بزرگنمايي:

آریا بانو - با توجه به شیوع بالای سرطان پروستات در مردان خصوصا در سنین بالا این بیماری همیشه در گوشه ذهن افراد است و نگرانی‌های ناشی از آن بر مسیر زندگی افراد سایه انداخته است.

این در حالی است که برخلاف اغلب سرطان‌های بدن، سرطان پروستات معمولا سیری آهسته دارد؛ به‌گونه‌ای که در بسیاری از موارد، مشکل خاصی برای فرد پدید نمی‌آورد.در بررسی‌های آسیب‌شناسی انجام شده در افراد 80 ساله به بالا که به علل مختلفی مانند سکته، تصادف و... فوت کرده‌اند، پروستات اکثر این افراد حاوی کانون‌های سرطانی بوده ولی فرد از آن مطلع نبوده و به علت دیگری فوت کرده اند.بنابراین در اغلب موارد، این بیماری سیر کم‌تهاجمی و آهسته‌ای دارد.
البته وجود این سیر آهسته، نباید باعث به تعویق انداختن درمان شود و به محض تشخیص، لازم است مسیر درمان آغاز شود. ذکر این نکته صرفا با این هدف انجام شده تا از استرس بیمار کاسته شود.راهکارهای درمانی مختلفی در برخورد با سرطان پروستات وجود دارد. معمولا در صورت وجود بیماری محدود در خود غده پروستات، جراحی روش درمانی ارجح است.
از راهکارهای دیگر در موارد بیماری محدود، رادیوتراپی است که با تاباندن اشعه به پروستات و بستر آن، سرطان را درمان می‌کنیم.در موارد بیماری گسترده‌تر، معمولا جراحی و رادیوتراپی به‌تنهایی توصیه نشده و انجام هورمون‌تراپی و شیمی‌درمانی توصیه می‌شود. معمولا با انتخاب روش درمانی مناسب و پیگیری‌های مربوطه، سرطان به‌صورت کامل درمان می‌شود و فرد طول عمر عادیخواهد داشت.
انتخاب روش جراحی مناسب معمولا بر اساس سن بیمار، وضعیت سلامت عمومی و بیماری‌های زمینه‌ای، میزان وسعت تومور و پیشرفت آن انجام می‌شود. هر کدام از این روش‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارد.از عوارض کوتاه‌مدت جراحی می‌توان به بروز بی‌اختیاری ادرار و ناتوانی جنسی اشاره کرد که معمولا با گذشت زمان و انجام فیزیوتراپی و ورزش و داروی مناسب، برطرف می‌شود.
در روش هورمون‌درمانی، با مصرف داروهای مخصوص، سطح هورمون تستوسترون در بدن را به صفر می‌رسانیم. متعاقب صفر شدن تستوسترون خون، غده پروستات که وابسته به تستوسترون است، شروع به کوچک‌شدن و تحلیل‌رفتن می‌کند و در نتیجه سلول‌های سرطانی نیز کم و کمتر و محدودتر می‌شوند.