بزرگنمايي:

آریا بانو - تسنیم / ستاد مرکزی مدیریت بحران سازمان نظام پزشکی طی بیانیه‌‌ای نسبت به همزمانی اپیدمی آنفلوانزا و کرونا و تعجیل در بازگشایی مدارس در کشور هشدار داد.
در شرایطی که پاندمی کرونا ویروس و بیماری کووید-19 در سراسر جهان و نیز در کشور عزیز ما ایران، یک مخاطره جدی حیات بشریت به حساب می‌‌آید، با نزدیک شدن به آغاز پاییز، نگرانی جامعه پزشکی و مردم ایران از بابت خطر اپیدمی آنفلوانزا به یک مسئله حاد و مبرم تبدیل شده است.
اکنون پزشکان در سراسر جهان، نگران همزمان شدن و همراهی اپیدمی فصلی آنفلوانزا و پاندمی کووید-19 هستند. از آنجایی که نشانه‌های بالینی آنفلوانزا شبیه به نشانه‌های شایع کووید-19 است، نشانه‌ها و علائم آنفلوانزا می‌تواند با ایجاد مشکل در تشخیص و از طریق مبتلایانی که بیماری ایشان تشخیص داده نشده و تحت قرنطینه و اجرای دستورالعمل‌های مربوطه قرار نگرفته‌اند، خطر گسترش و سرایت بیماری کووید-19 را افزایش دهد.
از سوی دیگر، هرگاه شخصی توسط هرکدام از ویروس‌های «آنفلوانزا» و یا «کووید-19» آلوده شود، تا اندازه‌ای تضعیف و گرفتار خواهد شد که به سادگی میزبان مساعدی برای ویروس دیگر باشد.
آنچه که مسلم است این است که ابتلای همزمان به هر دو ویروس می‌تواند پیش آگهی بالینی بدتری داشته باشد و به خصوص در افراد مسن، و دارای بیماری‌های زمینه‌ای و نیز کودکان به نتایج ناگواری منجر شود.
نشانه‌های بالینی مشترک این دو بیماری عبارتند از: تب، احساس تب و حرارت، لرز، درد بدن، سرفه یا تنفس مشکل و کوتاه شدن نفس‌‌ها. برای تشخیص افتراقی باید به علائم و نشانه‌های بالینی اختصاصی کووید-19 مانند از دست دادن حس بویایی و یا نماهای اختصاصی در سی‌‌تی اسکن ریه‌‌ها و یا تست PCR استناد شود.
در وضعیت فعلی، نگرانی جامعه پزشکی این است که مراجعات مبتلایان به آنفلوانزا، به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، روند خدمت رسانی به بیماران کووید-19 و فرآیندهای پیشگیری را دچار اختلال جدی کند.
مخاطرات معینی که هم اکنون در کشورهای نیمکره شمالی و از جمله ایران مطرح است، این است که در اکثر مناطق، مسئله بازگشایی مدارس و فضاهای تحصیلی، حضور کودکان، نوجوانان و جوانان، به همراه آموزگاران، استادان و کادر اداری و فنی در مدارس و دانشگاه‌ها، یک تهدید جدی برای شیوع بیشتر بیماری کووید-19 به شمار می‌‌رود.
در حال حاضر شبح بیماری آنفلوانزا، موجب نگرانی مردم و ابهامات جدی در افکار عمومی شده است که امید است با توضیح بنیادهای علمی این مورد، از بار نگرانی و تشویش مردم کاسته شود و در عین حال مردم شریف ایران تشویق شوند با جدی‌تر گرفتن مقررات و مفاد پروتکل «فاصله گذاری اجتماعی» به کاهش دامنه و شدت اپیدمی آنفلوانزا نیز یاری برسانند. اگر در این زمینه بخواهیم مطلب را خلاصه و جمع‌‌بندی کنیم، موارد زیر را باید مورد تأکید قرار دهیم:
1- شواهد موجود از نیمکره جنوبی که اپیدمی همزمان آنفلوانزا و کووید-19 را تجربه کرده اند، نشان می‌دهد که بهتر است با توضیح علمی مسائل و تأکید بر مقررات فاصله گذاری اجتماعی (استفاده از ماسک- شست‌‌وشوی دست‌‌ها با آب و صابون- خودداری از مسافرت‌های غیر ضروری- خودداری از اجتماعات و ...) از وحشت ورود به فصل آنفلوانزا در رسانه‌‌ها کاسته شود و انتظار می‌رود با یاری مردم و فاصله گذاری اجتماعی، اپیدمی آنفلوانزای خفیف‌‌تری نسبت به سالهای گذشته داشته باشیم.
2- در حال حاضر وزارت بهداشت اقدام عملی نسبت به خرید و تهیه واکسن انفلوانزا را آغاز کرده و در دست اجرا دارد. مسئله مهم مدیریت نحوه توزیع واکسن و نظارت بر دسترسی و دریافت افرادی است که در گروه‌های پر خطر قرار دارند. مسئولان بهداشتی کشور حتماً لازم است که شیوه نامه تقسیم بندی جمعیت و شناسایی افراد پرخطر را بسیار سریع آماده کنند تا از هرج و مرج، ایجاد بازار سیاه، رشد پدیده قاچاق و برخوردار نشدن افرادی که واقعاً به واکسن نیاز داشته‌اند، جلوگیری شود.
کودکان سالم 6 تا 23 ماهه، بزرگسالان بالای 65 سال، زنان باردار در سه ماهه دوم و سوم حاملگی و همه افراد بالای 2 سال که بیماری زمینه‌‌ای از قبیل دیابت، سرطان، نارسایی کلیه، روماتیسم، آسم و ... داشته باشند، در کنار همه کادر پزشکی- بهداشتی- درمانی از گروه های هدف در دریافت و تزریق واکسن آنفلوانزا به حساب می‌آیند. سازمان نظام پزشکی حسب وظایف قانونی خود همکاری و مشارکت در سیاستگذاری‌‌ها و تامین واکسن با کیفیت مناسب و اولویت گذاری توزیع آن آمادگی خود را در این امر اعلام می‌‌کند.
3- بازگشایی مدارس، دانشگاه‌‌ها، پادگان‌‌ها و امثالهم باید با احتیاط کامل و پس از بررسی تمام جوانب و وضعیت همه گیری ویروسی در هر منطقه، کمک گرفتن از نظرات کارشناسی مسئولان و فعالان بهداشتی و درمانی کشور انجام شود. بسیار ضروری است که برنامه ریزی علمی و تأمین امکانات و ملزومات انجام شود، سپس به فکر بازگشایی کامل و بازگشت به روش‌‌های حضوری باشیم. در تعدادی از کشورهای اروپایی نیز تعجیل در بازگشایی مدارس و دانشگاه‌‌ها به بن بست برخورد کرده و بار دیگر به روش‌‌های غیر حضوری روی آورده‌‌اند.