بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / در روز خانواده به این موضوع پرداختیم که چرا برای داشتن یک خانواده خوب و موفق، لازم نیست به سبک و سیاق زوج‌های اینستاگرامی زندگی کنیم؟
 این‌روزها در اینستاگرام، یک سبک تازه از «خانواده» درحال معرفی و تبلیغ است. جوان‌ترها، آن‌هایی که تازه تشکیل خانواده داده‌اند و در جست‌وجوی الگویی متفاوت از نسل قدیم هستند، چشم‌شان به صفحات پررنگ و لعابی است که خودشان را «هپی فمیلی» و «خونه عشق‌مون» و شبیه این‌ها معرفی می‌کنند و در بیوی صفحه‌شان اسم همه اعضای خانواده را می‌نویسند به نشانه محبت و همراهی همیشگی. البته آدم‌ها می‌توانند هر طوری دوست دارند، خودشان و تجربیات روزمره‌شان را ارائه کنند اما این تصویر تزیین شده از خانواده، عده‌ای را وادار به تقلید می‌کند و عده‌ای را هم تحت فشار می‌گذارد چون هیچ شباهتی بین سبک زندگی خودشان و این «فمیلی‌های هپی» نمی‌بینند. در مطلب پیش رو به مناسبت روز خانواده، آموزه‌های اشتباه خانواده‌های اینستاگرامی را با هم مرور می‌کنیم.
سورپرایز، تولدبازی:
ماهگرد عشق‌شان را جشن می‌گیرند. همدیگر را غافلگیر می‌کنند. تولدهای‌شان را ندیدی؛ لباسِ هماهنگ و کیک چندطبقه و گروه موزیک. اگر این زندگی خانوادگی است، کاری که ما می کنیم اسمش چیست؟
توضیح: در واقعیت، وقتی دو نفر شریک زندگی هم می‌شوند، در بیشتر تصمیمات و انتخاب‌ها به منافع خانوادگی اولویت می‌دهند. زن و شوهرها در خانواده‌های سالم برای هدیه دادن، نیازهای طرف مقابل را درنظر می‌گیرند چون می‌دانند 200 شاخه گل رز، با همه رمانتیک بودنش، هدیه‌ای غیرضروری است. عقلانیت و درنظرگرفتن جوانب کارها، نشانه پختگی و بلوغ است. بچه‌ها در خانواده‌های سالم، بی حدوحصر هدیه دریافت نمی‌کنند و محدودیت را درک می‌کنند چون برای رشد مسئولانه‌شان و مواجه شدن با واقعیات زندگی، به آن نیاز دارند. اگر تولد اعضای خانواده‌تان را بهانه‌ای برای ابراز عشق به هم می‌دانید و نه موقعیت استرس‌زایی که حتما باید غافلگیری درکار باشد، اگر بچه‌ها در خانه شما پرتوقع بار نیامده‌اند و اگر مناسبت‌های اختراعی تازه مثل ماهگرد را جدی نمی‌گیرید، اجازه ندهید خانواده‌های اینستاگرامی به شما بگویند از لذت زندگی خانوادگی محروم هستید.
سفره رنگین:
هر روز یک غذای تازه، روی میزشان است. صبحانه همیشه گرم، ناهار حتما مفصل، شام ترجیحا سالادهای خارجی با مواد اولیه‌ای که هی توی کامنت‌ها ازشان بپرسند «از کجا می شه خرید؟». به این می‌گویند زندگی خانوادگی!
توضیح: در واقعیت، آشپزی هرقدر هم لذت‌بخش باشد، کار سخت و زمان بری است. غذا، کافی است که سالم باشد و نیازهای تغذیه‌ای افراد خانواده را در نظر بگیرد. اهمیت دادن بیشتر از این به خورد وخوراک، همان خصلت مذمومی است که در فرهنگ ما «بنده شکم» خوانده می‌شود. خانواده‌های اینستاگرامی با مد تازه‌ای که راه انداخته‌اند، زنان را برای سرآشپزهای قهار بودن تحت فشار می‌گذارند. شرکت در رقابت برای سفره رنگین‌تر انداختن، یعنی زمان ارزشمندی را که می‌شود کنار هم سپری کرد، به آشپزخانه اختصاص بدهید. با مشورت هم، یک برنامه غذایی بنویسید. به هرکدام از اعضای خانواده مسئولیتی بدهید. خلاف تبلیغ اینستاگرامی‌ها، در خانه خانواده‌های سالم، یک نفر دایم درحال پخت و پز نیست، کارها تقسیم می‌شود و با غذا مثل ابزاری برای تفاخر برخورد نمی‌شود. اگر میز و سفره‌تان معمولی است و دایم از بشقاب‌تان عکس نمی‌گیرید، اجازه ندهید خانواده‌های اینستاگرامی به شما بگویند کارتان اشتباه است.
دایم در سفر:
هر دو، سه ماه یک بار لوکیشن پست‌های‌شان پاریس و استانبول و کیش است با کپشن‌های «دو روز زندگی رو به خودتون سخت نکنین»، «بسیار سفر باید...»، خانواده اصلا یعنی همین و ... !
توضیح: در واقعیت یک خانواده طبقه متوسط یعنی اکثریت جامعه ما، برای سفر کردن نیاز به برنامه دارند. باتوجه به فصل و سفرهای قبلی و ترجیحات دسته‌جمعی، مقصدی تعیین و تقویم را چک می‌کنند. سر تاریخی که برای همه مناسب باشد، توافق می‌کنند و اگر از قبل در پس‌اندازشان، برای سفر مبلغی در نظر نگرفته باشند، مدت زمانِ باقی مانده را با حسابگری بیشتر خرج می‌کنند. برنامه‌ریزی برای مسافرت، بخشی از «پروژه مشترک» خانواده‌هاست. پروژه مشترک، همان‌طور که از اسمش پیداست، به هر فعالیتی می‌گویند که همه اعضای خانواده را درگیر کند. بنابراین صرفِ برنامه‌ریزی و وقت گذراندنِ دسته جمعی، هدف است نه کاری که انجام می‌شود. مثل صداوسیما نمی‌خواهیم بگوییم اگر سفر رفتن فعلا مقدور نیست، توی اتاق و آشپزخانه گردش کنید. منظور این است که سفر، به خودیِ خود نشانه و لازمه خانواده شاد و سالم نیست. بنابراین ارزش پروژه‌های جمعی‌تان (بازی، غذاپختن، تعمیر و ساختن وسایل خانه و ...) را دست کم نگیرید و اجازه ندهید خانواده‌های اینستاگرامی به شما بگویند اگر به اندازه آن‌ها مسافرت نمی‌روید، دارید زندگی را به خودتان سخت می‌کنید و خانواده خوبی نیستید.
مامان/ بابای دربست:
بچه‌های‌شان همه «کویین» و «پرنسس»‌اند. صفحه‌شان پر است از عکس فرزندان‌شان و آن‌قدر عاشق‌شان هستند که اسم صفحه شان را گذاشته‌اند مامان و بابای چی‌چی! (اسم بچه) حالا ما چی؟ این بچه تا دهانش را باز می‌کند، سرسام می‌گیریم. این که نشد خانواده.
توضیح: در واقعیت، مادروپدرها ابر قهرمان نیستند. گاهی صبرشان تمام می‌شود و از دست فرزندشان کلافه می‌شوند. بعضی وقت‌ها آرزو می‌کنند یک نفر درِ خانه‌شان را بزند و یک ساعت بچه‌ها را ببرد بیرون که بتوانند کمی در آرامش باشند. در خانواده‌های سالم، پدرومادرها حق دارند خسته و بی‌حوصله شوند و بچه‌های‌شان همیشه خوش تیپ و آب وشانه کرده نباشند چون خلاف افسانه‌ها، والدین قدرت جادویی ندارند. والدینِ خانواده‌های سالم، هویت‌شان در وجود فرزندشان خلاصه نمی‌شود. آن‌ها فردیت خودشان را دارند به‏علاوه نقشِ والدانه‌شان. همچنین می‌دانند که دایم عکس گرفتن از فرزندشان و منتشر کردن در فضای مجازی، نشانه اهمیت دادن به او نیست؛ نقض حریم شخصی کودک است و رساندنِ این پیام که مهم‌ترین ویژگی تو، چیزی که من بهش افتخار می‌کنم و دیگران هم تأییدش می‌کنند، زیبایی ظاهری‌ات است. اگر چنین رفتاری با فرزندتان نمی‌کنید، به شما تبریک می‌گویم.
پول درآوردن خانواده‌های خوشحال اینستاگرامی از خانواده بودن‏شان
به عنوان نکته آخر، نمی‌شود همه این‌ها را بگوییم و نگوییم که الگوهای عزیز، درحال کسب درآمد هستند! خانواده‌های خوشحال اینستاگرامی از «خانواده» بودن‏شان پول درمی‌آورند. هر لایک و کامنت ما، مایه اعتبار صفحه‌شان است و معیاری برای سفارش دهندگان تبلیغ. آن‌چه در اینستاگرام می‌بینید، اگر نه پوسته‌ای از زندگی دست کم بخش کوچکی از آن است.
نویسنده : الهه توانا