بزرگنمايي:
آریا بانو - آخرین خبر / دنیای نمایش دریچه‌ای است که می‌تواند مردم را به سوی موضوعات و مفاهیمی فراتر از آنچه در جامعه وجود دارد راهنمایی کند. اما گاهی آثار نمایشی نه تنها یک قدم از جامعه جلوتر گام برنمی‌دارند بلکه با ابتذال، سلیقه مردم را به سطحی‌ترین شکل ممکن پایین می‌آورند. در سال‌های اخیر درآمدزایی به هر قیمت از طریق ساخت فیلم‌ها و سریال‌ها اولویت برخی از فیلمسازان قرار گرفته است.
آنچه عجیب به نظر می‌رسد حضور بازیگران کاربلد و اسم و رسم‌دار سینمای ایران در این آثار است.
در ادامه به تعدادی از بازیگران حرفه‌ای که در فیلم‌ها و سریال‌های کم‌ارزش بازی کرده‌اند، خواهیم پرداخت.
آقای فرخ‌نژاد از شما بعید بود!
«کوچه‌های عشق» اولین بازی حمید فرخ‌نژاد در
سینما بود. بازی وی در «عروس آتش» ، سیمرغ بهترین
بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فجر و گوی بلورین بهترین
بازیگر مرد جشنواره کارلووی واری 2000 را برایش به ارمغان آورد.
فرخ‌نژاد با حضور در فیلم‌های «ارتفاع پست»، «به رنگ ارغوان»، «چهارشنبه سوری» و «شب واقعه» توانست خود را در قد و قامت بازیگری تمام عیار به رُخ همه بکشد.
اما وی بتدریج با بازی در آثار ضعیفی مثل «میلیونر میامی»، «گشت 2»، «خانم یایا»، «تگزاس»، «دختر شیطان» و «سامورایی در برلین» ذهنیت مخاطبان را نسبت به خود تغییر داد. طوری که در حال حاضر می‌توان گفت: آقای فرخ‌نژاد از شما بعید بود.
بازیگری که قدر خودش را ندانست
ساره بیات با
فیلم «مقلد شیطان» وارد
سینما شد. وی برای بازی در «جدایی نادر از سیمین» جایزهٔ بهترین
بازیگر نقش مکمل زن انجمن منتقدان لندن و خرس نقره‌ای بهترین
بازیگر زن جشنواره برلین را دریافت کرد.
بازی در فیلم‌های «فصل فراموشی فریبا»، «ناهید»، «محمد رسول‌الله»، «آااادت نمی‌کنیم» و... هر چند که نتوانست موفقیت «جدایی نادر از سیمین» را برای وی تکرار کند ولی همچنان او را در زمره بازیگران مطرح
سینما حفظ کرد. اما ساره بیات به یک باره آن مسیر درست در بازیگری را کنار گذاشت و به سراغ آثار به اصطلاح تجاری رفت. بازی در سریال‌های «عاشقانه»، «دل» و
فیلم «رحمان 1400» مخاطبان را هر چه بیشتر از این
بازیگر نا امید کرد. زمزمه‌هایی از حضور وی برای بازی در فصل دوم «عاشقانه» به
گوش می‌رسد، اگر این خبر صحت داشته باشد سیر نزولی این
بازیگر در دنیای هنر همچنان ادامه می‌یابد.
پرویز خان امیدمان را نا اُمید کردی!
او رکورددار سیمرغ بلورین بهترین
بازیگر نقش اول مرد جشنواره فجر و دارنده نشان درجه یک گواهی‌نامه هنری است. آری او کسی نیست جز پرویز پرستویی.
پرستویی آن‌قدر آثار درخشان دارد که یکی از وزنه‌های مهم بازیگری در
ایران محسوب می‌شود.
«لیلی با من است»، «آژانس شیشه‌ای»، «دیوانه‌ای از قفس پرید»، «مارمولک»، «بید مجنون»، «به نام پدر»، «کتاب قانون»، «بادیگارد» و سریال‌های «خاک سرخ»، «زیر تیغ» و «آشپزباشی» بخشی از بازی‌های درخشان وی در
سینما و تلویزیون بوده است.
از چنین بازیگری با این کارنامه هنری بازی در فیلم‌هایی چون «مطرب» و «لس آنجلس تهران» بعید به نظر می‌رسد. طوری که مخاطب جدی
سینما را از این
بازیگر نا اُمید می‌کند.
«دل» را کجای دلمان بگذاریم جناب بهداد!
حامد بهداد از جمله بازیگرانی است که در تجربه همکاری با کارگردانان بزرگی چون ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، حمید نعمت‌الله، رسول صدرعاملی و رضا میرکریمی را دارد. بهداد سبک مخصوص به خود را در بازیگری ایفا می‌کند و همین باعث ویژه شدن بعضی از نقش‌هایش شده است.
در فیلم‌های «روز سوم»، «سعادت‌آباد»، «آرایش غلیظ»، «خانه دختر»، «نیمه‌شب اتفاق افتاد» و «سد معبر» شاهد بازی تاثیرگذار حامد بهداد بودیم. حضور بهداد در «قصر شیرین» آن‌قدر خوب و متفاوت بود که خیال می‌کردیم از این به بعد فصل جدیدی از بازیگری حامد بهداد را خواهیم دید. اما بازی وی در سریال «دل» تمام تصورات ما را برهم زد. اینکه حامد بهداد بر چه مبنایی بازی در سریالی تا این حد ضعیف را قبول کرده سوالی ست که تا کنون بی‌پاسخ مانده است.
به طور حتم حضور در آثار سطحی برای بازیگران به‌نام و چیره‌دست یک شکست محسوب می‌شود و ادامه این راه دستاوردی جز باخت برایشان ندارد.