بزرگنمايي:

آریا بانو - فارس / این روزها در حالی از فدراسیون ووشو انتقاد می‎شود که گویی برخی جریان‌ها افتخار آفرینی‎های سالیان اخیر این رشته را به ردای فراموشی سپرده‎اند.
هیاهوی دوپینگ دو ورزشکار سابق ووشو یعنی معین تقوی و حمیدرضا قلی‎پور در نهمین دوره جام جهانی در سال 2018، هجمه‌ای عجیب را به همراه داشت و بدل به سوژه روز ورزش ایران شد. اما تلاش شد برای رشته ای که در تمام این سال ها یکی از موفق‌ترین‌های ورزش ایران بوده و همواره در بازی‌های آسیایی در سبدش مدال طلا داشته و توانسته به سلطه ابدی چینی‌ها پایان دهد، با استفاده از این موج، سیاه نمایی شده و تمامی موفقیت‌های پررنگ قبلی را کمرنگ جلوه کند.
این روزها برخی جریان های خاص که به دنبال عقده گشایی بودند، شمشیر برداشته‌ و بر چهره رشته‌ای چنگ می‌کشند که تا به امروز کرور کرور مدال از آوردگاه‌های آسیایی و جهانی برای ورزش ایران صید کرده و دل مردم را شاد کرده است. دو ورزشکار این رشته دور از چشم همه تخلفی کردند و با محرومیت هم مواجه شدند که البته، کام همه اهالی این رشته را تلخ کرد. 
صرف‌نظر از اینکه دوپینگ یک تخلف مذموم و یک اشتباه نابخشودنی محسوب می‌شود و کسب مدال به هر قیمتی ارزش ندارد، نباید فراموش کرد همیشه در ارتکاب به دوپینگ این ورزشکار است که مسئول اصلی ماجراست که البته در نهایت هم مجازات می شود. این نکته ایست که ظاهرا کینه توزان این روزها آن را فراموش کرده و به جای عتاب، سرزنش و انتقاد از ورزشکار خاطی، تیغ را به سمت فدراسیون گرفته و متولیان دیروز و امروز را مخاطب قرار می دهند؛ آن هم در شرایطی که گویی ووشو تا به امروز هیچ افتخاری برای این مرز و بوم به ارمغان نیاورده است.
این را هم نباید از نظر دور داشت که پدیده دوپینگ اتفاق تلخی است که همیشه زیر پوست ورزش جریان داشته و در همه رشته ها، برخی برای رسیدن به موفقیت متاسفانه مرتکب آن می‌شوند و این معضل تنها مختص ووشو نبوده و نیست و کم و بیش همه رشته‌ها به آن دچارند. بایستی اندیشید که چگونه به صورت علمی و عملی، این پدیده را از بین برد؛ نه آن که آن را وسیله انتقام جویی و کینه توزی قرار داد.
در میانه این هیاهو که این روزها بر سر این اتفاق تلخ به پا شده، باید گرد و غبار را کنار زد و واقعیت ها را دید. حمله به ووشو و متولیان قدیم و جدید، تنها آتشی به پا می کند که دود آن به چشم همه اهالی این رشته خواهد رفت؛ از مربی گرفته تا ورزشکار؛ آنهایی که در این مهلکه هیچ نقشی ندارند و باید بی‌گناه به پای آتشی که بیهوده برافروخته شده بسوزند.
یکی از نکات اساسی و مغفول مانده در پرونده این روزهای ووشو، پاکی و سلامت این فدراسیون و تلاش برای مبارزه با دوپینگ است. طی 13 سال گذشته 318 نمونه دوپینگ توسط نادو (ستاد مبارزه با دوپینگ) از ورزشکاران این فدراسیون در رویدادها و رده‌های سنی مختلف اخذ که تنها 13 مورد آن مثبت اعلام شده است. 20 درصد از تست‌های انجام شده مربوطه به سال 2007 و در ابتدای شروع مدیریت معاون فعلی ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان بوده است. با تمامی جوانب بازهم کمتر از نیم درصد که بسیار پایین‌تر از میانگین در ورزش بوده است. آن سوی میدان طی این مدت، به جز جام جهانی 2018 چین و یک مورد در قهرمانی جهان 2019 – که البته هنوز قطعیت ندارد- حتی در یک تورنمنت بین‎المللی دیگر نیز نام یک ورزشکار ووشو به دوپینگ آلوده نشده است. در تمامی مسابقات بین‎الملی وادا و فدراسیون جهانی همواره از ووشکاران ایرانی تست دوپینگ گرفته‎اند. این آمار و ارقام گواه از سلامت و پاکی مدال‎های ووشو در عرصه بین‎الملل دارد.
البته، یادآوری این نکته ضروری است که دو ورزشکاری که امروز به دلیل دوپینگ در حال طی کردن دوران محکومیت خود هستند، پیش‌تر نام پرآوازه ورزش ایران و پرچم کشورمان را در میادین مختلف به اهتزار درآوردند. بنابراین با یک خطا، هر چند بزرگ، نباید چشم بر همه افتخاراتشان بست و فرصت بازگشت آنها را گرفت.