیتا هستند. با داشتن این اطلاعات در آینده می‌توان مطالعات آماری جالبی در بقیه‌ی نقاط کیهان انجام داد و همچنین می‌توان خصوصیات اعضای تشکیل‌دهنده‌ی این ساختارهای بزرگ را نیز پیش‌بینی کرد.»
نتایج مطالعات این تیم تحقیقاتی در مجله‌ی Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.