بزرگنمايي:

آریا بانو - آخرین خبر / در حالت معمول با از دست دادن یک فرد از خانواده یا آشنایان، افراد به دور هم جمع می شوند، در مراسم خاکسپاری شرکت می کنند، پس از آن در کنار هم و بر شانه های هم اشک می ریزند و تا چند مدت فرد عزیز از دست رفته را اطرافیان تنها نمی گذارند چرا که او دوست دارد درباره عزیزش صحبت کند، اشک بریزد و از خاطرات او تعریف کند و از این طریق خود را تخلیه کند.
اما در این ایام وقتی خانواده ای بر اثر کرونا عزیز خود را از دست می دهد تفاوت های زیادی بین سوگ کرونا با یک سوگ معمولی وجود دارد از جمله این که به دلیل شرایط بهداشتی متأسفانه امکان حضور اطرافیان در مراسم خاکسپاری فراهم نمی شود ، حتی اطرافیان در مجالس ختمی شرکت نمی کنند و اصلا مجلس ختمی برگزار نمی شود، خانواده دور هم جمع نمی شوند و با هم اشک نمی ریزند و صحبت نمی کنند، این ها همه فشارهای روانی است که بر عزیز از دست رفته ها و سوگواران انرژی منفی مضاعفی را ایجاد می کند و به نوعی حمایتی اجتماعی و روانشناختی از سوی افراد بر سوگواران هموار نمی شود. و این احتما ایجاد آسیب های روانی را برای خانواده های داغدار چند برابر می کند. در چنین مواقعی پیشنهاد ایجاد گروه های سوگواری در فضای مجازی می تواند کمک کننده باشد. گروه هایی که با کمک دوستان و قوم و خویشان خانواده داغدار تشکیل و افراد به آن اضافه می شوند. در این گروه ها میتوان با نوشتن خاطرات از مرحوم. تصاویر و صداهایی که وی ثبت شده است. به نوعی شانه ای شد برای داغدیده ها و به گذراندن ایام پر تنش سوگ کمک کرد.
مثلا اگر یک فردی از اعضای فامیلمان فوت کرده همه اعضا را به یک گروه جدید فامیلی دعوت کنیم، مثلا نام گروه مرحوم خانم یا آقای الف و به صورت مجازی مجلس ختم برگزار کنیم و برای از دست رفته فاتحه و قرآن بخوانیم همه اینها دل خانواده های سوگوار را شاد می کند و باعث می شود که بدانند اگر در این شرایط عزیزشان فوت کرده اما دعای خیر بقیه بدرقه راه او است و بقیه با او همدل هستند، چنین کاری برای خانواده های مذهبی خیلی تأثیرگذار است .
برای عزیز از دست رفته قرآن بخوانیم و شمع روشن کنیم و با تهیه فیلم و عکس برای خانواده ایشان بفرستیم تا تسکینی برای روحشان باشد و پیام های محبت آمیز را فراموش نکنیم.