آریا بانو - ایرنا / اینجا خبری از دریاچه‌ای آبی یا سبز رنگ نیست. اینجا مهارلوست جایی که قوانین طبیعت نقض شده‌اند تا یکی از عجیب‌ترین دریاچه‌های جهان در شیراز شکل بگیرد.

در مهارلو مقابل شما، پهنه وسیع صورتی رنگی قرار دارد که چشم برداشتن از آن چندان آسان نیست. دریاچه مهارلو در 20 کیلومتری جاده شیراز به فسا قرار دارد. جایی در نزدیکی روستای مهارلو که نام دریاچه نیز از این روستا گرفته شده است. بسیاری از مسافران سفرهای هوایی به جنوب، تجربه دیدن مساحتی صورتی رنگ را از ارتفاعات دارند. شاید آنها گمان کرده‌اند که خطایی بصری باعث این اتفاق شده اما واقعیت این است که این دریاچه صورتی است.
مهارلو؛ منطقه نمونه گردشگری ایران
دریاچه مهارلو یکی از عجیب‌ترین جاذبه‌های طبیعی ایران است. دریاچه‌ آب شوری که به خاطر رنگ صورتی مایل به قرمزش شهرت بسیار دارد. مهارلو طبق تصویب هیات وزیران در سال 85، به عنوان یکی از هفت منطقه نمونه گردشگری ایران برگزیده شده است. این دریاچه که در جنوب شرقی شهر شیراز قرار دارد، حدود 25 هزار هکتار وسعت دارد. بیشترین طول این دریاچه 28 کیلومتر، بیشترین عرض آن 15 کیلومتر است و عمق آن اما چندان زیاد نیست و در عمیق‌ترین بخش به 3 متر می‌رسد.

دریاچه مهارلو که همچون دریاچه حوض سلطان قم و ارومیه از جمله دریاچه‌های نمک کشور محسوب می‌شود، در فصل‌های خشکی یکی از منابع بزرگ نمک ایران به‌شمار می‌آید. نزدیک‌ترین آبادی به دریاچه، روستای مهارلو است اما روستاهای دیگری نیز چون محمودآباد، بکت، برمشور، قنبری، دوبنه، انجیره و اعلاالدوله در پیرامون این دریاچه واقع شده‌اند که از جمله روستاهای گردشگری استان فارس محسوب می‌شوند.
سرزمین صورتی فلامینگوها
بخش اصلی آب دریاچه مهارلو از طریق رودخانه خشک، رودخانه سلطان‌آباد و رودخانه سروستان تامین می‌شود. علاوه برآن، چشمه‌هایی نیز در نزدیکی دریاچه از دل زمین بیرون زده‌اند که به دریاچه می‌ریزند. اگرچه مهارلو خانه گونه‌های مختلفی از پرندگان مهاجر و غیرمهاجر مانند حواصیل، لک‌لک، پلیکان، اردک سرسبز، مرغابی، اگرت، خوتکا، سارگپه، تنجه، آبچلیک، چوکا و آنقوت است اما این فلامینگوها هستند که اینجا فرمانروایی می‌کنند. هر ساله هزاران فلامینگو به دریاچه مهارلو مهاجرت می‌کنند، موضوعی که در چند سال اخیر به دلیل خشکسالی و پایین آمدن سطح آب دریاچه، تعداد فلامینگوها را بسیار کم کرده و نگرانی‌هایی را در بین دوستداران محیط زیست ایجاد کرده است. البته بارندگی‌های اخیر و بازگشت دوباره فلامینگوها به مهارلو، کمی از این نگرانی‌ها کاسته است. از دیگر گونه‌های جانوری که می‌توان در این زیستگاه دید، مارمولک، سوسمار، مار و لاک پشت است.

چرا مهارلو صورتی است؟
جلبک آب شور مهارلو را صورتی می‌کند. دریاچه مهارلو به دلیل شوری زیاد آب و نور فراوان، جلبکی به نام دونالیلا سالینا در خود پرورش می‌دهد. این جلبک نوعی ماده بتاکارتن ایجاد می‌کند که موجب تغییر رنگ آب دریاچه می‌شود. جلبک دونالیلا که در فصول خاصی از سال شکوفا می‌شود، بر خلاف تصور عموم خطری برای اکوسیستم منطقه ندارد. این را معاون فنی اداره کل حفاظت محیط زیست استان فارس در گفت‌وگویی به ایرنا می‌گوید. به گفته این مقام مسئول، برخی به اشتباه، قرمزی آب دریاچه مهارلو را ناشی از رشد کشند قرمز می‌دانند. در حالی که کشند قرمز در آب‌های آزاد و مناطقی از خلیج فارس رشد می‌کند و دریاچه مهارلو شرایط زیست کشند قرمز را ندارد.
گردشگران و به ویژه طبیعت‌گردان بسیاری در سفر خود به شیراز، به دیدن دریاچه مهارلو می‌روند. با توجه به اینکه مهارلو یک دریاچه فصلی است، در فصل از بارندگی‌ها، یعنی از پاییز تا اواسط اردیبهشت ماه، بهترین زمان برای سفر به این منطقه است. کسانی که قصد دیدار از این دریاچه زیبا را دارند، باید از شهر شیراز راهی جاده فسا شوند و بعد از طی حدود 60 کیلومتر از مسیر، به روستای مهارلو می‌رسند و از آنجا می‌توانند راهی دریاچه شوند.