بزرگنمايي:

آریا بانو - لست سکند / باستان شناسان مؤسسه ملی تحقیقات باستان‌شناسی (اینراپ) روی جمجمه‌ای که آگاهانه تغییر شکل یافته کار می‌کنند. یک نوجوان نخبه در 30 اکتبر 2013 در استراسبورگ، شرق فرانسه روی این موضوع کار کرد. جمجمه‌های کشیده کشف‌شده در مجارستان، شواهد ارزشمندی از زندگی در زمان فروپاشی امپراطوری روم را ارائه کرده‌اند. مردم در فرهنگ‌ها و کشورهای مختلف با تلاش برای مطابقت با استاندارد زیبایی جامعه خود، بسیاری از تغییرات فیزیکی و کارهای آرایشی را در صورت خود اعمال می‌کرده‌اند. عمل پیوند پا در چین، یا وسواس آمریکایی‌ها در جراحی پلاستیک از این موارد هستند. خب، این مطلب هم به نوعی در این باره است: پیوند جمجمه!
اما پیوند جمجمه چیست؟ اگرچه این عمل ممکن است عجیب و حتی ظالمانه به نظر برسد، اما درواقع در دورانی در مناطق آسیای مرکزی بسیار رایج بود. در قرن دوم و سوم بعد از میلاد در اروپای مرکزی این عمل محبوب شد و تا اواسط قرن پنجم میلادی ادامه داشت، بررسی دقیق جمجمه‌های کشیده در یک قبرستان مجاری در طول چند سال گذشته منجر به دریافت‌های جدیدی در مورد چگونگی شکل‌گیری جوامع پس از سقوط امپراتوری روم شد.
برخی از جمجمه‌ها تقریباً 1000 سال قدمت دارند و بخشی از بقایای یافت شده در یک محل دفن هستند، اما سه جامعه جداگانه را نشان می‌دهند که رسوم مشترکی دارند. دانشمندان می‌گویند که پیوند جمجمه یکی از آن رسوم است، سنتی که در دوران کودکی آغاز می‌شد. تکنولوژی جدید، که با عنوان تجزیه‌وتحلیل ایزوتوپ شناخته می‌شود، به این متخصصان امکان می‌دهد تا ارتباط بین آنچه قبلاً کشف کرده بودند را هم‌اکنون از مبدأ مجزا و همچنین چگونگی ایجاد جوامع را درک کنند. نتایج این مطالعه در 29 آوریل در نسخه چاپ‌شده همان روز مجله علمی Plos منتشر شد.
نخستین گروه از بقایای روم باستان یافت شدند؛ گروه دوم گروهی از مردمی بودند که از خارج از آن جامعه بودند، درحالی‌که سومی به هر دو جامعه شباهت داشت. یک پیوند آشکار بین این سه مجموعه از بقایای اجساد وجود داشت . هیچ مدرکی وجود ندارد که این عمل مضر بوده باشد، بلکه یک سنت مربوط به استانداردهای جذابیت آن زمان بوده است.
این فن‌آوری جدید همچنین به متخصصان امکان می‌دهد تا در مورد عادات غذایی و انتخاب‌های سبک زندگی این افراد در قرن پنجم اطلاعات بیشتری به دست آورند. محققان بعد از این که حقایق شناخته‌ شده در مورد این سه گروه را دریافتند، فهمیدند که آن‌ها به‌جای زندگی کردن و مردن در یک مکان، همان‌طور که قبلاً کشف‌شده بود، مهاجرت کردند.
علاوه بر این، تکنولوژی آنالیز ایزوتوپ می‌تواند به باستان شناسان درک بهتری درباره استفاده از روش‌های باستانی بدهد. در آن دوره، افراد مختلف با فرهنگ‌ها و اصالت‌های متفاوت، نه‌تنها در یک مکان گرد هم آمدند، بلکه به‌ظاهر آرام باهم زندگی کردند و تصمیم گرفتند تا یک قبرستان را باهم به‌صورت مشترک داشته باشند.
بر این اساس، اگر آن‌ها آداب‌ورسوم فرهنگی مشترک با یکدیگر نداشته باشند، نمی‌توان آن‌ها را در یک مکان دفن کرد.
جمجمه‌های کشیده شده بر اساس عمل پیوند!
شکلی از اصلاح فرم بدن که به طرز شگفت‌انگیزی در سراسر جهان بسیار رایج بود. دانشمندان می‌گویند که این عمل به خود مغز صدمه نمی‌زده است، چون حجم مغز در جمجمه بدون تغییر باقی می‌مانده و این تنها جمجمه است که مغز را نگه می‌دارد.
سر نوزاد کمی پس از تولد عمل می‌شده است، زیرا این بازه زمانی، مطلوب‌ترین حالت و زمان بود اما به‌هیچ‌وجه به مغز صدمه نزده و یا به مغز رو به رشد کودک آسیب نمی‌رساند. دانشمندان می‌گویند در گورستان مجارستان که در سال 470 میلادی از بین رفته‌ است، کارشناسان بیش از 50 مجموعه باقیمانده را بررسی کردند. این گورستان زمانی در یک استان رومی به نام پانونیا والریا، قرار داشت و حاوی 95 محل دفن بود.
این فرم جمجمه نشانه یک رسم است که ممکن است امروزه غیرعادی به نظر برسد، اما به این معنی نیست که بین این کار با دیگر سبک‌های تغییر بدن مانند سوراخ کردن بدن و تتو شباهتی وجود ندارد. ازآنجاکه زیبایی در چشم هر بیننده متفاوت است، به‌وضوح این کار، به‌عنوان راهی برای افزایش جذابیت در تمام طول آن قرون بوده است.
شاید آنچه که اهمیت بیشتری دارد آموزه‌های این مطالعه است که تأکید دارد اگرچه مردم از مکان‌های مختلف می‌آمدند، اما آن‌ها قادر بودند با خوشحالی با یکدیگر تطبیق یابند و در فضای مشترک زندگی کنند و آن‌ها آن‌قدر باهم احساس راحتی می‌کردند که حتی در آخرین فضای مورد استفاده‌شان هم با یکدیگر شریک بودند - یک قبرستان.