بزرگنمايي:

آریا بانو - در تهران بدون خودرو، شهروندان تشویق به استفاده از حمل ­و نقل عمومی و دوچرخه می­‌شوند و اغلب سفرهای درون­شهری خود را با دوچرخه انجام می­‌دهند.

31 شهریور مصادف با 22 سپتامبر به عنوان روز جهانی بدون خودرو نامگذاری شده و یک روز بدون خودرو، خودروسواران را تشویق می­‌کند تا در سال، یک روز از اتومبیل استفاده نکنند. این رویداد سازمان‌دهی شده در جهان، در برخی از شهرها و کشورهای جهان اجرا می­‌شود. نخستین پویش ملی در سال 1997 در بریتانیا، توسط انجمن حمل­ و نقل محیط ­زیست افتتاح و در فرانسه در سال 1998 با شعار «من، بدون ماشین در شهر» دنبال و در سال 2000 به عنوان یک ابتکار عمل، توسط کمیسیون اروپا در سراسر اروپا به رسمیت شناخته شد.
به منظور ایجاد تهران بدون خودرو، لازم است دوچرخه‌­سواری ترویج یافته و فرهنگ استفاده نکردن از خودروی شخصی توسعه پیدا کند. یکی از راهکارهایی که هم‌اکنون در پایتخت اجرا می‌شود، طرح دوچرخه‌­های اشتراکی است. این طرح باعث شده، میزان سفرهای درون­شهری با استفاده از دوچرخه به میزان قابل توجهی افزایش یابد. در کنار این راهکار به منظور افزایش سهم سفرهای با دوچرخه لازم است ایمنی دوچرخه­‌سواران در معابر شهری تأمین گشته و یکپارچگی میان شیوه دوچرخه‌­سواری با شیوه­‌های حمل­ و نقل همگانی ایجاد شود. از جمله اقدامات قابل انجام به منظور توسعه دوچرخه­‌سواری در شهر تهران می­‌توان به ایجاد پارکینگ­‌های دوچرخه در محل ایستگاه­‌های مترو، پیش­بینی فضای پارک دوچرخه در اداره ها و سازمان­‌های دولتی و ساختمان­‌های مسکونی، ایجاد پارکینگ­‌های دوچرخه در محل ایستگاه‌­های سامانه اتوبوس تندرو، پیش­بینی واگن­‌های اختصاصی دوچرخه‌­سواران در حمل­ و نقل همگانی به ویژه در ساعات غیر اوج، ارائه تخفیف به دوچرخه­‌سواران در ترکیب با سیستم‌­های حمل­ و نقل همگانی، تبلیغات دوچرخه‌­سواری در ایستگاه­‌های مترو و اتوبوس و بر روی بدنه اتوبوس‌­ها، قرار دادن سیستم­‌های اطلاع­‌رسانی دوچرخه در محل ایستگاه­‌های حمل­ و نقل همگانی (به طور مثال نقشه مسیر و خانه­‌های دوچرخه نزدیک ایستگاه) و امکان­‌سنجی استفاده از کارت­‌های اعتباری مترو و اتوبوس در خانه‌­های دوچرخه اشتراکی اشاره کرد.
در کنار مطالب عنوان شده علاوه بر تأمین زیرساخت­‌های لازم برای دوچرخه‌­سواری (مسیر، تجهیزات و خطوط ویژه دوچرخه­‌سواران) به منظور ترویج سفر بدون خودرو در تهران می­‌توان سیاست­‌های تشویقی و حمایتی متنوعی را برای استفاده بیشتر از دوچرخه به کار برد، به گونه‌ای که دوچرخه­‌سواری تبدیل به جزئی ثابت از زندگی شهروندی شود.
از جمله سیاست‌­های تشویقی برای استفاده بیشتر از دوچرخه در سفرهای درون­ شهری، می­‌توان به کاهش عوارض شهروندانی که از دوچرخه استفاده می­‌کنند، تا پرداخت مبالغی به صورت ماهیانه به دوچرخه­‌سواران اشاره کرد.
نقش دولت و سیاست­‌های تشویقی آن‌ها در ترویج دوچرخه­‌سواری بی­ تأثیر نیست به شکلی که هر شهروند به ازای هر کیلومتر دوچرخه­‌سواری می­‌تواند مبلغی معافیت از مالیات دریافت کند. همچنین دولت و شهرداری قادر است به ازای هر کیلومتر دوچرخه­‌سواری توسط کارمندان، مبلغی را بابت تشویق به آنها پرداخت کند.
علاوه بر مطالب فوق، در تهران بدون خودرو، مناسب است که دوچرخه­‌سواری به عنوان یک برنامه بلندمدت دنبال شود، به گونه‌ای که فرآیند مناسب­ سازی فضاهای شهری برای دوچرخه‌­سواری به صورت مستمر دنبال شود و تهران به عنوان شهر دوستدار دوچرخه معرفی شده و سرمایه­ گذاری لازم در زمینه مراکز کرایه دوچرخه صورت پذیرد.
در شهر تهران بدون خودرو، طرح ‌دوچرخه از خانه تا محل کار، قابل اجرا است. در این طرح برای ترغیب کارمندان و کارگران به استفاده از دوچرخه، کارفرما دوچرخه را خریداری کرده و برای مدت معینی به صورت اجاره به شرط تملیک در اختیار کارکنان قرار می­‌دهند و مبلغ آن به صورت ماهانه از حقوق فرد قابل کسر است. در شهر تهران به منظور گسترش سفر بدون خودرو، می­‌توان برخی از معابر بویژه در مرکز شهر را تنها روی دوچرخه­‌ها باز کرد.