بزرگنمايي:
آریا بانو - خواندن زبان بدن دیگران چگونه انجام می شود؟ زبان بدن، سیگنال‌هایی غیر کلامی است که ما برای برقراری ارتباط با دیگران از آنها استفاده می کنیم. به گفته کارشناسان، این سیگنال‌های غیر کلامی بخش اعظم ارتباطات روزانه ما را تشکیل می دهند. حالت صورت و حرکات بدن ما حتی زمانی که صحبت نمی‌کنیم اطلاعات زیادی را به مخاطب ابلاغ می کنند.
کارشناسان بر این باور هستند که زبان بدن می‌تواند بین 60 تا 65 درصد کل ارتباطات را به خود اختصاص دهد. شناخت و خواندن زبان بدن مهم است، اما توجه به نکات دیگری که در ادامه با شما در میان می‌گذاریم نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در این مقاله از موفق شو به شما آموزش می‌دهیم که در هنگام تفسیر و خواندن زبان بدن دیگران به چه نکاتی توجه لازم را داشته باشید.
خواندن زبان بدن با حالات چهره
برای لحظه ای فکر کنید که فرد تا چه اندازه قادر است فقط با یک چهره، صورت خود را در معرض دید همگان قرار دهد. لبخند می‌تواند نشانه رضایت و خوشبختی باشد. اخم می تواند نشانه عدم رضایت یا نارضایتی باشد. در بعضی موارد حالت صورت ما ممکن است احساس واقعی ما را در مورد یک وضعیت خاص نشان دهد. در حالی که می‌گویید حالتان خوب است اما ممکن است حالت چهره شما به دیگران پیغام دیگری را منتقل کند.
در زیر چند نمونه از احساساتی که از طریق چهره بیان می‌شوند را برای شما شرح داده‌ایم:
خوشبختی
غمگینی
خشم
تعجب
انزجار
ترس
گیجی
هیجان
اشتیاق
اعتراض
حالت چهره یک فرد حتی می تواند به تعیین اینکه آیا به آنچه می‌گوید اعتماد یا اعتقاد دارد، کمک کند. یک مطالعه نشان داده است که قابل اطمینان‌ترین حالت صورت بالا بردن جزئی ابروها و لبخندی ناچیز و کم است. محققان بر این باور هستند که این حالت چهره، هم‌دوستی و اعتماد به نفس را در افراد به نمایش می‌گذارد.
حالات صورت از جمله جهانی ترین اشکال زبان بدن است. حالت‌هایی که برای انتقال ترس، عصبانیت، غم واندوه و خوشبختی استفاده می شود، در سراسر جهان مشابه هستند.
محقق پاول اکمان از جهانی بودن انواع حالات صورت از جمله شادی، عصبانیت، ترس، تعجب و غم که با احساسات انسان رابطه مستقیمی دارد و یا به عبارتی گره خورده است حمایت می‌کند. تحقیقات حتی حاکی از آن است که درباره هوش افراد با توجه به حالات صورت آنها نیز قادر به قضاوت هستیم. در یک مطالعه مشخص شد، افرادی که چهره باریک تری دارند و بینی برجسته تری دارند، بیشتر احتمال دارد که باهوش شناخته شوند. همچنین افرادی که حالت
صورتی خندان دارند نسبت به افرادی که بسیار عصبانی دیده می‌شوند انسان‌هایی باهوش‌تر قضاوت می‌شوند.
چشم ها
از چشمها غالبا به عنوان “پنجره روح” یاد می شود، زیرا آنها قادرند اطلاعات زیادی راجع به آنچه فرد احساس می کند یا فکر می کند آشکار سازند. همانطور که با شخص دیگری در حال مذاکره و گفتگو هستید توجه به حرکات چشم، بخشی طبیعی و مهم فرآیند ارتباط به شمار می‌رود. برخی از موارد متداول که ممکن است متوجه آنها شوید، این است که آیا افراد با شما ارتباط چشمی مستقیم برقرار می‌کنند یا از تماس چشمی امتناع می‌کنند، چشمانشان تا چه اندازه پلک می‌زند یا مردمک چشمانشان تا چه اندازه تنگ و گشاد می‌شود.
هنگام ارزیابی زبان بدن به سیگنال‌های
چشم که در زیر به تفصیل گفته می‌شود، توجه کنید:
نگاه خیره و مستقیم: وقتی فردی هنگام مکالمه مستقیما به چشمان شما نگاه می‌کند نشان دهنده علاقه و توجه می‌باشد. با این حال طولانی شدن تماس چشمی می تواند تهدید آمیز برداشت گردد.
پلک زدن
چشم ها: پلک زدن حرکتی بسیار طبیعی است. اما باید این نکته را در نظر داشته باشید اکثر افراد زمانی که احساس پریشانی یا ناراحتی می‌کنند بیشتر پلک می زنند. رد نقطه مقابل، پلک زدن کمتر از حد نرمال می تواند نشان دهنده این نکته باشد که فرد به طور کاملا ارادی سعی در کنترل حرکات
چشم خود دارد.
اندازه مردمک چشم: اندازه مردمک
چشم می تواند یک سیگنال ارتباطی غیر کلامی بسیار ظریف باشد. در حالی که میزان نور موجود در محیط می‌تواند تنگی یا گشادی مردمک
چشم را تعیین کند اما این نکته را در نظر داشته باشید که گاهی اوقات احساسات نیز می‌تواند باعث ایجاد تغییراتی جزئی در مردمک
چشم شما شود. به عنوان مثال چشمان بسیار گشاد می تواند نشان دهنده این باشد که شخص علاقه مند و یا حتی برانگیخته است.
خواندن زبان بدن از روی
لب و دهان
شناخت حرکات و حالات دهان نیز می تواند در خواندن زبان بدن ضروری باشد. به عنوان مثال جویدن
لب پایین ممکن است نشانگر این باشد که فرد احساس نگرانی، ترس و ناامنی را تجربه می کند. اگر فرد در حال خمیازه یا سرفه باشد، پوشاندن دهان ممکن است تلاش برای مودب بودن باشد. لبخند زدن بدون شک یکی از بزرگترین سیگنال‌های مربوط به زبان بدن می‌باشد اما لبخندها را نیز می توان به روش های مختلفی تفسیر کرد.
هنگام ارزیابی زبان بدن به علائم دهان و لب‌ها توجه کنید:
جمع کردن لب‌ها: جمع کردن و سفت کردن لب‌ها می‌تواند نشانه تنفر، عدم پذیرش و یا عدم اعتماد به نفس باشد.
گاز گرفتن لب‌ها: افراد گاهی هنگام نگرانی، اضطراب و استرس لب‌های خود را گاز می‌گیرند.
پوشاندن دهان: وقتی افراد می خواهند یک واکنش عاطفی را پنهان کنند، ممکن است برای جلوگیری از بروز لبخند دهان خود را بپوشانند.
جهت رو به بالا یا پایین: تغییر جزئی در دهان همچنین می تواند نشانگر ظریفی از احساس یک فرد باشد. اگر
لب و دهان یک فرد به سمت بالا باشد نشان دهنده آن است که فرد احساس خوشبختی و خوش بینی دارد. از طرف دیگر زمانی که زاویه دهان یک فرد به سمت پایین است بیانگر نشانه‌ای از غم و اندوه، عدم پذیرش یا حتی نارضایتی در فرد آشکار است.
ژست و نوع حرکات هر فرد
حرکات و ژست افراد می‌تواند از مستقیم‌ترین و واضح‌ترین سیگنال‌های مربوط به زبان بدن باشد. دست تکان دادن، اشاره و استفاده از انگشتان برای نشان دادن مقادیر عددی همه حرکات بسیار رایج و آسان هستند. با این وجود این نکته را در نظر داشته باشید که نشان دادن انگشت شست نشانه صلح در یک کشور است که همین علامت می‌تواند در کشوری دیگر نماد مفهومی دیگر باشد.
مثالهای زیر فقط برخی از حرکات متداول و معانی احتمالی آنها است:
مشت محکم : مشت محکم می تواند، نشانگر عصبانیت در برخی شرایط یا همبستگی در برخی موارد دیگر باشد.
انگشت شست بالا و پایین : غالبا به عنوان حرکات تایید و تاکید مورد استفاده قرار می گیرد.
علامت V : که با بلند کردن شاخص و انگشت میانی و جدا کردن آنها برای ایجاد یک شکل V ایجاد می‌شود، به معنای صلح یا پیروزی در برخی کشورها می‌باشد.
خواندن زبان بدن با حرکات بازوها و پاها
بازو و پاها نیز می توانند، در انتقال اطلاعات غیر کلامی مفید باشند. باز کردن بازوها می تواند نشانه دفاع از خود باشد. باز کردن پاها نیز می تواند، نشانه بیزاری یا ناراحتی با فرد مقابل باشد.
سایر سیگنال های ظریف مانند باز کردن بازوها ممکن است تلاشی برای فرمان دادن به امری باشد، در حالی که نگه داشتن بازوها در کنار بدن ممکن است نشان دهنده عقب نشینی باشد.
وقتی زبان بدن را ارزیابی می کنید به برخی از سیگنال های زیر که ممکن است به دست و پا منتقل شود توجه کنید:
بازوهای باز شده: نشانگر آن است که شخص حالت دفاعی و محافظت از خود را دارد.
ایستادن با دست‌هایی که روی کمر قرار گرفته اند: این سیگنال می‌تواند نشانه‌ای از آماده بودن و کنترل‌گر بودن فرد باشد یا احتمالا می‌تواند نشانه پرخاشگری باشد.
بستن دستها در پشت : نشانگر وجود احساس بی حوصلگی، اضطراب و حتی عصبانیت در فرد می باشد.
ضربه زدن سریع با انگشتان یا بی قرار بودن: نشانگر بی حوصلگی یا ناامیدی در شخص است.
پاهای از هم باز شده: می تواند نشانگر این باشد که شخص احساس خستگی می نماید یا نیازمند حریم شخصی است.
وضعیت و حالت بدن
نحوه نگه داشتن بدن ما نیز می‌تواند به عنوان بخش مهمی از زبان بدن باشد. اصطلاح پوسچر به چگونگی نگه داشتن بدن و همچنین فرم بدنی کلی فرد اشاره دارد. پوسچر می تواند اطلاعات زیادی را در مورد احساس یک فرد و همچنین نکات مربوط به ویژگی‌های شخصیتی به شما ارائه دهد از جمله اینکه شخص دارای اعتماد به نفس، فردی روشن یا مطیع باشد. به عنوان مثال نشستن مستقیم ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد متمرکز شده و به آنچه اتفاق می افتد توجه می کند. از طرف دیگر نشستن با بدن در آغوش کشیده شده می‌تواند دلالت کند که فرد بی حوصله و بی تفاوت است.
وقتی می خواهید زبان بدن را بخوانید سعی کنید به برخی از سیگنال‌هایی که وضعیت یک شخص می تواند برای شما ارسال کند، توجه لازم را داشته باشید.
حالت باز: این پوسچر به معنای نگه داشتن بالا تنه‌ای باز و راحت است که این وضعیت نشانگر دوستی، گشودگی و تمایلات یک فرد است.
حالت بسته: شامل حرکاتی است که باعث مخفی کردن تنه و بدن می‌شود، فرد دارای قوز است و پاها و دست ها را در کنار بدن خود نگه داشته است. این حالت و پوسچر نشانه خصومت، حالتی غیر دوستانه و اضطراب در فرد می‌باشد.
خواندن زبان بدن با فضای شخصی
آیا تا به حال در رابطه با این موضوع شنیده‌اید که فرد احتیاج به یک فضای شخصی برای خود دارد؟ آیا تا به حال این احساس برای شما پیش آمده است که با نزدیک شدن به شخصی در او احساس ناراحتی شکل می‌گیرد؟
درست همانطور که حرکات بدن و صورت می‌تواند بسیاری از اطلاعات غیر کلامی را آشکار کند، می تواند فضای فیزیکی ایجاد شده بین افراد را نیز مشخص کند.
چهار سطح از فاصله‌های اجتماعی که باید در موقعیت‌های مختلف با هر فرد را رعایت کنید برای شما شرح می‌دهیم:
فاصله صمیمی 15 تا 45 سانتی متر
این سطح از فاصله جسمی اغلب نشانگر یک رابطه نزدیک یا راحتی بیشتر بین افراد است. این فاصله معمولا بین افراد، زمانی که تماسی صمیمی مانند بغل کردن و لمس کردن اتفاق می‌افتد ایجاد می‌شود.
فاصله شخصی بین 0/5 تا 1/2 متر
این فاصله جسمی در این سطح معمولا بین افرادی که اعضای
خانواده یا دوستان نزدیکی هستند اتفاق می افتد. نزدیکتر شدن افراد به یکدیگر در هنگام تعامل می‌تواند نشانه‌ای از میزان صمیمیت در روابط آنها باشد.
فاصله اجتماعی بین 1/2 تا 3/6 متر
این سطح از فاصله جسمی اغلب در ارتباط با افراد آشنا استفاده می شود. با شخصی که نسبتا خوب آن را می شناسید مانند همکارانی که آنها را هفته‌ای چندین بار می بینید و ممکن است در یک فاصله نزدیکتر احساس راحتی بیشتری در تعامل با آنها داشته باشید. در مواردی که شخص را به خوبی نمی شناسید مانند راننده تحویل بسته پستی که فقط یک بار در ماه او را می بینید، فاصله 10 تا 12 فوت احساس راحتی بیشتری را در شما و آن شخص ایجاد می‌کند.
فاصله عمومی 3/6 تا 7/6 متر
فاصله جسمی در این ابعاد اغلب در موقعیت‌های گفتگوی عمومی استفاده می شود. صحبت در مقابل کلاس پر از دانش آموز یا ارائه کار در محل کار نمونه‌های خوبی از چنین موقعیت‌هایی می باشد.
این نکته را در نظر داشته باشید که فاصله شخصی که هر فرد در آن می‌تواند احساس راحتی داشته باشد ممکن است در هر فرهنگ متفاوت باشد. یک نمونه بارز این تفاوت در بین مردم کشورهای لاتین و کشورهای آمریکای شمالی است. مردم کشورهای لاتین تمایل دارند که در تعامل با یکدیگر احساس نزدیکی بیشتری داشته باشند، در حالی که مردم آمریکای شمالی به فاصله شخصی بیشتری نیاز دارند.