آریا بانو - ورزشگاه 40 هزار نفری بانوان حدود 16 سال می‌شود که بلاتکلیف رها شده و از سازه‌های آن مخروبه‌ای به جای مانده است.

سال 1386 بود که وزارت ورزش و جوانان در دستور کار شرکت توسعه و نگهداری ساخت مجموعه 40 هزار نفری را قرار داد و مراسم مناقصه برای پیمانکاران این پروژه برگزار شد.

ورزشگاه چهل هزار نفری با ماکتی دلربا که قرار بود جنب ورزشگاه یکصد هزار نفری آزادی هوش از سر ورزشکاران ببرد اما تاکنون هیچ اقدامی برای آن نشده است. هزینه بر آورد شده برای این پروژه مبلغی بالغ بر 158 میلیارد تومان بود.
اواسط تابستان 86 ساخت این پروژه کلید خورد و از میان بیش از 60 شرکت حاضر در مناقصه شرکت فاطر کوثران جنوب موفق شد با رقم 150 میلیارد تومان برنده این مناقصه شود.

شبهاتی در مورد این شرکت وجود دارد و ماجرا از این قرار است:
شرکت برنده شده در مناقصه که در برخی از رسانه‌ها با نام فاطر کوثران جنوب معرفی شده است طبق آگهی رسمی در تاریخ 13 شهریور ماه سال 1390 تاسیس شده است پس نمی‌تواند در زمان مناقصه برنده رقابت با شرکت‌های دیگر باشد.
پس از تحقیقات خبرنگار ما مشخص شد که این شرکت به نام شرکت فاطر کوثران ایرانیان بوده که برنده مناقصه شده و در سال 90 پس از تاسیس شرکت تابعه به نام فاطر کوثران جنوب مناقصه را به آن‌ها محول کرده است.

جستجوی بیشتر ما برای رسیدن به پیمانکار این پروژه، ما را به اولین آدرس هدایت کرد. با مالک یکی از ساختمان‌هایی که با این نام ثبت شده و در خیابان ولنجک واقع است، تماس گرفتیم و با اتفاق جالبی رو به رو شدیم. مالک مورد نظر مدعی شد: اینجا از 11 سال قبل زمین بوده است و ما این بنای مسکونی را ساخته ایم، اما واقعا تماس‌های زیادی داشتیم که اینجا را به عنوان دفتر شرکت فوق معرفی کرده بودند و ما واقعا از این ماجرا کلافه شده ایم چرا که اینجا هیچگاه شرکتی نبوده است.
اظهارات مالک این ساختمان ما را وادار کرد که به سازمان ثبت شرکت‌ها سری بزنیم و در مورد ماهیت این شرکت پرس و جو کنیم. فیروزی یکی از مدیران ثبت شرکت‌ها گفت: هر شخصیت حقیقی و حقوقی می‌تواند یکروزه شرکت ثبت کند و آدرسی را برای دفترش در نظر بگیرد و روال اینگونه است که می‌شود آدرس‌ها واقعی نباشد و یا تغییر کرده باشد و ثبت شرکت‌ها وظیفه بررسی این موارد را ندارد.

بعد از جستجو در زمینه آدرس شرکت فوق با نام ایرانیان و یا جنوب، سری به صفحات «وب» زدیم شرکت‌های مورد نظر هیچونه صفحه اختصاصی نداشتند و لذا به سایت‌های تبلیغاتی مراجعه کردیم که با آدرس جدیدی رو به رو شدیم.
آدرس ساختمان در خیابان ولیعصر خیابان سایه بود، به آدرس فوق مراجعه کردیم و درست مثل بار اول با این جمله مواجه شدیم: اینجا مسکونی است و شرکتی در این ساختمان فعال نیست.
خبرنگار ما موضوع را پیگیری کرد و به آدرس جدیدی دست پیدا کردیم. خیابان شهید بهشتی نرسیده به میدان تختی پس با مراجعه به آدرس سوم با یک واحد شبه تجاری رو به رو شدیم و 2 منشی که مدعی شدند اینحا دفتر شرکت است و مدیرعامل در سفر خارج از کشور به سر می برد و شریک وی هم به تازگی فوت کرده است.
باز هم موفق با گفت‌وگو با پمانکار پروژه نشدیم، اما آنچه واضح بود این است که شرکت فاطر کوثران ایرانیان اولین شرکت این افراد بوده است و فاتح مناقصه و شرکت فاطر کوثران جنوب دومین شرکت این افراد حقیقی بوده که بعد از سال 90 تاسیس شده است و هر 2 از لحاظ حقیقی ماهیتشان یکی است.

به سراغ مهین فرهادی زاد معاون وزیر ورزش و جوانان رفتیم و ماجرای پروژه نیمه تمام بانوان را پیگیر شدیم و وی مدعی شد: این پروژه قرار است تکمیل شود و البته شهرداری هم در این زمیه قول همکاری داده بود و در صورت تحقق بودجه این ورزشگاه کامل می‌شود.
حناچی شهردار تهران تنها گزینه‌ای بود که می‌توانست به ادعای فرهادی زاد پاسخ دهد و در جواب سوال ما در زمینه همکاری شهرداری با این پروژه گفت: من یادم نمی‌آید درخواستی درباره با این موضوع داشته باشیم، اما حاضریم در تمامی طرح‌های عمرانی ورزشی مشارکت داشته باشیم.
شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی گزینه‌ای بود که باید پاسخگوی برخی ابهامات از جمله هزینه‌های انجام شده در 16 سال گذشته و چرایی توقف پروژه و اخذ قرارداد از شرکت فوق و محول کردن آن به یک شرکت چینی باشد که این شرکت پروزه را با همان وضعیت سابق تحویل کارفرما داد و عطای این قرارداد را به لقایش بخشید، اما با وجود پیام‌های چند گانه اهم از تلفن، پیامک و پیغام و پسغام موفق نشدیم با این شرکت ارتباط برقرار کنیم.
طبق اطلاعات ما این شرکت بعد از سال 90 پروژه را که بالغ بر 38 میلیارد هزینه برای شروع روی دست وزارت ورزش و جوانان گذاشته بود به دلیل نداشتن بودجه متوقف می‌ کند یعنی حدود یک سوم هزینه از کل مبلغ پروژه! اما جالب‌تر اینکه طبق نظر کارشناس عمرانی این سازه که از ابتدا راه ساخت بوده در سال‌های اخیر دچار فرسایش شده است و در صورتی که قرار به ساخت مجدد باشد باید دوباره تخریب شود و از نو بنا شود و این یعنی هزینه 10 میلیارد تومانی تخریب که روی دست شرکت توسعه و نگهداری و از سوی دیگر وزارت ورزش و جوانان می‌گذارد.

احمدپور کارشناس عمرانی ما گفته است: بتن این سازه دیگر فایده‌ای ندارد و باید تخریب و یا هزینه‌ای برای بازسازی و مقاوم سازی دوباره این سازه شود که هزینه آن بسیار بالا خواهد بود. باید بدانید در ساختمانی معمولی با رقم ساختی حدود 10 میلیارد تومان اگر تغییر بسیار کوچکی در سازه ایجاد شود، حدود 20 درصد بیشتر از پیش برای سازه مورد نظر هزینه شود.
اما سوال اصلی این است گه هزینه‌های انجام شده در این پروژه به نوعی هدر رفتن بیت المال بوده است و هیچ ارگان، سازمان، شرکت و یا وزارت ورزش و جوانان پاسخی بر این پروژه ناکام ندارند.
وظیفه رسانه‌ای ما در قبال این پرونده اطلاع رسانی و کنکاش در مورد جزئیات بود که البته مسئولان این امر و کریمی رئیس شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی در این مورد صلاح را در سکوت دانستند و امیدواریم جزئیات این پروژه معما گونه هر چه زودتر منتشر شود و ورزش بانوان را که نیازمند یک ورزشگاه اختصاصی با شرایط شرعی و قوانین کشورمان است را بر آورده کند و تکلیف پول‌های هدر رفته در این پروژه مشخص شود هر چند که مسئولان فعلی از متولیان اولیه این پروژه نبودند. اما امروز سکان دار ورزش و زیر ساخت‌ها سخت افزار‌های ورزشی هستند و پیگیری این قرارداد در شرح وظایف آن‌ها است و رسانه‌ها مطالبه گر افکار عمومی هستند که باید در راه تنویر ابهامات وظایف خود را به خوبی انجام دهند.