بزرگنمايي:

آریا بانو - سلامانه: اگر کودک هرازگاهی احساس نگرانی و اضطراب کند طبیعی و بخشی از غریزه او است اما اگر روزی چندبار نگران و مضطرب شده و اضطرابش در تمام فعالیت‌های روزانه‌اش تأثیر بگذارد، از حالت طبیعی خارج‌ شده و نیاز به درمان دارد.
انواع اضطراب در کودکان
1. اضطراب عمومی: اگر کودک نگرانی یا اضطراب بالایی را تجربه کند به‌ طوری که منجر به خستگی، تحریک‌پذیری، فشار عضلانی، مشکل در تمرکز یا اختلال در خواب او شود اصطلاحاً می‌گویند کودک از اضطراب عمومی رنج می‌برد.
2. اضطراب جدایی: این نوع اضطراب بیشتر هنگام جدایی از والدین یا پرستار کودک اتفاق می‌افتد و کودکان مبتلا به این اختلال بیشتر نگران فوت یا جدایی والدینشان هستند و به همین علت از رفتن به مهدکودک و مدرسه امتناع می‌کنند و علائمی چون سردرد و حالت تهوع دارند.
3. اضطراب اجتماعی: اگر کودک از داشتن مشارکت در کلاس و تعامل با همسالان خود شدیداً می‌ترسد احتمالاً به اضطراب اجتماعی مبتلا شده است. این کودکان از مورد قضاوت قرار گرفتن و تحقیر شدن توسط دیگران دچار اضطراب می‌شوند و نشانه‌هایی چون گریه، چسبیدن به والدین و امتناع از صحبت کردن دارند و سعی می‌کنند از موقعیت‌های اجتماعی که باعث ایجاد ترس در آن‌ها می‌شود دوری کنند.
4. فوبیا یا ترس از چیزی خاص: این نوع اضطراب با ترس شدید و غیرمنطقی از یک وضعیت یا هر چیز دیگری مانند هواپیما، رعدوبرق، ترس از حشرات و ... همراه است. این کودکان ممکن است از تنگی نفس، درد قفسه سینه، احساس خفگی، حالت تهوع، سرگیجه، احساس سرما یا گرما، ترس از دیوانه شدن و یا ترس از مرگ شکایت کنند.
والدین اغلب وقتی می‌بینند که کودکشان از موضوعی خاص دچار ترس و نگرانی و اضطراب شدید می‌شود سعی می‌کنند تا کودک را از محیط دور کرده و همین موضوع باعث می‌شود که او نسبت به محیط حساس‌تر شود. در صورتی که ابتدا باید نگرانی و اضطراب او را تأیید کرده و قابل درک بدانند و بعد به کودک اطمینان خاطر دهند که خطری او را تهدید نمی‌کند و او را به آرامش برسانند. وظیفه والدین این نیست که همه عوامل اضطراب‌زا را از زندگی فرزندشان برطرف کنند بلکه باید به کودک کمک کنند تا اضطراب را به‌طور مؤثر مدیریت کند تا بتواند در بزرگ‌سالی با چالش‌های بزرگ زندگی مقابله کند.
درمان اختلالات اضطرابی در کودکان
1. هرگز از مشورت با متخصصان در مورد اضطراب فرزند خود دریغ نکنید.
2. کودکان مبتلابه اختلالات اضطرابی معمولاً با گفتگودرمانی درمان می‌شوند.
3. شناخت درمانی رفتاری می‌تواند به کودک کمک کند تا افکار خود را واقعی یا غیرواقعی تشخیص دهد.
4. بازی‌درمانی ممکن است بهترین کار برای کودکان خردسال باشد تا از این طریق روی کاهش اضطرابشان کار کنند.
5. برای برخی از کودکان بسته به ماهیت و شدت علائم ممکن است در کوتاه‌مدت یا بلندمدت دارو تجویز شود.