بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / شوهرم 4 ماه پیش به دلیل شرایط کاری‌اش، مجبور شد به مدت 2 سال از ما دور شود و به کشور دیگری برای یک ماموریت کاری برود. پسری 5 ساله دارم که هر روز بهانه پدرش را می‌گیرد. البته ما هر 2 یا 3 روز از طریق واتس‌اپ، تماس تصویری می‌گیریم اما پسرم مدام می‌گوید که دلم برای بابا خیلی تنگ شده و ... پسرم هم حق دارد و نگرانش هستم. چه کنم؟
وقتی غیبت یکی از والدین در خانواده برای کار، تحصیل یا هر دلیل دیگری پیش می‌آید، کودکان درک درستی از وضع پیش آمده ندارند و علنا احساس دلتنگی خود را بروز می‌دهند که بخشی از واکنش کودک است و میزان آن بستگی به روحیات و نگاه بزرگ‌ترها به این‌گونه دوری‌ها دارد. برای مدیریت وضع موجود که عضوی از خانواده به دلیل اقتضای شغلی یا اقتصادی ناچار به ترک خانواده می‌شود، نیاز به آگاهی از ویژگی های سنی کودک ضرورت دارد که در این صورت می‌توان تا حد زیادی بی‌قراری‌های کودک را که ناشی از فقدان موقت پدر است، کاهش داد.
خودتان بی‌تابی نمی‌کنید؟
برای هر حادثه یا غیبت پدر، بزرگ‌ترها باید به این اتفاق دید مثبت داشته باشند و آن را امری محتمل برای همه تلقی کنند و توان سازگاری خود را با وضع پیش آمده به صورت آگاهانه افزایش دهند تا خود دچار بی‌قراری نشوند و بتوانند خلأ نبود پدر را بپذیرند و نقش‌های خود را در قبال کودک افزایش دهند. خیلی مواقع روحیه ضعیف مادر و تاب آوری پایینش، مستقیم به کودک منتقل می شود و او هم تحت تاثیر روحیات مادر بی‌تابی اش را نشان خواهد داد.
از نبود پدرش گلایه نکنید
پسر 5 ساله شما در حال گذران کودکی اول خود است و تفکر کودک در این مرحله به صورت رشد عینی و تمرکز او بیشتر روی مشاهدات فعلی‌اش است. به عبارت دیگر، به موضوع یا شیئی که در معرض دید اوست، توجه می‌‌کند و اگر آن سوژه حذف شود و سوژه جدیدی در منظر دید او قرار گیرد، از موضوع قبل فاصله می گیرد و آن را فراموش می‌کند. از این طرز تفکر باید بیشتر استفاده کنید و در حضور کودک از نبود پدر یا مشکلات ناشی از آن و ... کمتر صحبت کنید.
ارتباط واتس اپی فرزندتان را دلتنگ‌تر خواهد کرد
در پیامک‌تان گفته‌اید: «ما هر 2 یا 3 روز از طریق واتس‌اپ، با شوهرم تماس تصویری می‌گیریم». کودک درک درستی از ارتباط واتس اپی ندارد، به همین دلیل این اتفاق به بی‌تابی او می‌افزاید و انتظار دارد پدر عینا کنار او باشد و این موضوع دلتنگی و کلافه شدن او را تشدید می‌کند. همان طور که گفته شد اگر در حضور کودک از پدر زیاد صحبت شود، باتوجه به تفکرعینی‌اش او هم روی این موضوع تمرکز می‌کند و پدر را می‌خواهد و چون به این خواسته نمی‌رسد، مسلما بی‌قراری‌اش بیشتر می شود و شما را نگران خواهد کرد. وقتی کودک پدر را می‌طلبد، لازم است ذهن او را به مسائل یا اسباب‌بازی و چیزهای موردعلاقه‌اش معطوف کنید. کودک شما در سن بازی و کنجکاوی است با یک برنامه‌ریزی تلاش کنید که این دو ویژگی منحصر به فرد را در او برانگیزید تا فرصت کمتری برای فکر کردن به پدر داشته باشد. توصیه پایانی هم این‌که ماموریت کاری پدر را امری موقتی و طبیعی جلوه دهید و به اندازه و به موقع نیازهای انسانی او (محبت،توجه و احترام) را تامین کنید و فراموش نکنید وضع موجود برای خود شما هم تا سازگار نشوید، آسیب‌زاست و سازگاری زمان‌بر است.
نویسنده : عبدالحسین ترابیان | کارشناس‌ارشد روان‌شناسی