بزرگنمايي:

آریا بانو - مجله ایلیاد / بر اساس مطالعه‌ی جدیدی که نتایج آن در مجله‌ی Sciences Advances منتشر شده است، دانشمندان تخمین زده‌اند که بالا بردن کیفیت هوا و تطابق آن با استانداردهای کنونی سازمان بهداشت جهانی، می‌تواند طی یک دهه‌ی آینده جان 140،000 نفر را نجات دهد. در این مطالعه جامع‌ترین شواهد در زمینه‌ی ارتباط بین قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و مرگ زودرس ارائه شده است.
«ژیائو وو» به‌عنوان همکار این تحقیق، می‌گوید: «در این مطالعه بزرگ‌ترین بانک داده‌های مربوط به بزرگسالان آمریکایی جمع‌آوری شده است و از چندین روش تحلیلی استفاده شده تا نشان دهیم که استانداردهای کنونی آمریکا در زمینه‌ی آلودگی‌های زیر 2.5 پیکومتر مناسب نیستند و باید استاندارد سختگیرانه‌تری در این زمینه به مرحله‌ی اجرا درآید تا از ایمنی و سلامت افراد مسن جامعه، اطمینان حاصل شود.»
در مطالعه‌ای که سال 2017 انجام شد، دانشمندان نشان دادند که قرار گرفتن در معرض ذرات زیر 2.5 پیکومتر و مولکول‌های اُزون می‌تواند خطر مرگ زودرس را بالا ببرد. در این مطالعه محققین از داده‌های 16 ساله‌ی 68.5 میلیون فرد آمریکایی که اکثراً بالای 65 سال سن داشته‌اند، استفاده شده است. وزن این افراد در کنار درآمد، تحصیلات و میزان مصرف دخانیات آن‌ها مد نظر قرار گرفته است. برای آدرس‌های متعلق هر کدام از این افراد بر اساس نقشه‌های هواشناسی میزان وجود ذرات معلق زیر 2.5 پیکومتر ثبت شده است. محققین از دو رویکرد آماری مرسوم و همچنین سه رویکرد جدید برای پیدا کردن دلایل و اثرات آلودگی هوا استفاده شده است.
نتایج به‌دست آمده در هر پنج رویکرد استفاده شده، مشابه بوده‌اند و به همین خاطر این مطالعه را می‌توان جامع‌ترین شواهد در زمینه‌ی ارتباط بین قرار گرفتن در معرض ذرات زیر 2.5 پیکومتری آلودگی هوا و مرگ زودرس در نظر گرفت.
محققین در این مطالعه نشان داده‌اند که اگر استاندارد آلودگی اینگونه ذرات در هوای آمریکا مطابق استانداردهای سازمان بهداشت جهانی پایین آورده شود، در یک دهه‌ی آینده جان 143،257 نفر نجات داده می‌شود.
دانشمندان در ادامه‌ی تحقیقات خود به بررسی روابط علت و معلولی امر نیز پرداختند و دریافتند که روش‌های تحلیلی مرسوم نمی‌توانند اطلاعات کاملی در مورد استانداردهای کیفیت هوا به‌دست دهند، ولی رویکردهای جدید به آن‌ها این امکان را داده است تا رابطه‌ی دقیقی بین آلودگی هوا و خطر مرگ زودرس پیدا کنند. تصمیم‌گیران با استفاده از این داده‌ها می‌توانند تصمیمات بهتری برای آینده بگیرند و به این طریق جان هزاران نفر را نجات دهند.