بزرگنمايي:

آریا بانو - ورزش 3 / جواد نکونام، ابراهیم صادقی و مهدی تارتار تنها مربیان باثبات لیگ نوزدهم فوتبال ایران بودند.
لیگ نوزهم فوتبال ایران در حالی به پایان رسید که پرسپولیس با یحیی گل‌محمدی ادامه راه کالدرون را به خوبی طی کرد و به قهرمانی دست یافت. پس از سرخپوشان، استقلال با فرهاد مجیدی، فولاد با جواد نکونام و تراکتور با ساکت الهامی هم رتبه های دوم تا چهارم را کسب کردند.
در رتبه های پایینی جدول که تا هفته های پایانی 6 تیم خطر سقوط را احساس می‌کردند، درنهایت این شاهین با مربیگری مهدی پاشازاده بود که سقوط کرد و تیم دوم هم پارس جنوبی جم با مربیگری سیروس پورموسوی.
مورد خاص نکونام، صادقی و تارتار!
اما نکته کجاست؟ در واقع نکته اصلی مورد اشاره ما تغییر پرتعداد مربیان در تیم های مختلف است؛ به نحوی که تنها نفت مسجد سلیمان، سایپا و فولاد خوزستان هستند که کارشان را با تارتار، صادقی و نکونام در ابتدای فصل آغاز کردند و در هفته پایانی هم همین سه مربی روی نیمکت‌هایشان حضور داشتند؛ هر چند که مشکلات مالی نفت مسجد سلیمان شرایط را برای این تیم سخت کرده بود و در پایان فصل بسیاری از بازیکنان این تیم جدا شدند و مهدی تارتار هم جدا شد و هنوز موفق نشده هدایت تیمی را برعهده بگیرد که شرایطش مورد نظر او باشد ولی در دو تیم دیگر ثبات همچنان برقرار است و صادقی و نکونام با اهدافی متفاوت به کارشان ادامه می‌دهند.
تراکتور صدرنشینِ تغییرات در جمع مدعیان!
پرسپولیس با دو تغییر، استقلال با دو تغییر، فولاد بدون تغییر، تراکتور با سه تغییر و درنهایت سپاهان با دو تغییر 5 تیم اصلی جدول لیگ نوزدهم را شکل دادند.
رتبه 6 تا 9؛ ادامه تغییرات در رتبه‌های خنثی!
شهرخودرو یکی از مدعیان لیگ نوزدهم بود. آنها با یحیی شروع کردند ولی این مربی راه پرسپولیس را در پیش گرفت و تغییری اجباری پیش روی حمیداوی قرار داد. با این حال سرآسیایی، کوزین و سهراب بختیاری زاده هم تغییرات اختیاری این مدیرعامل بودند تا تیم شانس کسب سهمیه آسیایی را هم از دست بدهد. اگر 4 تیم جدول تا رده نهم را که خطر سقوط تهدیدشان نمی کرد، مورد ارزیابی قرار دهیم، نفت مسجد سلیمان با تارتار بیشترین ثبات را داشته است.
رتبه‌های 9 تا 16؛ تغییر برای نیفتادن
این 6 تیم تا هفته های پایانی برای نیفتادن تلاش می کردند و درنهایت دو تیمی به دسته پایین‌تر سقوط کردند که بیشترین تغییرات را در راس کادر فنی خودشان ایجاد کرده بود. البته ذوب‌آهن و ماشین سازی هم تیم هایی بودند که 4 تغییر سرمربی را تجربه کردند و شاید اگر عملکرد خیلی بدتر تیم های شاهین و پارس جنوبی جم نبود، این دو تیم به دسته پایین تر سقوط می کردند.
16 تیم و 40 شانس مربیگری!
اینکه 40 سرمربی فرصت نشان دادن توانایی‌های خودشان را در بالاترین سطح فوتبال ایران به دست بیاورند، بد نیست و این موضوع زمانی به موفقیت ختم خواهد شد که زمان کافی در اختیار آنها قرار گرفته باشد.
صندلی بازی مدیران عامل باشگاه‌ها!
در لیگ نوزدهم 40 مربی در 16 تیم لیگ برتری به وزن کارنامه خود اضافه کردند ولی به استثنایی چندتایی از آنها، بقیه چیزی به کیفیت تیمشان اضافه نکردند و بدون هیچ دستاوردی تیم را ترک کردند. انگار مانند "صندلی بازی" که یکی از بازی‌های محلی ایران به حساب می‌آید، مدیران باشگاه‌ها بدون اینکه سلامت مربیان و تیمشان را در نظر بگیرند، تنها برای سرگرمی و بدون هیچ برنامه‌ای دست به این تغییرات پرشمار می‌زنند؛ تغییراتی که طبق بررسی دو تیم مدعی را از قهرمانی دور کرد و یکی از آنها حتی موفق به کسب سهمیه هم نشد و در رتبه های پایین تر دو تیم سقوط کننده با 4 تغییر داشتیم.