بزرگنمايي:

آریا بانو - نمناک / چگونگه ،می توان حس طغیان و سرکشی را در کودکان سرکوب کرد؟ این شاید سوال خیلی از ولدین باشد ، والدینی که بچه حرف گوش نکن آنها را خسته کرده و احساس می کنند دیگر راهی برای تربیت او نمی دانند.
طغیان و سرکشی نیز مانند یک رفتار طبیعی در بزرگسالان، در کودکان 2 تا 6 ساله، نیز بسیار عادی و نرمال است مهم است ،که کودک را درک کنید، به آنها گوش کنید، و به آنها عشق بدهید... و هم رفتار آنها را با سخت گیری های لازم اصلاح کنید سرکشی کودکان، معمولا به روش های مختلفی بسته به سن آنها وجود دارد همانطور رشد می کنند و بزرگ می شوند، تغییرات بسیاری بوجود می آید.
دو مرحله کلاسیک از سرکشی در کودکان وجود دارد، کودکان 2 تا 6 ساله و هنگامی که به نوجوانی می رسند ؛ در این مراحل، کودک یا نوجوان ،می خواهد تمرین کند و اراده خود را اعمال کند. دوره های دیگری از سرکشی نیز وجود دارد، به عنوان مثال، هنگامی که کودکان از تغییر در محیط خود رنج می برند، و شرح دادنشان به والدین را دشوار می بینند این رنجیدن را می توانند به سرکشی تبدیل کنند و این رفتار، سرکشی، طبیعی است، بنابراین ما نباید بیش از حد هشدار دهیم.
این مراحل سرکشی، تا حدودی ضروری و لازم هستند، زیرا در این مراحل، شخصیت، هویت و شخصیت خودشان را شکل می دهند ؛ با توجه به این، ضروری است که شما سرکشی فرزندتان را بپذیرید و درک کنید، و هم می دانید که چه کاری را باید انجام دهید در این گونه مواقع چالش شما به عنوان والدین این است، که سرکشی کودکتان را در دست بگیرید و کنترل کنید، بدون اینکه این حس سرکشی وارد هویت و شخصیت آنها شود.
ممکن است درباره اش شنیده باشید، که در این مراحل شما باید به آنها با عشق، انضباط را یاد دهید حتی اگر آنها کوچک باشند، می توانند به آنچه که از آنها خواسته شده است، و کاری را انجام می دهند، واقف باشند. شما باید تمام صبر و شکیبایی خود را جمع کنید، تا با آرامش و کنترل به خشم آنها پاسخ دهید همچنین ضروری است ،که رفتار خود را با استفاده از استراتژی های خاص تنظیم کنید،از جمله:
1.ایجاد قوانین و عواقب روشن:
اگر فرزند شما قوانین خانواده و عواقب ناشی از عدم انجام آنها را می داند، آنها احساس امنیت بیشتری خواهند کرد ؛ این بدان معنا نیست ،که آنها هرگز سرپیچی نمیکنند، بلکه مهم است عواقب و مجازات آنها حتما اعمال شود، درست همانطور که آنها را برپا کردید.
2.رفتارهای نامناسب را تجلیل نکنید:
سرکشی فرزند شما هنگامی افزایش می یابد که شما به عنوان والدین به رفتار بد آنها بخندید ؛ اگرچه شما در آن لحظه آن رفتار را خیلی خنده دار ببینید، اما با آن خنده شما دو پیام تایید به کودک میدهید به عنوان یک نتیجه، شما به تدریج احترام خود را از دست می دهید.
3.تقویت رفتارهای مثبت
یکی از رایج ترین اشتباهات والدین است که در این کار والدین رفتارهای منفی بر روی رفتارهای مثبت برجسته می سازند ؛ به عنوان یک پدر و مادر، شما می توانید این رفتارهای منفی را غیر مستقیم تقویت کنید زمانی که دائما نظرتان را توضیح می دهید و این که فرزند شما چه کارهایی را به درستی و خوب انجام می دهد را نمیبینید کارهای خوبی که فرزندتان انجام می دهد را ستایش کنید، زیرا اینها به همان اندازه مجازات کارهای بدشان در برگه مجازات، اهمیت دارد.
4.نشان دادن عشق بی قید و شرط:
حتی اگر فرزندتان موفق نشود و موفق نشود و دوباره دوباره نتواند، شما باید به او این اطمینان را بدهید، که همیشه می توانند بر روی عشق شما حساب کنند ؛ توضیح دهید که دلخوری شما به خاطر، راه هایی است که آنها کارشان را انجام می دهند.خود را جای آنها بگذارید، آنها را درک کنید و به آنها گوش دهید و از فریاد زدن بر آنها اجتناب کنید و برای حفظ آرامش تلاش کنید ، در مورد آنهایی که نوجوان هستند، روحیه و حال را مورد بررسی قرار ندهید و اجازه دهید که فضای خودشان را داشته باشند.
5.مشخص کنید که آیا شما نگرش رفتار سرکشانه کودکتان را بدتر می کنید یا نه:
بارها و بارها حس سرکشانه فرزندتان تحت تاثیر وضعیت خانواده تان بوجود می آید، به عنوان والدین، شما نمیدانید چگونه این مشکل را حل کنید ؛ طلاق یا جدایی عاطفی پدر و مادر یکی از شایعترین دلایل است اگر تنشی میان والدین وجود داشته باشد، کودکان این را درک می کنند و سعی می کنند توجه خود را از آن دور کنند همچنین، ترجیحتان به یکی از فرزندان، باعث نگرش های سرکشانه بقیه می شود.
6.گزینه های جایگزین را ارائه دهید:
ارائه جایگزین ها به کودکان ،به آنها کمک می کند تا شرایط مثبت را دوباره تأیید کنند همچنین، به توسعه مهارت های تصمیم گیری در زندگی بزرگسالیشان کمک می کند ؛ پیشنهادات جایگزینی ،برای فرزندتان ممکن است با کارهای دیگری مثل مذاکره با آنها انجام شود. به عنوان مثال، اجازه دهید تا زمان معینی به تماشای تلویزیون بشینند، اگر قبلش تکالیف منزل خود را کامل انجام داده باشند.
7.استفاده از زبان خوش:
زبان خوش، بسیار موثر تر از زبان منفی است ؛ زبان خوش، نگرش مبارزطلبانه ای را که منع تولید می کند، ترویج نمی دهد. زبانا روی چیزی که فرزند شما نباید انجام دهد یا باید انجام دهد، متمرکز نشوید وقتی به آنها رسیدگی می کنید، درباره آنچه می توانند انجام دهند، صحبت کنید به عنوان مثال، بگویید:"شما می توانی در تراس دوچرخه بازی کنی"، به جای:" نمی توانی در داخل خانه دوچرخه بازی کنی". به عنوان مثال دیگری، می توانید بگویید:"شما می توانی در زیرزمین گیتار بزنی"، به جای:"در اتاق نمی توانی گیتار بزنی"
8 . روی حرفتان ثابت بایستید:
اشتباه برخی از والدین این است که خیلی سریع صحبتی که با کودک داشته اند را تغییر می دهند و این جدیت والدین را در نظر کودک ضعیف می کند پس حرف خودتان را اجرا کنید به عنوان مثال اگر بهاو گفته اید که حتما باید قبل از خواب شیر بنوشد پس بعد از چند دقیقه حرفتان را تغییر ندهید و نگویید که می توانی به جای شیر آب میوه بخوری.
9. اخطار و هشدار را از راه درست اعلام کنید:
اگر برای بیرون از خانه رفتن برنامه دارید و در این شرایط او سرکشی کرده و بی توجه به زمان و عجله ی شما دیر آماده می شود باید از قبل هشداری به او بدهید ، به عنوان مثال 15 دقیقه قبل از رفتن با صدای بلند نه البته عصبانی و خشن به او بگویید "چند دقیقه دیگر خواهیم رفت پس زمانی که صدایت زدم وسایل بازی ات را جمع کن و آماده شود."
نکته:
هیچ کودکی با آموزش در مورد نحوه کار و رفتار متولد نمی شود، بنابراین بسیاری از والدین به انجام کار با ابزار و وسایل بسیار کمی، مواجه می شوند ، ما نمی توانیم خودمان را به اعمال قدرت خود محدود کنیم، بدون نگرانی درباره اینکه بدانیم فرزندمان چگونه زندگی می کند. هر کودک، برای خودش منحصر به فرد و خاص است، و راه های واکنش آنها به شرایط به میزان زیادی به آنچه در طول زندگیشان در خانه مشاهده می کنند، بستگی دارد.