بزرگنمايي:

آریا بانو - آخرین خبر / اسطوره فوتبال آرژانتین چهارشنبه شب در سن 60 سالگی به دلیل حمله قلبی درگذشت و هواداران داغدار فوتبال این کشور با اشک و ناراحتی پیکر دیگو مارادونا را بدرقه کردند. هواداران عزادار آرژانتینی صحنه‌های جالبی را در کاخ ریاست‌جمهوری واقع در بوینس‌آیرس رقم زدند و گل‌ها، پرچم‌ها و پیراهن‌های فوتبال مربوط به دیگو آرماندو مارادونا را به سمت پیکر این اسطوره ابدی دنیای فوتبال روانه کردند. تابوت مارادونا در حالی وارد آمبولانس شد که با پرچم آرژانتین و پیراهن شماره 10 او ‌پوشانده شده بود. در واقع قرار است که در یک مراسم 3 روزه پیکر مارادونا در کاخ ریاست‌جمهوری باقی بماند. پیش از این‌که جمعیت در اطراف تابوت مارادونا جمع شوند و پلیس مجبور شود آنها را متفرق کند، خانواده و نزدیکان او زودتر خود را برای عزاداری به مکان مربوطه رسانده بودند. از طرفی دیگر افراد عزادار درگذشت دیگومارادونا در ورزشگاه آیرس که مارادونا کار خود را از آنجا آغاز کرده بود، جمع شده بودند و به نوعی یک مکان مقدس را برای بزرگداشت افسانه فوتبال دنیا تشکیل داده بودند. تعداد سوگواران لحظه به لحظه زیادتر می‌شد و شرایط پاندمی کرونا نیز مزید بر علت شده تا مسئولان بهداشت آرژانتین از مردم بخواهند تا نکات ایمنی و فاصله اجتماعی را رعایت کنند با این حال بسیاری در اندوه از دست دادن دیگو شرایط روحی مناسبی نداشتند و با دیدن تابوت او منقلب شده و حتی به زمین می‌افتادند. درگذشت دیگو مارادونا تنها کشور آرژانتین را تحت تاثیر قرار نداد و اروپا نیز به خاطر این اتفاق در یک شوک بزرگ فرو رفت؛ مخصوصا ایتالیا و شهر ناپل به احترام اسطوره باشگاه ناپولی عزادار این غم سنگین شده بود. مارادونا که توسط بسیاری به عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال شناخته می‌شود در اواخر عمر خود به دلیل استفاده از مواد مخدر و مشروبات الکلی دائما با بیماری‌هایی دست و پنجه نرم می‌کرد و اخیرا چند بار در بیمارستان بستری شده بود تا این‌که نهایتا در سن 60 سالگی جان خود را از دست داد. بر اساس گزارش‌ها برادرزاده او یعنی جانی اسپوزیتو آخرین کسی بود که پیش از درگذشت مارادونا او را ملاقات کرده بود. در آرژانتین آلبرتو فرناندز، رئیس‌جمهور این کشور 3 روز را عزای عمومی اعلام کرد. از دیگو 5 فرزند به جا مانده است. دلما و جانینای 33 و 31 ساله از همسر اولش کلودیا که بین سال‌های 1984 تا 2004 با هم زندگی می‌کردند. دیگو فرناندو با 7 سال سن، کوچکترین فرزند مارادوناست و او در 5 سال گذشته نیز بالاخره تایید کرد که دیگو جونیور 34 ساله و جانای 23 ساله نیز فرزندان او هستند. اهالی bonaerense de Villa Devoto محله زادگاه دیگو پرچم‌های منقش به تصویر او را از بالکن خانه‌های‌شان آویزان کردند و گویا در آنجا چیزی جز مارادونا و غم از دست رفتن او وجود خارجی ندارد.
دل‌نوشته‌ای برای یک اسطوره
ال‌دیگو؛ او نباید در بارسلونا موفق می‌شد، بارسا پیش از او قهرمان داشت و قهرمان می‌شد. او متعلق به جای دیگری بود به جایی که قهرمان می‌خواست؛ جایی که قهرمان نداشت و قهرمان هم نمی‌شد. مارادونا فقط متعلق به ناپل و آرژانتین نبود و او به ما هم رسید به خصوص به ما دهه شصتی‌ها. در آن دهه عاشق او شدیم آن هم با چند فیلم بی‌کیفیت چند دقیقه‌ای و نه چیزی بیشتر. هر کجا عکس او را می‌دیدیم بیشتر عاشقش می‌شدیم و هر کجا هم نامش را می‌شنیدم صدا را به تصویر تبدیل می‌کردیم و با مرور گل قرن در ذهنمان خنده را به لبانمان می‌نشاندیم. همه ما به این امید می‌خوابیدیم که فردا با توپ لاکی دولایه مثل لو دریبل بزنیم. در آن روزهای ساده و تکراری گاهی همان دریبل‌های خیابانی بزرگ‌ترین برد زندگی‌مان بود. با مارادونا تلخ و شیرین‌های زیادی را تجربه کردیم. با او قهرمان 86 شدیم و در فینال 90 باختیم و به مافیای فوتبال ناسزا گفتیم. خیلی از عشق‌مارادونا‌های دیگر دیوار اتاقشان جایی برای پوسترهای او نداشت. ال‌دیگو در قلب کسانی که عاشق زیبایی‌های فوتبال بودند رسوب کرده بود. خیلی‌ها به عشق مارادونا سال‌ها خبرهای بد را دریبل می‌زدند تا این‌که بدترین خبر رسید؛ همین چند روز پیش. کسی رفت که با همه فرق می‌کرد، با همه؛ او مارادونا بود.