بزرگنمايي:

آریا بانو - خبر ورزشی / در طول دوره‌های حضور تراکتور در لیگ برتر، علیرضا منصوریان نوزدهمین نفری است که روی نیمکت قرمزپوشان در لیگ برتر می‌نشیند. پیش از او، افراد زیادی اعم از بومی، غیربومی و خارجی آمدند و رفتند، ولی هرگز قهرمانی لیگ برتر به دست نیامد.
مدیریت در باشگاه تراکتور کار سخت و دشواری است زیرا با میلیون‌ها هوادار عاشق و حساس طرف حساب هستند و راضی کردن آن‌ها وقتی تیم نتیجه نمی‌گیرد، کار آسانی نیست. تراکتور با اینکه قهرمان جام‌حذفی شد، اما در لیگ برتر نتوانست نتایج خوبی کسب کند و به خصوص در هفته‌های پایانی، امتیازات حساسی را از دست داد. همین امر سبب ایجاد شایعاتی مبنی بر اختلاف بین کادر فنی و مدیریتی شد و در نهایت شاهد برکناری ساکت الهامی به بهانه محرومیت طولانی مدت از سوی کمیته انضباطی بودیم.
تغییرات گسترده روی نیمکت
البته برکناری ساکت، اولین یا آخرین اتفاق ممکن نیست؛ مدیران باشگاه چه در حال حاضر و چه در دوران گذشته، علاقه خاصی به ایجاد تغییرات دارند و تقریباً در هر دوره، تعداد زیادی از مربیان برای حضور روی نیمکت این تیم گزینه شده‌اند. این تغییرات گسترده، چاره نشده و هنوز تراکتوری‌ها حسرت یکبار قهرمانی در لیگ برتر را می‌کشند؛ افتخاری که بار‌ها تا یک‌قدمی آن گام برداشتند ولی روی سکو نرفتند.
منصوریان؛ مربی شماره 19
در طول دوره‌های حضور تراکتور در لیگ برتر، نوزدهمین نفری است که روی نیمکت قرمزپوشان در لیگ برتر می‌نشیند. پیش از او، افراد زیادی اعم از بومی، غیربومی و خارجی آمدند و رفتند ولی هرگز قهرمانی لیگ برتر پدید نیامد. بار‌ها مربیان سرشناس آمدند، بار‌ها دستیاران‌شان سرمربی شدند، بار‌ها خارجی‌های گرانقیمت آمدند و... ولی چه حاصلی رقم خورد؟ تنها دو قهرمانی جام حذفی در تمام این سال‌ها.
فصل اول با یک اصفهانی
در اولین دوره لیگ، محمود یاوری و احد شیخ‌لاری وظیفه هدایت تیم را برعهده داشتند، اما عملکرد آن‌ها باعث سقوط تیم به دسته پایین‌تر شد. آن‌ها اصلاً کارنامه خوبی نداشتند و از اواسط فصل مشخص بود تراکتور به دسته پایین‌تر می‌رود.
دوران خوش فراز
تراکتور با یک مربی جوان به نام فراز کمالوند به لیگ برتر بازگشت. فراز طی دو فصل حضور در تراکتور، اتفاقات عجیبی را تجربه کرد، اما بالاخره مجبورش کردند تا از تیم دور شود آن هم درست در شرایطی که فکر می‌کرد مثل سرالکس فرگوسن بیش از 25 سال فرصت نشستن روی نیمکت پرشور‌ها را دارد.
ریخت و پاش بی‌حاصل
بعد از فراز کمالوند، نوبت به امیر قلعه‌نویی رسید که با ترک سپاهان راهی تبریز شود. او با تیم گرانقیمتی که داشت، نتوانست قهرمانی به دست بیاورد و خیلی زود به خواست هواداران رفتنی شد.
طلوع یک پرتغالی
فصل دوازدهم برای تراکتوری‌ها فراموش نشدنی بود. فصلی که تونی اولیویرا برای اولین بار آمد و هدایت تیم را برعهده گرفت. او به قدری محبوب شد که هواداران را به سکو‌ها بازگرداند و خاطرات تلخ گذشته را از ذهن‌شان زدود. تونی، اما پایان همان فصل رفتنی شد تا حسن آذرنیا سرمربی شود.
جلالی، تونی و اولین قهرمانی
مجید جلالی در ابتدای فصل سیزدهم سرمربی سرخ‌ها شد. بعد از 23 بازی، شرایطی برایش پیش آوردند که مجبور به خداحافظی شد و از این تیم رفت. نفر بعدی، غلام باغ‌آبادی بود که برای 2 بازی روی نیمکت تراکتور بنشیند. او هم عملکرد شیرینی نداشت تا خیلی زود جای خود را به تونی اولیویرا بدهد. در پایان آن فصل، به کمک تونی و با درخشش علی کریمی، کریم انصاری‌فرد و ادینهو به همراه کلی ستاره دیگر، تراکتور قهرمان جام‌حذفی شد.
بازگشت رسول
روزگار چرخید و سکان هدایت تراکتور به دست مهاجم گلزن این تیم افتاد؛ رسول خطیبی آمد تا با کلی آرمان و آرزو تیمش را به سمت قهرمانی ببرد. مدیریت باشگاه خیلی زود با رسول به مشکل برخورد و به خاطر حواشی اطراف تیم، کارشان به جدایی به بهانه عدم امتیازگیری رسید. رسول رفت و قادر رحیم زاده برای یک بازی روی نیمکت نشست، اما خیلی زود مدیران باشگاه سراغ تونی اولیویرا رفتند تا در 10 هفته پایانی، هدایت تیم را با کلی ناز و عشوه قبول کند. محبوبیت تونی نزد هواداران به قدری بود که باشگاه برای بازگرداندن تونی، هزینه گزافی کرد، اما به قهرمانی نرسید.
تونی و قلعه‌نویی؛ ناکامی‌های بیشتر
در فصل پانزدهم، تونی اولیویرا با قراردادی جذاب بازگشت و هدایت تراکتور را برای چهارمین بار پذیرفت. او، اما در اواسط فصل و در حالی که هنوز هواداران خواهان حضورش بودند، پیش از پایان نیم‌فصل از تیم جدا شد و جای خود را به امیر قلعه‌نویی داد. در فصل شانزدهم نیز، قلعه‌نویی هدایت تیم را برعهده داشت و باز هم با یک تیم پرستاره نتوانست تراکتور را به قهرمانی برساند.
روز‌های عجیب یحیی
در لیگ هفدهم، گردونه را چرخاندند و یحیی گل‌محمدی از آن بیرون آمد. البته روز‌های عجیب یحیی زیاد طولانی نشد و بعد از شنیدن شعار‌هایی علیه خود، اقدام به استعفا کرد و بعد از 19 بازی، جایش را به مجتبی حسینی دستیار خود داد. البته حسینی فقط یک هفته دوام آورد و پس از او، یک مربی ترکیه‌ای به نام آرتورول سائلام هدایت تیم را پذیرفت. سائلام با کلی داستان‌های باورنکردنی، فقط برای 10 بازی در تراکتور ماند و وقتی به کشورش رفت، دیگر بازنگشت!
فصل پر از تغییرات
لیگ برتر در فصل هجدهم سه تغییر روی نیمکت داشتیم؛ جان توشاک ولزی با سابقه هدایت رئال‌مادرید آمد و سپس بعد از 6 بازی، کار را به محمد تقوی سپرد. 9 بازی بعد، تقوی هم رفت تا ژرژ لیکنز بلژیکی بیاید و نتایج عجیبی بگیرد. او هم در پایان همان فصل بر سر جدایی توافق کرد و به خانه برگشت.
دو تغییر در یک فصل
در فصلی که گذشت، مصطفی دنیزلی آمد و با اینکه در هفته‌های نخست عملکرد فوق العاده‌ای داشت، توانست محبوبیت فوق العاده‌ای بین هواداران بسازد، اما مشکلاتی که اطرافیان باشگاه برایش ساختند، باعث شد خیلی زود از ادامه همکاری با تراکتور پشیمان شده و هدایت تیم را به دست کسی بسپارد که روزی او را از ترکیب کادر فنی کنار گذاشته بود. ساکت الهامی آخرین سرمربی تراکتور بود که قهرمانی جام حذفی را برای طرفداران این تیم به ارمغان آورد.
نوبت علی‌منصور
حالا قرار است باشگاه، لیگ بیستم را با علیرضا منصوریان شروع کند آن هم پس از مذاکره کامل با علی دایی، علی کریمی، جواد نکونام، فرهاد مجیدی، استیون کین، برانکو ایوانکوویچ، آندره‌آ استراماچونی، مهدی تارتار و... آیا نیمکت تراکتور تا پایان فصل به منصوریان وفادار می‌ماند؟!