بزرگنمايي:

آریا بانو - ورزش 3 / شاید قیاسِ برانکو و کرایف خیلی درست نباشد.اما هدف از این مقایسه، شخص و باشگاه نیست، بلکه هدف دیکته کردن و پیاده کردنِ یک روش توسط یک سرمربی به کلیه ارکان باشگاه است.
کمتر کسی هست که قبول نداشته باشد یوهان کرایف معمار و بنیانگذار اصلی فوتبال نوین و جذابِ باشگاه بارسلونا است.فوتبالی روان ، هجومی با بازیِ شناور و مالکانه. همان تیکی تاکایِ معروف که این روزها زیاد از آن میشنویم.یوهان کرایف این فلسفه و شکل بازی را نه تنها به بازیکنان، بلکه به کلِ ارکان باشگاه بارسلونا دیکته کرد.حتی هواداران هم انگار گوشه ای از این پازل بودند.از آن پس، باشگاه فلسفه خود را بر مبنای همین اصول و روش پایه گذاری کرد و حتی انتخاب سرمربی و خرید بازیکن هم در راستای همین فلسفه و نوع بازی بود.
در مورد برانکو زیاد صحبت شده.آمدنش، نتایجش، افتخاراتش و رفتنش.اما چیزی که در اینجا می‌خواهیم به آن اشاره کنیم طرز تفکر و سیستمی است که حتی با رفتن برانکو، در پرسپولیس ماند و از بین نرفت.برانکو روحِ تیمی را به پرسپولیس تزریق کرد.علاوه بر فوتبال مالکانه و رویِ زمین، به بازیکنان و هواداران یاد داد که باید روحیه جنگندگی و تسلیم ناپذیری داشته باشند و ضعفهای خود را به گردنِ زمین و زمان نیندازند.روزی که برانکو رفت همه نگران دوران پسا برانکو بودند،اما حالا بعد از یکسال و با وجود استفاده از دو سرمربی در یک فصل، پرسپولیس در آستانه ی کسب چهارمین قهرمانی متوالی است.
انگار همه(از سرمربی تا بازیکن، تدارکات و هوادار) به این نتیجه رسیده اند که باید خودشان را با این سسیستم وفق بدهند وگرنه جایی در این باشگاه ندارند.اینکه از قهرمانی و موفقیت سیر نشوند، روحیه مبازره و برتری داشته باشند، تا آخرین دقایق به دنبال پیروزی باشند و از شکستها درس بگیرند و مهمتر از همه این است که به فلسفه و نوع بازیِ خود ایمان داشته باشند حتی اگر در مقاطعی با شکست و ناکامی مواجه شوند.
حالا کسی دیگر نگران نبود برانکو نیست، اگرچه باید نگرانِ زمانی بود که این طرز فکر از بین برود چون تا زمانی که این فلسفه و روحیه برتری(مثل روحیه سیدجلال در هنگام ورود به زمین در دقایق پایانی) در این باشگاه وجود دارد و بر طبق همین هدف، دست به انتخاب سرمربی و خرید بازیکن میزنند، نباید نگران بود.