بزرگنمايي:

آریا بانو - مهر / شرایطی که «کرونا» برای ورزش ایران رقم زد هر چند تبعات سنگینی برای بسیاری از اهالی این حوزه داشت اما به واسطه تعطیلی اردوها و انجام نشدن سفرهای خارجی، خدمت بزرگی را هم به همراه داشت.
در روزهایی که مقابله با کرونا و جلوگیری از گسترش آن در جهان پیامدهای اقتصادی قابل توجهی به دنبال داشته، ورزش از جمله حوزه‌های کاملاً آسیب پذیر بوده طوریکه به خاطر تعویق و تعلیق رویدادهای ورزش در سطوح مختلف، برگزارکنندگان مسابقات متحمل ضررهای هنگفتی شده اند که المپیک در رأس همه آنها قرار دارد.
البته گزند این آسیب مالی به مسئولان تیم‌های درگیر این رویدادها هم وارد شده است؛ به هر حال به واسطه تعلیق مسابقات باشگاهی - به خصوص در فوتبال - منابع درآمدی باشگاه‌ها از محل‌هایی مانند بلیت فروشی و حق پخش تلویزیونی که هر دو وابسته به برگزاری لیگ بود، کاهش چشم‌گیری داشته است. حتی در سطوح خیلی بالا و حرفه‌ای‌تر هم، سهام باشگاه‌ها دچار افتی شدید شده است.
پیامدهای اقتصادی کرونا برای ورزش ایران هم بی تأثیر نبوده است. کما اینکه تعطیل شدن اماکن ورزشی کشور و توقف رفت و آمد به آنها باعث خسارت 40 میلیارد تومانی تا تیرماه شد. این خسارت مالی در سطح کوچک‌تر و فقط برای استان تهران 1,500 میلیارد تومان برآورد شده است.
چه بسا به ماه‌ها زمان نیاز باشد تا آسیب‌های مالی حاصل از کرونا در ایران و دیگر کشورهای جهان جبران شود، شاید هم آینده مالی برخی باشگاه‌ها و سرمایه گذاران ورزشی به خاطر همین خسارت‌ها و غیرقابل جبران بودن رقم آن به خطر بیفتد. همه اینها اما یک رویِ «سکه کرونا و پیامدهای اقتصادی آن برای ورزش» است. حداقل در ورزش ایران، روی دیگر این سکه، نفعی است که مدیران می‌توانند از شرایط موجود ببرند البته اگر چاشنی مدیریت و آینده نگری لازم را به اندازه و به موقع به کار بگیرند.
ناهمخوانیِ شیرین «دخل و خرج» مالی در فدراسیون‌ها
چند هفته بیشتر از آغاز فعالیت‌های ورزشی نمی‌گذرد آنهم به صورت نصف و نیمه و فقط در سطح باشگاهی، در رده ملی هنوز هیچ مجوزی برای از سرگیری اردوها و تمرینات داده نشده و با توجه به اینکه فدراسیون‌های بین المللی هم تقویم جدیدی برای رویدادهای خود مصوب نکرده اند، به نظر می‌رسد عجله‌ای برای این کار وجود ندارد.
با این اوصاف فدراسیون‌های ورزشی ایران کم کارترین روزهای خود را سپری می‌کنند؛ نه دغدغه‌ای در زمینه اردوی آماده سازی و مهیا کردن شرایط و برنامه‌های جانبی آن برای ملی‌پوشان‌شان دارند و نه درگیر مسائل مرتبط به اعزام هستند.
با این اوصاف اما وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک که همیشه تأمین بخشی از منابع مالی فدراسیون‌ها را عهده دار بوده اند، توقفی در این اقدام خود نداشته اند. کمیته ملی المپیک اوایل تیرماه و در اولین مرحله واریز بودجه 99 به حساب فدراسیون‌ها، 73 میلیارد و 921 میلیون ریال اعتبار در اختیار آنها قرار داد. وزارت ورزش هم پرداختی مصوب خود به فدراسیون‌ها از محل اعتبارات سال جاری را داشته است. این روند طی ماه‌های آینده هم ادامه خواهد داشت.
در فدراسیون‌ها اما فعلاً به جز «پرداخت حق و حقوق کارمندان» راه دیگری برای خروجی مالی نیست. منابع این بخش هم از طرف وزارت ورزش و جدا از بودجه واریزی به حساب فدراسیون‌ها، تأمین می‌شود. (مهدی علی نژاد معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش تاکید دارد که این وزارتخانه بابت حقوق کارمندان به فدراسیون‌ها بودجه مجزا می‌دهد).
بنابراین برخلاف همیشه که به واسطه اردوها و اعزام‌های متوالی، خرجِ فدراسیون‌ها بیشتر از دخل آنها بود، این روزها کفه ترازوی مالی فدراسیون‌ها به نفع دخل‌شان سنگینی می‌کند. این هم یکی از ثمرات مثبتی است که کرونا با همه بدی‌هایش برای ورزش ایران داشته است.
لطفاً «چاله» نکَنید
هرچند نمی‌توان منکر خسارت‌های کرونا شد اما می‌توان از ذخیره شدن بودجه فدراسیون‌ها هم به عنوان تنها حُسن این روزهای کرونایی ورزش نام برد. اگر برای بودجه دریافتی امروز در فدراسیون‌ها چاله‌ای کَنده نشود، می‌توان آن را برای ماه‌های آینده که ذخیره کرد و اینگونه استفاده به جا از آنها داشت.
به هر حال سال آینده به خاطر برگزاری المپیک، سال پُرهزینه ای برای فدراسیون‌ها خواهد بود به خصوص که هنوز برخی از رویدادهای گزینشی هم برگزار نشده اند. مدیران فدراسیون‌ها می‌توانند از شرایط ناخواسته و تحمیلی این روزها به عنوان فرصتی برای تأمین منابع مالی لازم در روزهای مَبادا استفاده کنند.