بزرگنمايي:

آریا بانو - ستاره زرگر در گفت و گو با ایسنا در خصوص آزار و اذیت توسط رانندگان در حین تمرین در جاده، اظهارکرد: متاسفانه بدون حضور پدرم نمی توانم به تنهایی در جاده تمرین کنم. ماشین ها اصلا فاصله یک و نیم متری از دوچرخه سواران در حال تمرین را رعایت نمی کنند و از نزدیکی ما رد می شوند و بارها برای خود من و دیگر رکاب زنان پیش آمده که دچار حادثه شویم.
پرتاب ترقه و اشیا به رکابزنان در حین تمرین در جاده
وی افزود: حتی برخی که درون خودروها هستند، به سمت ما ترقه پرتاب می کنند یا اشیایی را به سمت ما می اندازند و این ها برای خود من نیز پیش آمده است. حتی فحاشی هم شنیده ایم. واقعا تمرین در جاده بدون حضور پدرم ترسناک است زیرا اصلا رانندگان رعایت نمی کنند. من تجربیات تلخی از رعایت نکردن رانندگان داشته ام و بارها زمین خورده ام و از جاده منحرف شده ام.
نفر اول دوچرخه سواری سرعت ایران گفت: اگر هیات دوچرخه سواری خوزستان تمهیداتی می اندیشید که به صورت گروهی تمرین کنیم، فکر می کنم اتفاقات کمتری برای ما رخ می داد.
امنیت جانی نداریم
وی عنوان کرد: متاسفانه برای ترویج و فرهنگ‌سازی دوچرخه سواری هنوز کار خاصی در خوزستان انجام نشده است و همین نیز باعث می شود که ما برای تمرین در جاده دچار مشکلاتی شویم. البته در تهران، تمرین در جاده جا افتاده ولی در خوزستان فعلا در این زمینه اتفاقی نیفتاده است و واقعا امنیت جانی نداریم.
خطرات را به جان می خرم
زرگر افزود: من باید در مجموعه ورزشی 16 هکتاری اهواز تمرین کنم ولی برای ورود به این مجموعه نیز با یکسری محدودیت ها مواجه هستم که همین نیز بر سختی کار اضافه کرده است و چون نمی توانم در مجموعه تمرین کنم باید ساعت 6 یا 7 عصر برای تمرین به جاده بروم و بعد هم خطراتی را که باید به جان بخرم. واقعا شرایط برای دوچرخه سواری بانوان در استان سخت است و حمایتی صورت نمی گیرد.
تمرین در جاده با نور چراغ خودروی پدر!
وی بیان کرد: این روزها هم که برای کاهش در مصرف برق، چراغ های سطح شهر را خاموش می کنند، پدرم که من را اسکورت می کند، باید چراغ های خودرویش را روشن کند تا مشکلی حین تمرین برای من پیش نیاید.
این بانوی رکاب زن در ادامه نیز با بیان این که هیات استان اصلا پیگیر من نیست و هیچ برنامه ای برای من ندارد، گفت: دو روز پیش در مجموعه 16 هکتاری اهواز در حین تمرین دچار آسیب شدم و فعلا تمرین نمی کنم و دوچرخه ام نیز دچار مشکل شد اما هیات جویای وضعیت من نشد.
خوزستان بعد از من، نفر جدیدی نداشته است
وی درباره وضعیت دوچرخه سواری خوزستان نیز عنوان کرد: بعد از من، نفر جدید دیگری از خوزستان به کشور معرفی نشده و این برای دوچرخه سواری استان بد است، ضمن این که من، هم رکابی ندارم که با او تمرین کنم. حتی در بخش آقایان نیز دیگر کسی را نداریم و همه این رشته را کنار گذاشته اند. در گذشته 15 نفر بودیم که برای تمرین به جاده می رفتیم اما اکنون جز من و دو سه نفر از بخش آقایان، فرد دیگری نیست.
هیات خوزستان کمکی نمی‌کند
زرگر همچنین گفت: پنچ سال است که در این رشته فعالیت دارم و نفر اول سرعت ایران هستم اما اسپانسر ندارم. هیات اصلا به من کمک نمی کند و هر زمان هم از آن ها درخواست کمک داشته ام، می گویند فدراسیون باید به تو کمک کند. سال 98 پیش از اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا، زین دوچرخه من شکست و با یک دوچرخه 2007 در مسابقات شرکت کردم و پنجم شدم اما اگر دوچرخه بهتری داشتم، مطمئنا مقام می آوردم. البته مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان به خاطر مدال هایی که کسب کردم، یک دوچرخه به من داد که از او تشکر می کنم.
انتهای پیام