آریا بانو - ایسنا / بهادر باقری‌ «زهرا استادزاده» - عضو هیأت علمی و رئیس اداره اعزام در معاونت گسترش زبان فارسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌ها و مراکز علمی خارج از کشور وزارت علوم - را «بانوی زبان فارسی» خواند و در پیامی درگذشت او را تسلیت گفت.
معاون گسترش زبان فارسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌ها و مراکز علمی خارج از کشور در وزارت علوم و عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی در یادداشتی که در پی درگذشت زهرا استادزاده نوشته، آورده است: «و نترسیم از مرگ
مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست.
بار دیگر وزیدن سَمومِ جان­‌شکار کرونا، خواهری دردانه و یگانه و مسئولی جان‌آگاه، دلسوز و مهرآیین را از بوستان سبزاسبز زبان و ادبیات فارسی چید و ما را در سوگ سترگ و جان­‌سوز وی نشاند. هنوز داغ خواهر و همکار گران­‌ارج ما خانم دکتر عصمت اسماعیلی بر دل و جان‌مان تازه بود که جاودان‌یاد سرکار خانم دکتر زهرا استادزاده، از یاران نیک‌اندیش، دلسوز، دردآشنا، مخلص، کارشناس کاربلد و باسابقه مرکز همکاری‌های علمی بین­‌المللی وزارت علوم (معاونت گسترش زبان فارسی و ایران‌شناسی در دانشگاه­‌های خارج از کشور) به دیدار حق شتافت و ما را در این مسیر دشوارگذر، تنها گذاشت.
رفتیّ و رفتن تو، آتش نهاد بر دل
از کاروان چه مانَد، جز آتشی به منزل؟
بانوی والامَنشی که بیش از 20 سال، عمر پربار و برکت خویش را صرف گسترش زبان و ادبیات فارسی در جهان کرد؛ عضو هیأت علمی و رئیس اداره اعزام در معاونت گسترش بود؛ آشنایی بی­‌نظیری با استادان داخلی و خارجی، کرسی‌ها، سفیران، رایزنان فرهنگی و دیگر مدیران بخش­‌های مختلف و مسائل اداری و اجرایی مربوط به گسترش زبان فارسی داشت. بین استادان و دیگر مسئولان و شیفتگان این عرصه، جایگاه علمی و اجرایی شایسته و بایسته­‌ای داشت و همواره شاهد آن بودیم که تا دیروقت در وزارت علوم و پس از آن نیز در فضای مجازی، مشغول کار خود و هماره در دسترس استادان بود و حل و فصل مشکلات و پیگیری کارهای‌شان را، وظیفه وقت و بی‌وقت خود می­‌دانست.
استادان اعزامی، ایشان را سنگ صبور و محرم اسرارِ کاری و خانوادگی خود می‌دانستند و یقین داشتند که وقتی موضوعی را با وی درمیان می­‌نهند، تمام همت و تلاش خود را به کار می­‌گیرد تا بهترین و سریع­‌ترین راه حل را بیابد و به کار گیرد. نظم، دقت، دلسوزی، سرعت عمل، غیرت کاری و سازمانی، خوش‌برخوردی و رعایت شأن و جایگاه استادان و سلامت نفس ایشان، زبانزد همگان بود و «قولی است که جملگی برآنند».
در دوسالی که توفیق همکاری با ایشان را در وزارت علوم یافتم، دریافتم که چقدر شیفته کار و بار خویش است و چقدر صمیمانه، صادقانه و همراه با خُلق خوش و روی باز، بی مزد و منت، ذوب در کار و بار خویش است و در گره­‌گشایی از کارهای فروبسته می­‌کوشد و از پای نمی‌نشیند. فکر نمی­‌کنم در این دو سال، دو هفته به مرخصی رفته باشد. اگر هم می­‌رفت، کاملاً در دسترس و پیگیر کار خود بود.
این حرف­‌ها را نه حالا که از دستش داده‌ایم و اشک‌ریزان در سوگش نشسته‌ایم بر قلم جاری می­‌کنم؛ که هرگاه فرصتی بود، قدرشناسانه و باافتخار، از اخلاص و اشتیاق و درستکاریِ دم­‌افزون ایشان سخن گفته­‌ام و او را بانوی زبان فارسی خوانده­‌ام و خوشحالم که تا بود، در حد معرفت و توش و توان خویش، قدرش را دانستیم و بر صدرش نشاندیم و چه صدری والاتر از دل­‌های دوستان و دوستدارانش که جایگاه ابدی اوست!
ما، کرسی­‌های زبان و ادبیات فارسی در جهان و استادان اعزامی دوره­‌های مختلف، روز تلخ، کمرشکن و نفس­‌گیری را پشت سر نهاده­‌ایم و یقین داریم که فقدان زهرا بانو، به هیچ روی، جبران نخواهد شد و شخصیت خودساخته و مدیر و مدبّرش تکرارناپذیر خواهد ماند. اما به یاری خداوند می­‌کوشیم آرزوهای معصومانه‌اش را برای پراکنده شدنِ عطر زبان و ادب فارسی و فرهنگ گران‌سنگ ایرانی در گوشه گوشه گیتی دنبال و محقَق کنیم.
این فقدان و هجران جانگداز و باورناپذیر را به خانواده بزرگوار، شکیبا و همیشه همراه و همدلش و همه آشنایان و دوستداران مرام و مسلکش، صمیمانه و دل­‌شکسته تسلیت می­‌گویم و برای آن عزیزان سوگوار، صبر و اجر و سلامت و سعادت آرزومندم.
هرگز نمیرد آن‌که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم، دوام ما»

زهرا استادزاده، عضو هیأت علمی معاونت گسترش زبان فارسی مرکز همکاری‌های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بود. او لیسانس زبان و ادبیات فارسی و فوق لیسانس آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌­زبانان خود را از دانشگاه علامه طباطبایی اخذ کرده بود. همچنین مقالات متعددی در موضوع کرسی‌­های زبان و ادبیات فارسی و نیز زبان و ادبیات فارسی کلاسیک و معاصر و زبان‌شناسی نگاشت و در همایش­‌های متعدد داخلی و خارجی مشارکت داشت. سال 1388 نیز به عنوان «پژوهشگر شاخص کشوری» از سوی دبیرخانه ستاد هفته پژوهش انتخاب شد. از جمله دیگر فعالیت‌های استادزاده می‌توان به همکاری در برنامه‌ریزی و اقدام‌های مربوط به گسترش زبان و ادبیات فارسی در خارج از کشور، همکاری در برنامه­‌ریزی و تهیه طرح‌های لازم و اقدام‌های مربوط به تأسیس و تقویت کرسی‌ها و مراکز زبان فارسی ـ ایران‌شناسی و مطالعات ایرانی در خارج از کشور، همکاری و اقدام در مورد مصوبات ستاد شورای گسترش زبان فارسی، همکاری در تهیه آیین­‌نامه­‌ها، دستورالعمل‌ها و ضوابط مورد نیاز ستاد گسترش زبان فارسی و ... اشاره کرد. 
زهرا استادزاده ششم آذرماه 99 بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت.